خوش چهره نسبت به خطر «چاشنی» هدفمند کردن یارانه‎ها در کنار «باروت» رکود اقتصادی کشور هشدار داد

دکتر محمد خوش چهره، نماینده سابق تهران، در پاسخ به سوال خبرآنلاین پیرامون عواقب ناشی از اجرای شتاب‏زده قانون هدفمند کردن یارانه‏ها که او از ان به عنوان «شوک درمانی» یاد می‏کرد، گفت: نوع و میزان عواقب، متاثر از عوامل متعددی است که اگر به واسطه قانون شدن این طرح، از برخی از آنها بگذریم، قطعا شیوه و نحوه اجرای قانون؛ زمان و طول اجرای آن می‎تواند در پاسخ این سوال نقش داشته باشد. برای مثال میزان تورم واقعی ناشی از این طرح از یک طرف، فضای اقتصادی حاکم بر جامعه در زمان اجرای آن و نحوه اجرای این قانون، همه و همه در عواقب ناشی از آن موثر هستند.

وی از نگرانی‎ای سخن گفت که امیدوار بود درست نباشد، اما مبتنی بر یافته‎های علمی‎اش بود و آن فشار ناشی از فضای اقتصادی کلان ملی است. مخصوصا متغیرهای کلان اقتصادی همچون بیکاری، کاهش معنی‎دار نرخ رشد اقتصادی و افت آن و رکود سنگین و معنی‏دار بخش مسکن و دیگربخش‌های اقتصادی.

به گفته وی مجموعه این متغیرها، فضایی را در بعد اقتصاد امنیتی برای کشور بوجود آورده که خوش چهره از آن به عنوان یک «باروت اقتصادی» نام برد و افزود: با یک نگاه بدبینانه می‏توان گفت که طرح تحول اقتصادی را اگر به منزله یک «چاشنی» تلقی کنیم و در کنار این «باروت» قرار دهیم، اگر مدیریت عالمانه‎ای بر سر اجرای آن نباشد، خدای ناکرده این چاشنی در این باروت، عمل می‎کند، و منجر به تنش‏های گسترده اجتماعی می‎شود و ابعاد آن غیرقابل پیش‎بینی خواهد بود و فشار جدی آن به گروههای محروم و مستضعف که حامیان اصلی نظام و انقلاب هستند، وارد می‎شود.

این استاد اقتصاد ادامه داد: ابعاد اجرای این قانون فقط یک بحث مستقل اقتصادی نیست، بلکه به لحاظ ملاحظات اجتماعی و امنیتی آن می‎تواند یک چاشنی در یک محیط متراکم شده ملی عمل کند. بنابراین مردم باید به گونه‎ای آگاه شوند و جلب مشارکت آنها ایجاد شود که با صبر و متانت و به تعبیر برخی صاحب نظران با ایثار و ریاضت این فضا را بگذرانند. بر عکس با عدم اعتماد و مشارکت مردم و در کنار آن فرصت طلبی دنیای سلطه از وضعیت اقتصاد کشور، ممکن است در عمل به شرایطی برسیم که پیش‏بینی عواقب آن قابل درک نیست.

خوش چهره که می‏گفت از تحلیل محتوای برخی پیامدهای ناشی از این مقوله اجتناب می‏کند، اظهار داشت: ارائه برخی تحلیل‎های آکادمیک در فضای عمومی جامعه، نه تنها اثر خوبی ندارد؛ بلکه روحیه نا امیدی و یاس را می‏آفریند که با شیطنت دنیای سلطه، تحت عنوان «تشدید عوامل روانی ناشی از تورم و انتزاعات تورمی» مقولاتی به بار می‎آورد که به نظر من بیش از توان مدیریتی دولت برای کنترل و مهار آن است.