هنگامیکه شورای اصناف کشور متولد شد بسیاری ریاست بر پارلمان صنفی را به نام گروهی محدود خلاصه کرده بودند و چندان در اندیشه حضور چهره های متفاوت رد شورای اصناف نبودند. در میان آن هایی که نامی صنفی داشتند ئ فرصت حضور در شورای اصناف را یافتند سه تهرانی برای ریاست بر سه دوره شورای اصناف انتخاب شدند. گروهی از میان صنفی ها استدلال می کنند که رییس شورای اصناف کشور باید در تهران حضور داشته باشد چرا که تحولات مهم کشور در پایتخت رخ می دهد و اگر رییس در تهران نباشد اصناف از غافله عقب می مانند. از همین روی رییس شورای اصناف کشور همیشه از تهران بوده است. علی فاضلی، محمد آزاد و قاسم نوده فراهانی هر سه تهرانی به شمار می آیند و هر سه ریاست بر پارلمان صنفی کشور را تجربه کرده اند. در این میان تنها دو نفر آخر از میان توزیع کنندگان بودند و اولین رییس شورای اصناف کشور از میان اصناف تولیدی بود. مجادلات میان صنوف تولیدی و توزیعی طی سال های گذشته در شورای اصناف کشور نیز ادامه داشته است اما روسای این نهاد صنفی تا کنون بارها تلاش کرده اند که استقلال نهاد مشترک تمامی اصناف ایرانی را به مخاطبان خود اعلام کنند.
دوره اول:
تاسیس شورای اصناف کشور با گمانه زنی های بسیاری همراه بود. عده ای روایت می کردند که رییس دولت هشتم چندان با راه اندازی شورای اصناف همراهی نداشته است. چنین شایعه ای هیچ گاه از سوی او مورد تایید قرار نگرفته ولی همچنان تحلیل های بسیاری در مورد نگاه دولت به شورای اصناف کشور ارائه می شد. اما آن هایی که در جست و جوی تشکلی سراسری برای اصناف بودند، نگاهی کلانبه آِنده اصناف داشتند. آنان در سال 1367 یک بار بخت خود برای راه اندازی نهاد های صنفی آزموده بودند. موسسان شورای اصناف کشور از سال 1364 تا 1367 در رایزنی های مدام میان دولت و مجلس در تکاپو بودند تا مجامع امور صنفی تولیدی را افتتاح کنند. روایت های تاریخی نمایان می کند که در جریان راه اندازی مجامع امور صنفی تولیدی، جریان بازار به عنوان نهاد توزیع سخت ترین مخالف ماجرا بوده است اما با این حال تولیدی ها با اتحادی سخت با دولت سعی کردند تا سد مخالفت ها را بشکنند و مجامع امور صنفی را تفکیک کنند. آنان بر این باور بودند که نهاد تولید برای ادامه حیات خودبه تشکلی نیاز دارد که منافع تولید کنندگان را در برابر توزیع کنندگان حفظ کند. توزیع کنندگان سیاست های وارداتی دولت را بیش از سیاست حمایت از تولید گرامی میدارند. از همین روی نهادی های تلویدی برای ادامه حیات خودبه احساس نیاز به پشتیبانی از جنس تولیدی ها را داشتند. مجادلات بسیار سر انجام به تولید مجامع تولیدی منجر شد.گروهی که چنین جریانی را پیش برده بودند در سال 1382 کلید ساختمان شورای اصناف را از دولت تحویل گرفتند.
دوره دوم:
هنگامیکه رییس سابق، شورای اصناف کشور را رها ساخت صف آرایی های جدیدی برای ریاست بر شورای اصناف کشور کلید خورد. عده ای تصور کردند که پس از رییسی از مجمع امور صنفی تولیدیریال یکی باید از میان توزیع کنندگان ریاست بر شورای اصناف کشور را بر عهده بگیردو از میان توزیعی های نام نائب رییس پیشین شورای اصناف کشور به شدت مطرح بود. از سوی دیگر ائتلافی در هیئت رییسه شورای اصناف کشور شکل گرفته بود که علاقه بسیاری به انتخاب چهره ای میانه رو داشت. تولیدی ها به همراه گروهی از توزیع کنندگان یک روز باقی مانده تا انتخابات رییس شورای اصناف کشور روی نامی به اتفاق نظر رسیدند که در تهران شهرت بسیاری داشت ولی چندان برای اعضای شهرستانی شورای اصناف کشور شناخته شده نبود. هیئت رییسه شورای اصناف کشور پس از رایزنی های بسیار رای به ریاست محمد آزاد بر شورای اصناف داد.
دوره سوم:
در میان آنهایی که ردای ریاست بر شورای اصناف را به تن کرده بودند به طور حتم قاسم نوده فراهانی بیش از دیگران انتظار ریاست شورای اصناف کشور را داشت. او در نخسین روز های تاسیس شورای اصناف موفق شد عنوان خزانه داری پارلمان صنفی را کسب کند و کمی بعد در دور دوم فعالیت های شورای اصناف به سمت نایب رییسی پارلمان صنفی کشور رسید. او در این دوره از فعالیت شورای اصناف ریاست بر مجمع امور صنفی توزیعی تهران را به همراه ریاست بر شورای اصناف کشور و ریاست بر اتحادیه فروشندگان تجهیزات پزشکی را به صورت همزمان تجربه کرد. قاسم نوده فراهانی در دسته مردانی قرار می گیرد که به اختلاف میان تولید کنندگان و توزیع کنندگان آگاهی کامل دارد. او نیز مانند بسیاری دیگر از فعالان صنفی طی سال های گذشته تلاش کرده است تا میزان اختلافات را به حداقل کاهش دهد ولی روند اختلاف به سمتی سوق پیدا کرد که شکاف میان این دو گروه بر طرف نشد. فراهانی بار دیگر و به عنوان چهارمین رئیس شورای اصناف کشور انتخاب شد.
/36
نظر شما