به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین استان جهارمحال وبختیاری ، شهرام احمدی افزود: این بوتیمار توسط کارشناس اداره دامپزشکی این شهرستان تحت مداوا قرار گرفت که پس از درمان و حصول اطمینان از کسب سلامت دوباره اش، با حضور کارشناسان محیط زیست در دریاچه شلمزار رهاسازی شد.
وی در ادامه اظهار داشت: با بررسی های به عمل آمده پرنده مذکور بوتیمار بزرگ با نام علمی Botaurus stellaris است و از راسته لک لک سانان و تیره حواصیل می باشد و این پرنده آهسته و به دشواری و در ارتفاعی کم پرواز می‌کند و گردن خود را در هنگام پرواز جمع می‌کند و به هنگامه خطر بی حرکت می‌ایستد و منقار خویش را به شکلی خاص عمودی نگاه می‌دارد و به شکلی گوژ پشتانه حرکت می‌کند.
احمدی افزود: این پرنده رابطه نا مأنوسی با انسان دارد و غالبا از انسان دوری می‌جوید و بیشتر به صبح زود یا به هنگام غروب از مخفی گاه خود بیرون می‌آید.
وی درباره زیستگاه این پرنده عنوان کرد: سواحل پر گیاه رودخانه‌ها، مانداب‌ها، آبگیرها، باتلاق‌های پردرخت و نیزارها و به طور کلی در نزدیک آب آشیانه می‌سازد و تالاب ها از بهترین زیستگاه های این پرنده به شمار می رود.
احمدی تصریح کرد: ترویج فرهنگ حفاظت از محیط زیست به عنوان رسالت همگانی از جمله فعالیت های انجمن های مردم نهاد بوده و حفاظت از محیط زیست نیازمند مشارکت همگانی است.
گفتنی است ، درباره افسانه این پرنده در ادبیات چنین آمده: بوتیمار از جمله مرغان افسانه‌ای ادبیات پارسی است که به خسیسی و خست شهره است. مشهور است که بوتیمار همیشه در تشنگی به سر می‌برده اما آن هنگام که به رودخانه و دریا می‌رسیده، چه غم بسیار می‌خورده که مبادا آب دریا تمام شود و او از تشنگی بمیرد، زین جهت آب نمی‌خورده. از بوتیمار به نامهایی دیگر چون کیلان -غم خورک - مرغ غصه - نیز یاد می‌کنند. گرچه از بوتیمار به عنوان مرغی افسانه‌ای یاد شده اما به حقیقت بوتیمار گونه‌ای از بلند پایان است و زیر گونه خانواده حواصیل‌ها شمرده می‌شود که بیش از پانزده گونه از آنان تا به امروز شناخته شده و دو زیر گونه از انان نیز در ایران به همین نام شهره‌اند که در سیستان و سواحل خزر به میان نیزارها و باتلاقها به فصول پر باران می‌زیند که بوتیمار و بوتیمار کوچک نامیده می‌شوند.
۴۶
نظر شما