چرا نباید با ترامپ مذاکره کنیم؟

مذاکره با آمریکا در چنین شرایطی حامل پیامی از سوی ماست که هرگاه فشارها افزایش یابد آماده دادن امتیاز هستیم. باید توجه داشت که حتی اگر در دوران پساترامپ هم امیدی به بازگشت به برجام وجود داشته باشد، با کوتاه آمدن در این شرایط حتی در دوره بعد از ترامپ نیز امید به یک توافق واقعی و منصفانه وجود نخواهد داشت.

چند مطلب «ظاهراً» بی‌ربط!

واقعیت این است که یکی از پایه‌های اصلی اعتماد مردم به حکومت و ارتقای سرمایه‌ اجتماعی در یک جامعه دقیقاً در همین نکته نهفته است که برخورد یکسان و بدون پنهان‌کاری با هرگونه تخلفی از سوی هر فردی از آحاد جامعه و خصوصاً مقامات بلندپایه یک کشورکه امکان بیشتری نسبت به دیگر شهروندان جامعه برای استفاده نامشروع از امکانات و منابع آن کشور را دارند، فراهم باشد تنها در این صورت است که می‌توان امیدوار به اصلاح سیستم و انسجام درونی و ممانعت از اضمحلال آن بود.

پیشگیری رسانه‌ای یا درمان قضایی؟

امروز، اگرچه به لطف وجود شبکه‌های اجتماعی،‌ فضا بازترشده و همین اندک شفافیت موجود هم از صدقه سر همین شبکه‌هاست، اما هنوز جای سازوکارهای قانونی برای حمایت از رسانه‌های آزادی که بتوانند با شجاعت به کشف و افشای مفاسد بپردازند خالیست. هنوز هم آنجا که پای رسانه‌های شناسنامه‌دار در افشای چنین مفاسدی به میان می‌آید، تیغ برخورد قضایی و امنیتی بالای سرشان خودنمایی می‌کند و محافظه‌کاری را بر قلمشان جاری.

دور باطلی که در آن می‌چرخیم

مدیران؛ لازمه توسعه یا مانع آن!

چرا ما هنوز همان‌جایی ایستاده‌ایم که نیم قرن پیش ایستاده بودیم؟ چرا هنوز دست به گریبان همان مسایلی هستیم که دهه‌ها پیش از این بودیم؟ بسیاری از شهرهای بزرگ جهان نیز در دهه‌های قبل مشکلاتی شبیه همین‌ها داشتند اما توانستند بر آنها فایق آیند و امروز جنس مشکلاتشان به کلی متفاوت از مسایل قبلی است. به عنوان مثال شهری مانند لندن یا مکزیکوسیتی که روزگاری به عنوان نمونه مثالی از آلودگی هوا یا ترافیک از آنها یاد می‌شد، امروز به عنوان شواهد مثال‌زدنی از چیره‌شدن بر این مشکلات به شمار می‌روند اما ما هم‌چنان در دور باطلی می‌گردیم و هربار نقطه‌ای می‌گذاریم و بازمی‌گردیم سرخط.