علم باقری

یا باقر العلوم تو کن سوی ما نظر
ما غرقه در خطا و گنه پای تا به سر

تو بحر دانشی و شکافنده ی علوم
علم جهان به زیر، وز آن تو در زَبَر

تو علم را فالقی ز برای طلب کنان
محتاج علم توست مَلَک، جن و هم بشر

تو بازمانده ای ز شهیدان کربلا
جابر ترا رساند ز نبیّ خدا خبر

ای پارة تنم به تو بادا سلام من
تو عالمی به زمانه که در او هست خیر و شر

تو باقری به علم و تو هم صادقی به قول
جعفر یگانه جانشین تو بوده است و هم پسر

در محضر شما فقها جمله سر به زیر
از مکتب شما علما یافته بال و پر

در فرصتی که براتان بشد پدید
احیا دین دو باره نمودید پر ثمر

افسوس علم تان غریب است در زمان
تشخیص کی دهند مس قلب را ز زر

آن‌قدر «قال» ز باقر جهان شنود
هم قول صادق است، اثر شد پی اثر

یا رب عدو چسان متکلّف به علم شد
باقر کجا مناسبتی داشت با بَقَر

تو خود غریب و قول تو اغرب ز جسم تو
همچون مزار گمشده در خاک و هم حجر

علم تو دانش علوی بوده و نبی
ننهد مجال که «لا تبقی و لا تذر»

مدحت چگونه من بسرایم به نقص نطق
وصفت کجا کنم که برون است ز حدّ و مرّ

عالم نما ترا نه تحمل کند به علم
با قتل حضرتت علما گشته بی پدر

دانش به نزد آل محمد بود ولی
کو قدردان که کور کند چشم فتنه گر

مقتول کرده است ترا دشمن پلید
با سم کین که بر تن تو گشته کارگر

گشتند بهره مند ز علمت هنروران
محرومِ درگهت شده افراد بی هنر

رفتند عده ای به ره گمرهی ز حق
شاگرد تو است جملة مردان با هنر

علم در مکان خویش کند جای در جهان
مردان مخلص اند ز امامان، بهره ور

تطهیر دین ببایدش از رجس و ناروا
زین رو برای حفظ، امام گشته دیدهَ ور

آن‌قدر خون دل بخوردی برای خلق
شاید عقول ناس شود از تو بارور

گردیده اند اگر علما هادیان خلق
همواره اند مردم خود را ز بد سپر

یا رب«رضا» است ملتمس علم باقری
رحمی نما که جز به درش نیستش مفر