گروهی از جوانان هر ساله در زمینی وسیع در جنوب تهران (شهرری) اقدام به بازسازی کاروان سید الهشدا(ع) در نینوا می کنند.
در این بازسازی بصری زمین با نی و کاه پوشانده شده و خیمه هایی به نام خیمه حضرت علی اصغر(ع)، حضرت عباس(ع) و ... برپا می شود.بازسازی شط فرات، مشک تیرخوره قمر بنی هاشم، پیکر غرقه به خون و دستان بریده حضرت عباس(ع) و رقیه 3 ساله که با کوزه ای خالی از آب در میان خیمه ها چشم انتظار عموی خود است و شترهای واقعی که فضا را برای مخاطب بیشتر مجسم می کند حائز اهمیت است.
نقطه عطف بازسازی زمین کربلا و کاروان امام حسن(ع) در روز عاشورا تل زینبیه و ایستادن بانو زینب کبری (س) بر بلندای تل و نگاه کردن به گودال قتلگاه است. گودالی که در آن شمرابن ذی الجوشن بر سینه فرزند پیامبر نشته و سر از بدن ثار الله جدا می کند.نکته قابل تامل حضور خانواده ها در این سوگواره بصری است. کودکانی که در صحرای کربلای باز سازی شده قدم زده و از زبان مادر و پدر و دیدن صحنه های عاشورا پی به حقیقتی بزرگ می برند.
و اما عصر عاشورای حسینی در این صحرای بزرگ ناله های شهروندان تهرانی از غربت حسین(ع) بلند می شود. هنگام غروب خورشید عاشورا خیمه های ابا عبدلله (ع) به آتش کشیده می شود و دخترکان هراسان از دست یزیدیان فرار می کنند. این صحنه های بازسازی شده تاثیر بسیار زیادی از انتقال واقعیت های کربلای سال 61 هجری داشته است.
عکس ها: مهر
4545
نظر شما