۰ نفر
۲۸ خرداد ۱۳۹۸ - ۰۸:۳۴
مطالبه تدوین سند ملی کار شایسته پابرجاست

سندی که از سوی معاونت اشتغال تحت عنوان سند ملی کار شایسته و اشتغال مبتنی بر آن منتشر شده، عملا سندی برای کارشایسته نیست و بهتر بود آن را سند ملی اشتغال می خواندند. عملا بررسی این سند نشان می دهد در ادامه یک سیاست پنج ساله معاونت اشتغال وزارت کار همچنان فرودست سازی نیروی کار را به عنوان مهم ترین عامل اشتغال زایی می داند که البته در عمل نتیجه آن شکست بوده است.

در برنامه چهارم توسعه تاکید شده بود تا سندی در رابطه با کار شایسته منتشر کند تابه حل اختلاف میان کارگران و کارفرمایان بیانجامد، اما این مهم عملا اجرایی نشد. در دولت پیشین اما این سیاست پیگیری شد و از نمایندگان کارگران و کارفرمایان دعوت به عمل آمد و پس از برگزاری چند جلسه نهایتا سندی منتشر شد. در حقیقت در  برنامه ششم توسعه دولت موظف به ارائه سند ملی اشتغال شد. اکنون به نظر می رسد تصمیم دولتمردان تلفیق دو سند و انتشار یک سند به جای هر دو است. 

بررسی این سند بیانگر آن است که کار شایسته تنها در تیتر و قسمت اندکی از مقدمه این سند جای دارد و مساله مورد بحث تنها اشتغال است. هر چند به این رویکرد در حوزه اشتغال هم نقدهای بسیاری وارد است ولی این جا باید پرسید کار شایسته به چه معناست؟ براساس اسناد سازمان جهانی کار، کار شایسته به معنای باز کردن شرایط کار از طریق آزادی تشکل ها، اعتصاب و اعتراض قانونی شود و در کنار این تضمین معیشت، جلوگیری از تاخیر در پرداخت مزد، حرکت از اشتغال غیر رسمی به رسمی، منع رسمی کار کودکان و رفع تبعیض جنسیتی از اشتغال. حال آن که در سند اخیر به یکی دو مورد تنها در مقدمه اشاره شده و در جدول سیاست ها و اجرا ،عملا هیچ کدام مورد بحث قرار نگرفتند. به این اعتبار نمایندگان کارگری این سند را سند کار شایسته نمی دانند.

مساله این است که از زمان تحولات در وزارت کار، معاونت اشتغال عملا نشان داده به تشکل های موجود باور ندارد و حتی کارفرمایان هم از این مساله ناراحت هستند. در باور این معاونت تنها اتاق های بازرگانی رسمیت دارند حال آن که در شورای عالی کار کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی به عنوان طرف مقابل کارگران قرار می گیرند و با وجود اختلافات فراوان میان کارگران و آن ها حداقل زبان یکدیگر را متوجه می شود ولی اتاق بازرگانی از زبان دیگری سخن می گوید و اغلب هم بخش های بازرگانی در آن دست بالا را دارند که طرف مقابل کارگران محسوب نمی شوند.

متاسفانه دیدگاه معاونت اشتغال بر این مبنا است که هر چه کارگران تضعیف شوند، اشتغال بیشتر می شود. به همین دلیل طرح هایی چون کارورزی با وجود اعتراضات فراوان به مرحله اجرا می رسد ولی با وجود گذشته ماهها از اجرای این طرح هیچ دستاورد ملموسی مشاهده نمی شود. حال باید از مسئولان این بخش پرسید چرا با صرف هزینه فراوان سیاسی- اجتماعی طرحی را عملی کردید که خودتان هم از دستاورد آن نمی توانید سخنی بگویید و آن را به فراموشی سپردید. باور به اشتغال از طریق فرودست سازی نیروی کار نه تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف نیز شکست خورده به همین دلیل در سوئد و کانادا و کشورهایی از این دست وضعیت اشتغال به مراتب بهتر از پاناما و بنگلادشی است که از اساس نظام اقتصادی آن همه چیز را سپرده به افراد.

به هر روی ادامه این حرکت نیز نتیجه چندانی نخواهد داشت، نمی توان با سر و صدای رسانه ای و انتخاب تیتر ،مدعی تنظیم سندی شد که مبنای دیگر دارد. اکنون شرایط کشور مانند گذشته هم نیست و امکان آزمون و خطای دوباره وجود ندارد به همین دلیل رویکردی که یک بار شکست خورده را نباید دوباره آزمود. نمی توان مساله ای که در حوزه روابط کارگر و کارفرما است را به حوزه اشتغال سپرد. به این اعتبار چنین سندی مطالبه کارگران را حداقل پاسخ نمی دهد و باید همچنان مطالبه تنظیم این سند را با حضور طرفین اجتماعی عنوان کرد.

* نماینده کارگران در شورای عالی کار

۲۲۳۲۲۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 1267864

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 0 =