تیم ملی کشتی آزاد با یک پله نزول نسبت به سال گذشته، در رده چهارم جهان قرار گرفت. همین یک پله سقوط، نشان از افت کشتی ایران دارد. ورزشی که زمانی مدال‌آورترین ورزش ایران بود، حالا با افتی مواجه شده که قابل چشم پوشی نیست.
در مورد افت کشتی ایران صحبت‌های بسیاری را می‌توان مطرح کرد. اما به نظرم مهم‌ترین و بهترین کاری که باید انجام شود، تشکیل یک گروه از کارشناسان است تا مسائل را بررسی کنند. کارشناسانی که در این گروه قرار می‌گیرند باید در جریان ریز مسائل کشتی ایران در طول سال‌های گذشته باشند که بدانند دقیقا درد این رشته چیست و به چه چیزی احتیاج دارد.
برای بهبود وضعیت کشتی، ابتدا باید به توافق نظر رسید. توافق نظر کارشناسان و بزرگان کشتی، یکی از نکات مهم و اساسی است. یکی از فواید تشکیل چنین گروهی این است که تمام مشکلات بررسی و مطرح می‌شوند و دیگر تمام تقصیرها به گردن یک نفر نمی‌افتد. مثلا وقتی فردین معصومی شکست می‌خورد و مدال نمی‌گیرد، تمام تقصیرها را به گردن او نمی‌اندازیم که اگر او مدال می‌گرفت چنین می‌شد و چنان می‌شد.
البته من واقعا متاسفم که در آستانه بازی‌های جهانی، مهره‌ای چون رضا یزدانی را به خاطر اختلاف سلیقه از تیم اخراج کردند. به تجربه او در مسکو نیاز داشتیم. می‌گفتند او ترسوست. کشتی‌گیری که 2 بار گاتسالوف را خاک کرده و بعد به خاطر ضعف جسمانی ناشی از تمرین نداشتن مبارزه را رها کرده، مگر می‌تواند ترسو باشد؟ او اگر ترسو بود، 2 مدال برنز جهان را کسب نمی‌کرد. اگر نتوانست در سال‌های بعدش مدالش را تکرار کند، باید ببینیم علت چه بوده. نمی‌شود کسی را بدون حضور در مسابقه رسمی و مهم به ترسو بودن متهم کرد.
مگر در مورد گودرزی هم همین حرف را نمی‌زدند. می‌گفتند او از رویارویی با حریف روس در فینال واهمه دارد. اما او ترس و واهمه را نمی‌شناسد و مشکلش چیز دیگری بود. گودرزی و اغلب کشتی‌گیران ما یک گارده هستند و با یک پا خوب مبارزه می‌کنند. کوبا و قزاق هم چپ‌گارد بودند گودرزی توانست آنها را شکست دهد اما دنیس چارگوش روس راست‌گارد بود و ملی‌پوش ما نتوانست کاری انجام دهد.
چرا در این یک سال کسی با او کار نکرد که بتواند پای مخالف را بگیرد؟ آیا اصلا آنهایی که باید روی او کار می‌کردند خودشان بلدند این کار را انجام دهند؟ به خاطر همین است که می‌گویم یک کمیته تشکیل دهیم. یکی مشکل گودرزی را ترس از روس‌ها می‌داند، یکی تک گارده بودن و یکی هم مورد جدیدی را مطرح می‌کند که حتما به دردمان می‌خورد.
با این شرایط معلوم نیست در بازی‌های آسیایی چه نتایجی می‌گیریم. مطمئن باشید تیم‌هایی مثل کره‌جنوبی، ازبکستان و ... مهره‌های اصلی‌شان را در مسکو رو نکردند. حتی همین آرتور تایمازوف هم آمادگی 2 ماه آینده‌اش با اینجا خیلی متفاوت خواهد بود. کار ما هم در آزاد و هم در فرنگی خیلی سخت است. سال گذشته در جهانی با یک طلا، یک نقره و یک برنز سوم شدیم، امسال با یک نقره و یک برنز چهارم. یعنی مدال طلای‌مان را از دست دادیم و کشتی‌گیرمان (مهدی تقوی) حذف شد. وقتی رقابت‌های داخلی حذف شود، همین اتفاق رخ می‌دهد.
به نظرم یک سری از مشکلات کشتی ما برمی‌گردد به مسابقات داخلی‌مان. چیزی که واضح و شفاف است، این‌که لیگ هر کشوری هر چقدر ضعیف‌تر باشد تیم ملی آن کشور ضعیف‌تر می‌شود و هر چقدر لیگ قوی‌تری داشته باشیم، تیم ملی قوی‌تری خواهیم داشت. به نظرم مسئولان باید کمی هم روی لیگ کشتی کار کنند و سطح آن را بالا ببرند.
موضوع دیگری که وجود دارد و باعث نگرانی می‌شود، بحث پخش تلویزیونی مسابقات کشتی است. شاید در ظاهر این‌طور به نظر برسد که پخش مسابقات کشتی، تنها تاثیری که دارد این است که به علاقه‌مندان کشتی کمک می‌کند تا مسابقات را تماشا کنند. اما تاثیر عملی این اتفاق، بسیار بیشتر از این مسائل است. وقتی مسابقات کشتی پخش مستقیم نمی‌شود، علاقه جوانان به کشتی کمتر می‌شود. به طور کلی به هر مسئله‌ای که کمتر پرداخته شود، علاقه مردم نسبت به آن کمتر می‌شود. اگر می‌بینید فوتبال این همه طرفدار دارد، یکی از دلایلش این است که همه مسابقات آن پخش مستقیم می‌شوند. اگر مسابقات کشتی هم پخش شوند، جوانان علاقه پیدا می‌کنند که به سمت کشتی بروند و برای موفقیت در این رشته تلاش کنند.
نظر شما