مهتاب کرامتی در کافه خبر: برای پیشگیری از ایدز، باید از مدارس شروع کنیم

مریم صدرالادبایی-امید سلیمی بنی: شاید صحبت کردن درباره ایدز و راههای مقابله با آن، با مهتاب کرامتی که چهره شناخته شده هنری است، به نظر دور باشد، ولی این هنرپیشه سینما و تلوزیون، در حقیقت سفیر صلح سازمان ملل در ایران است که تاکنون فعالیتهای زیادی را داشته است.

کرامتی مهمان کافه خبر بود از این فرصت استفاده کردیم تا درباره کارهای یونیسف در ایران،و به خصوص برنامه 5 ساله مبارزه با ایدز سازمان ملل  صحبت کوتاهی با او داشته باشیم . به گفته وی، از ظرفیتها و پتانسیل جوانان و نوجوانان باید برای مقابله با ایدز استفاده شود و آنها می توانند به عنوان سفیران آگاه سازی در جامعه به کار گرفته شوند.

کرامتی،می گوید  در صورتی که آموزش مقابله با شیوع ایدز از مدارس آغاز شود، می تواند به نحو تاثیرگذاری در کنترل موج سوم انتقال ایدز (از راه جنسی) تاثیر گذار باشد .. گفتگوی خبرآنلاین با این فعال اجتماعی را در ادامه می خوانید.

شما به عنوان سفیر یونیسف در ایران  مشغول به کارید و خصوصااز فعالان برنامه 5 ساله مبارزه با ایدز بودید . به نظر شما این فعالیتها   توانسته اثربخش باشد؟

من به دلیل رشته تحصیلی ام، بی علاقه به این فعالیت ها نبودم  و وقتی فعالیت در این برنامه به من پیشنهاد شد استقبال کردم بزگترین تاثیر این فعالیت ها این بود که تابوی صحبت کردن درباره ایدز در جامعه شکسته شد . فکر می کنم در حال حاضر، تمرکز را باید روی نوجوانها گذاشت. باید در ابتدا آگاهی نوجوانان بالا برود. بعد جوانان، خانواده ها و کل جامعه را باید نسبت به این مسایل حساس کنیم. درباره برنامه هایی که یونیسف پیشنهاد کرد، دیدیم این برنامه ها اثرات خوب و مثبتی می تواند باشد.

سعی کردیم در یکی دو سال اول، جشنواره ای در زمینه کارهای سینمایی و آموزشی ترتیب دهیم. جامعه به خوبی از این موضوع استقبال کرد. تصور می کردیم معمولا سال دوم این جشنواره می تواند بهتر اتفاق بیفتد، ولی متاسفانه انجام نشد. در صورتی که این پتاسیل را داشتیم و داریم.

دلیلش چه بود؟ سازمان ملل نمی خواست؟

در واقع یونیسف اصولا در کنار ارگانها و N.G.Oها فعالیت می کند و خود مستقلا وارد کاری نمی شود. مسئله اصلی این بود که برخی فکر می کردند پرداختن به این موضوع تابو است. با این حال، همکاران و هنرمندان لطف داشتند و ما به جز جشنواره توانستیم تعدادی فیلم کوتاه تبلیغاتی تهیه کنیم. متن نمایشی این تیزرها از نیویورک آمده بودند، ولی آدمهایی که مردم دوستشان دارند و حرفشان را می پذیرند در آنها بازی کرد. متاسفانه این تیزرها تنها در سایت یونیسف استفاده شده و هیچ جای دیگر نیامده که امیدواریم به زودی دوستان رسانه ای از آن استفاده کنند.

طرحهای دیگری نیز بوده انگار؟

بله، خیلی زیاد، به عنوان مثال، ما  یکی از تجربیات موفقمان درباره اجرای طرح "استیگما" بود. در این طرح به مردم آموخته می شود بپذیریم بیمارانی که دچار مشکلاتی مانند ایدز هستند در کنار ما در جامعه می توانند زندگی کنند و نباید آنها را به عنوان اینکه بیمار هستند و با ما که سالمیم تفاوت دارند، طرد کنیم.

خانم کرامتی، منابع رسمی از جمله دکتر مینو محرز بارها اشاره کرده اند مدل انتقال ایدز در حال عوض شدن است و به سوی انتقال از طریق جنسی می رود. فکر می کنید چه باید کرد تا بتوانیم در مقابل این موج جدید چگونه باید مقابله کنیم؟

در ابتدا، درباره سرکار خانم دکتر محرز باید عرض کنم که وی به گردن جامعه حق زیادی دارد چون یکی از اشخاصی است که به شدت در رابطه با ایدز  تحقیق و فعالیت می کند. شخصا از آشنایی و همکاری با وی به عنوان یک زن و کسی که برای بهتر شدن سلامتی جامعه فعال است، لذت بردم. در پاسخ سئوال شما هم، فکر می کنم بهترین راه حل کار کردن برای آگاه سازی جوانها و نوجوانان است. واضح تر بگویم بهترین راه مقابله با این شکل انتقال ایدز، این است که مسئله ایدز و بیماریهای واگیرداری از این دست، باید در مدارس باز شود.

 وزارت آموزش و پرورش به صورت آزمایشی درس مهارت های زندگی و کتابهای مرتبط را در 10 درصد مدارس پیاده سازی کرده، برخی از مسئولان می گویند که فضای آموزشی  هنوز ظرفیت پذیرش  این موضوع را ندارد؟ با جامعه پذیر نبودن این مسئله چطور می توان کنار آمد؟

شخصا این موضوع را اصلا قبول ندارم. نوجوان و جوان ایرانی بسیار تیزهوشتر از این حرفهاست. نباید آنها را نادیده گرفت. اتفاقا اگر آموزشهایی برای آگاه سازی آنها در سنین پایین ارائه شود و ارائه آن نیز برای همسانها و همسنها به عهده نوجوانان گذاشته شود، مطمئنا در آگاه سازی جامعه بسیار موثر خواهد بود.

معمولا بچه ها از جامعه یکی دو گام همیشه جلوترند. ولی مشکل اینجاست جامعه زمانی که به بحران دچار شده، به فکر حل مشکل می افتد. پیش بینی شما از آینده بیماریهای واگیر چیست؟ آیا بحرانی در راه است؟

البته من پیشگو نیستم، ولی فکر می کنم این مقوله نیاز به پیش گویی پیچیده ای هم ندارد. اگر امروز به این موضوع نپردازیم، فاجعه ای که اتفاق می افتد، به قدری عظیم است که ابعاد آن غیر قابل پیش بینی است. اتفاقی که دارد می افتد خیلی وخیم تر از آمار رسمی مبتلایان است. می دانیم واقعیت 5 برابر بیشتر از آمار اعلام شده مبتلایان است و این اصلا عدد کمی نیست. واقعیت این است که شکل انتقال بیماریهای واگیر در جامعه عوض شده است. نوجوان جامعه ما توسط ارتباطات، اینترنت، ماهواره، فیلم و صحبت کردن و خبرگزاریها، خیلی آگاه است و می تواند به راحتی برای آموزش دیگران کمک کند. فکر می کنم این ظرفیت نادیده گرفته شده، باید روی نوجوان و جوان کار کنیم و بعد در کنار آن بستر مناسبی را آماده کنیم تا والدین بپذیرند درباره بیماری ای مانند ایدز با بچه شان صحبت کنند.

برنامه 5 ساله یونیسف برای فعالیت این دوره اش در ایران تمام شد. به نظر شما این برنامه چه دستاوردهایی داشت؟

همکاریهای یونیسف جزئی از یک برنامه بزرگ با همکاری سازمانها و وزارت بهداشت بوده و مطمئنا دستاوردها خوب بوده، ولی نباید از یاد ببریم هنوز اول راه هستیم. در باره این مقوله فعالیت زیاد باید انجام شود. از تمام ظرفیتها باید استفاده شود. به طور مثال روی سریال قهوه تلخ کار کردیم و آقای مدیری بپذیرفتند در این باره به ما بپیوندند و قسمتی را در ابتدای برنامه خود ترتیب داده اند که مطمئنا برای اطلاع رسانی خیلی مفید است.

گفته می شود این برنامه باعث شد مقداری فضای اطلاع رسانی درباره تابوی صحبت درباره ایدز باز شود. به نظر شما همین طور است؟

فکر می کنم همین که بتوانیم درباره این موضوع تعامل و صحبت کنیم، به اهداف خود رسیده ایم و کافی است. الان شما به راحتی درباره این مسئله سئوال می پرسید و من جواب می دهم. در گذشته به این شکل نبوده، با این حال باز هم تاکید می کنم هنوز اول راه هستیم.

42133