سقف آرزوهای ما همین بود

زمانی که افشین قطبی می‌گفت من تیم ملی را قهرمان جام ملتها می‌کنم و ما به این وعده دادن‌ها ایراد می‌گرفتیم، این روزها را پیش‌بینی می‌کردیم. حقیقت این است که سقف آرزوهای این تیم، همین بود: شکست مقابل استرالیا یا کره جنوبی در مرحله دوم.

قطبی می‌گفت ایران را قهرمان جام ملتها می‌کنم. تیم او اتفاقا بر خلاف انتظار، جام را خیلی خوب شروع کرد و با 3 برد راهی مرحله یک چهارم نهایی شد؛ ولی حد این تیم، قهرمانی نبود. بازی ما مقابل کره جنوبی این را نشان داد. قطبی تیم خود را برای نباختن به میدان فرستاده بود. حقیقت این بود که سرمربی تیم ملی که تیمش در بازی‌های قبل، منظم و بابرنامه بازی می‌کرد، در این بازی نقشه مناسبی برای کنترل بازی حریف نداشت و تیم کره بارها تا مرز ثبت گل پیش رفت. به این ترتیب این طور باید استنباط می‌کردیم که تیم ما منتظر به پایان رسیدن 120 دقیقه و ضربات پنالتی است. در چنین شرایطی نمی‌توان گفت حق تیم کره، صعود نبود.

تیم ما همین که 3 بازی را برد و مردم را خوشحال کرد، برای فوتبال ما کافی است؛ اما حد این تیم و سرمربی، رسیدن به فینال نبود. بازیکنان ما تا آنجا که توان داشتند برای متوقف کردن کره تلاش کردند؛ اما تماشای دوباره بازی نشان می‌دهد که بازیکنان ما به دبنال بازی کره جنوبی می‌دویدند و استرس، اجازه نمی‌داد بازی معمولی خود را ارائه کنند. تیم ما در حساسترین بازی، بدترین و پراشتباه‌ترین نمایش خود را ارائه کرد تا همه از این تیم ناامید شوند.

زمانی که می‌گفتیم نباید بی دلیل، به مردم وعده قهرمانی داد و می‌نوشتیم باید متناسب با حقایق موجود فوتبال ایران، با مردم حرف زد، شاید مراعات حال مردم در چنین روزهایی را می‌کردیم. در روزهای جام ملتها تمام تلاش خود را کردیم تا همراه تیم ملی و بازیکنانش باشیم. همه خبرها را مثبت کار کردیم تا تیم ملی آسیبی نبیند؛ اما با همه این موارد باید گفت: سقف، همین بود. نباید توقع داشت که از فوتبالی بی‌برنامه که برای تولد نسلی نو تلاش نمی‌کند، تیمی قهرمان ساخته شود.

حالا می‌توان به مردم گفت که حق چه بود. تا کنون همراه تیم ملی بودیم و از این به بعد هم هر وقت بازی‌های حساس تیم ملی باشد، در کنار تیم ملی و مردم خواهیم بود؛ اما این دلیلی نمی‌شود که حقیقت را نگوییم. تیم ما پتانسیل قهرمانی را نداشت و مدام به مردم، وعده قهرمانی داده می‌شد و این یعنی بالا بردن سطح توقعات مردم درباره تیمی که واقعا در اندازه‌های قهرمانی نبود.

زمانی که تیتر ‌زدیم «واقعا جنتلمن تیم ما را قهرمان می‌کند؟» به دشمنی با قطبی محکوم ‌شدیم و برای آنکه این حس تقویت نشود، مجبور شدیم زبان ببندیم و همراه با مردم برای بردهای تیم ملی لحظه‌شماری و دعا کنیم. آرزو کنیم تیم ملی پیروز شود در حالی که می‌دانستیم حقیقت چیست. بازی و نمایش دیروز در طول 120 دقیقه که برتری 100 درصدی کره را نشان می‌داد گویای همه چیز بود و لازم نیست بیشتر از این  حرفی بزنیم. رویای ما برای قهرمانی در جام ملتها امسال هم عملی نشد تا انتظار ما 39 ساله شود تازه اگر آن زمان، تیمی در حد قهرمانی داشته باشیم و فوتبال ما همین طور ادامه راه ندهد.