سالهاست که افراد متخصص و اساتید دانشگاه های کشور در کمال دلسوزی و با بودجه های حقیرانه در حال بررسی و مطالعه سوانح محتمل در کشور می باشند و یافته های خود را بدون دریغ در اختیار کشور و افراد مسیول قرار می دهند. سوانح در یک تقسیم بندی کلی به سوانح سریع ( rapid on set) و سوانح ارام (slow on set) تقسیم میشوند.
سوانح سریع همانند زلزله و سوانح ارام باز به دو قسمت با زمان (خشکسالی) و زمان بی وقفه (سیل) تفکیک می شوند. برای مثال در مورد سیل با توجه به زمان این سیل تا سیل بعدی زمان کافی برای برنامه ریزی و مدیریت درست ان وجود دارد، علی رقم حرکت سریع سیل بعد از شروع بارندگی های تند. حال وقتی ما تمام اطلاعات مسیل های سیل را داریم و مطالعات کامل در مراکز تحقیقاتی و دانشگاه ها بصورت رایگان در اختیار است چرا استفاده نمی کنیم !
پس چه زمانی باید این تحقیقات مورد استفاده قرار بگیرد؟ سالهاست پژوهشگران کشور در خصوص این مناطق هشدار داده و می دهند حال ما بعد از سیل اخیر چنان وانمود میکنیم که گویا یک اتفاق غیر قابل تصور رخ داده ! انصاف کجاست ؟ همه هشدار ها برای این مناطق و تبعات محتمل و ... در مکتوبات داخل کشور وجود دارد، حقیقا باعث تاسف است.
ما هر ساله باید کلیه منابع کشور را برای بازسازی هزینه کنیم و عملا در همان جای قبلی در جا بزنیم ! مثلی بین مدیران بحران دنیا وجود دارد که کشورهای جهان سوم و حتی در حال توسعه، همه بودجه های سال خود را برای وام های بلاعوض صرف میکنند و به همین دلیل بودجه ای برای توسعه نمی ماند! بدتر از همه، کلیپی را از یک تلویزیون خارجی دیدم که در ان میگفت ایا "دانش مدیریت این سانحه در ایران وجود ندارد ! "
این در حالی است که بهترین اساتید هیدرولوژی و هیدرولیک ان کشور خود ایرانی هستند و تمام این تحلیل ها در ایران از سالها قبل توسط اساتید داخلی وجود داشت! هیهات و واقعا هیهات. یک یاد اوری هم برای زلزله در تهران داشته باشم، ٣٠ سال است که میگویم زلزله تهران بزرگترین فاجعه سه قرن اخیر خواهد بود بر اساس مطالعات دقیق بنده و همکاران، امیدوارم فکری بکنیم.
* استاد نمونه کشور در مهندسی زلزله و مدیریت بحران
نظر شما