برنامه‌ای که انجمن صنفی دریانوردان با همکاری ماهنامه سینما-تئاتر و انجمن سینمای مستند برای استاد نجف تدارک دیدند هم چنین جایگاهی داشت. یعنی اگر چه تلاش‌های مشکوری صورت گرفت،اما قدر و قیمت نجف دریابندری و جایگاهی که او در فرهنگ‌معاصر ایران دارد بسی بیش از این‌هاست.
نگارنده قصد ندارد،زحمت هنرمندان گرامی و اهل فکری که در این مراسم حضور داشتند و درباره استاد سخن گفتند را بی‌مقدار کند،اما هر کسی که اندکی در حوزه فرهنگ وادب و ترجمه غور و تفحصی کرده باشد، می‌داند زیست‌بوم فرهنگی اصلی استاد نجف در حوزه تئاتر و دوبله و سینما نیست،اگر چه ایشان در این حوزه‌ها هم کتاب‌های نابی را برگردان فارسی کرده‌اند،اما آنچه که به استاد نجف اعتبار افزونتر بخشید و او را در ترجمه و بهره‌گیری از زبان پالوده فارسی برکشاند،آثاری است که او در حوزه ادبیات و رمان و فلسفه وفکر برگردان فارسی کرد و البته اثر مهمی به نام کتاب مستطاب آشپزی که به گمان نگارنده سهمی عظیم‌تر از تمامی‌آن آثار در عمومی‌کردن این زبان داشته است. زبانی که نه عربی‌زدایی دارد و نه عربی‌گرایی و ساده و روان و قابل فهم و به قول معروف «فارسی»است.
در نظر بگیرید که این کتاب در 10 سالی که از انتشار آن می‌گذرد و به رغم قیمت بالای آن،33 بار تجدید چاپ شده است و عموم خریداران آن خانواده‌های غیر جریان روشنفکری و ادبی ایرانندو دامنه تاثیر آن هم روز به روز گسترش می‌یابد. یعنی حوزه ای که نجف در آن زیست‌بومی خاص و شگفت‌انگیز را ایجاد کرده که حتی مردمان سایر کشور‌ها را هم تحت تاثیر قرار داده است.در شب گذشته تقریبا از این کتاب نامی هم برده نشد و این خود نشان می‌دهد که دست‌اندرکاران تا چه اندازه از تحلیل همه جانبه کار استاد نجف فاصله دارشتند.
برنامه را نهادی غیر دولتی برگزار کرد و طبیعی بود که اگر با چهره‌های بزرگ و حی و حاضر کنونی عرصه ترجمه و فرهنگ ایران صحبت می‌شد،به قطع و یقین آنان با افتخار می‌پذیرفتند که سهمی در این برنامه داشته باشند،بزرگانی چون استادان عزت‌الله فولادوند،ابوالحسن نجفی،احمد سمیعی،اسماعیل سعادت،محمود دولت‌آبادی،بابک احمدی و عبدالرحیم جعفری،محمدرضا باطنی،ایرج افشار و ... در دسترس بودند و تماس با آنان و در میان گذاشتن چنین برنامه‌ای می‌توانست شبی باشکو‌ه‌تر را برای یکی از استوانه‌های ترجمه ایران رقم زند.
نظر شما