علی بنی شیخ الاسلامی: شهربندری پوهانگ را با کارخانه پوسکو می شناسند ، کارخانه ای که تولید آهن آن در سال 13 برابر کارخانه ذوب آهن است و جالب اینکه در قلب شهر و مجاورت ساحل قرار گرفته است و البته برای اینکه دین خود را به مردم این شهر ادا کند علاوه بر تکمیل کادر خود توسط مردم این شهر تیم پوهانگ را زیر پوشش گرفته.
پوسکو در 30 کیلومتری شهر کمپی را برای تیم پوهانگ استیلرز احداث کرده که شامل 4 زمین تمرین ، ساختمان مرکزی ، فضای سبز و دیگر امکانات لازم برای یک باشگاه است.قرار گرفتن این کمپ در منطقه ای جنگلی جلوه خاصی به آن داده و بی شک زیبایی فضا انگیزه بازیکن را برای اجرای تمرین افزایش می دهد.
کمپی که مثل آن را هیپ کدام از تیم های ایرانی ندارند. نه اینکه ما آن قدر هزینه نمی کنیم و پولش را نداریم ، دلیل این است که اینجا همه قهرمانی می خواهند و چه بسا اگر در این مسیر حرکت نکنند جایگاه خود را از دست خواهند داد.
فارق از داشته های آنها و نداشته های ما اما گاهی تفاوت هایی که باعث حیرت مان می شود رقمش حتی به اندازه پولی نیست که هر روز ما برای خرید مایحتاج یک تیم فوتبال هزینه می کنیم.برای مثال در کنار زمین تمرین کمپ پوهانگ استیلرز پمپ بادی نصب شده بود که در پایان تمرین بازیکنان کفش های خود را تمیز می کردند تا تا گل و لای چسبیده به کفش را به داخل ساختمان نبرند. یا مگر چقدر هزینه می برد که امکاناتی مثل رختکن زمین های تمرین آنها را برای زمین های خودمان بسازیم تا بازیکنان تیمی مثل پرسپولیس یا استقلال ناچار کنار زمین لباس های شان را عوض کنند. این ها برگرفته از فقر ما و دارایی های آنها نیست. این ها فقط کج سلیقگی مدیرانی ست که فقط فوتبال را در خرید بازیکنان میلیاردی می بینند و سرآخر اخراج به دلیل ناکامی در بازی های لیگ.
استادیوم استلیرز یارد در مرکز شهر در نوع خود جالب بود، ورزشگاهی با گنجایش 25 هزار نفر که البته در روز بازی کمتر از 9 هزار نفر را در خود جای داده بود چرا که اکثر مردم شهر پوهانگ با توجه به فرا رسیدن تعطیلات عید به مسافرت رفته بودند.نا گفته نماند همان 9 هزار نفر هم به گونه ای تیم را تشویق کردند که گویی تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه بیش از تعداد عنوان شده است.
تماشای بازی رایگان بود ، هر کس هر جا که دوست داشت ، می نشست.از ماموران نیروی انتظامی هم خبری نیود ،گویی اینکه هر کس پلیس خود است!هیاهوی تماشاگران کره ای بسیار زیاد بود.آنها وقتی پوهانگ در دقایق اولیه به گل رسید انتظار یک پیروزی پرگل را داشتند اما در پایان بعد از تشویق تیم مغموم ورزشگاه را ترک کردند و البته بدون اینکه حاشیه ای ایجاد کنند و شاید بتوان گفت تنها حاشیه آنها در این بازی هو کردن بازیکنان ذوب آهن بعد از اینکه صاحب توپ می شدند ، بود.
صد البته حذف در برابر ذوب آهن چیزی از ارزش های فنی پوهانگ ،قهرمان فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا و پرافتخارترین تیم حال حاضر فوتبال این قاره کم نکرد .این تیم از این شکست درس های زیادی را گرفت که بی شک در آینده با بهره گیری از آنها کلکسیون افتخارت خود را رنگین تر خواهد کرد.
در پایان مسابقه پارک (سرمربی) نه به دلیل عصبانیت از حذف پوهانگ نشست با نمایندگان رسانه های گروهی را تحریم کرد نه اینکه در این نشست کسی را مقصر معرفی کرد.او از مردم کره عذرخواهی کرد و عنوان داشت تیم تحت هدایتش به دلیل عدم استفاده از موقعیت ها با لیگ قهرمانان آسیا خداحافظی کرد.شاید اگر یک مربی ایرانی جای پارک بود بارندگی باران ، فوتبال تدافعی ذوب آهن و گاها وقت کشی بازیکنان این تیم و بی دقتی بازیکنان پوهانگ در نواختن ضربان نهایی را برای تبرئه خود بهانه می کرد اما پارک با حقیقت زندگی می کند.هیچ یک از بازیکنان پوهانگ قصد هدر دادن موقعیت ها را نداشتند بلکه تلاش آنها منجر به موفقیت نشد.در چنین شرایطی خراب کردن بازیکن جلوی دوربین خارج از اخلاق حرفه ای فوتبال است و از سویی حریف می تواند با هر شیوه ای که دوست دارد بازی کند .به واقع بازی تدافعی ذوب آهن دلیل قانع کننده ای برای اینکه پوهانگ بازی را به سود خود پایان نبرد ، نبود.
نظر شما