در این میان کشورهای ایالات متحده امریکا با چهل درصد، چین با بیست و چهاردرصد، انگلستان با بیست و دو درصد،، فرانسه با چهاردرصد به ترتیب بیشترین حجم مبادلات تجارت هنر جهان را به خود اختصاص داده اند. سایر کشورهای جهان نیز تنها ده درصد از این حجم مبادلات را به خود اختصاص داده اند. کشورهای آلمان، تایوان، ایتالیا، استرالیا، هلند، بلژیک، کره جنوبی، اتریش، آفریقای جنوبی، هند، فیلیپین، نیوزیلند، لهستان، ترکیه، سوئیس و دانمارک نیز به ترتیب سهمی از ده درصد مبادلات هنری را اشغال کرده اند. حال پرسش این است سهم ایران در بازار هنر کجاست؟
مگر نه اینکه کشورمان دارای مزیت نسبی نیروی جوان تحصیل کرده و هنر آموخته است!؟ و مگر نه اینکه نخستین برگزاری بینال های هنری در خاورمیانه، در این سرزمین آغاز شد؟! پس چه چیز موجب نبود جایگاه نمود هنری مان در بازار جهان شده است؟ امروزه به هر سو که می نگرید از غرب تا آفریقا و از شرق تا امریکای لاتین تظاهرات و نمایه های تمدن غربی است. آنچه که از نشانه های سایر اقوام و ملل باقیمانده و وجه تمایز آنان به شمار می رود، فرهنگ و هنرشان است و بس!
گاه آن است که مدیران و متولیان فرهنگ و هنر به جای تولید و وضع بخشنامه های محدودیت زا و جرم انگار، با باور به بلوغ هنرمندان به گشودگی آفرینشگری و برند سازی ملی روی آورند و همت شان را نه صرف دلربایی از واپسگرایان که به حمایت از آزادی آفرینش، عرضه و حضور هنر این سرزمین در جهان معطوف کنند.
یادداشت پیشین از نگارنده را با عنوان «افزایش بروکراسی و سیاست نادرست» ملاحظه کنید.
نظر شما