اعلمی نوشته است : در این بحث کلام امام علی را در تطبیق با آموزه های فلسفه علم معاصر نوعی مکتب ساخت شکنانه(deconstructionism)می دانم,زیرا وقتی سخن از فعل ساختارشکنی کردن(deconstruct)می گوییم,منظور ساختار فلسفه علم غرب است.زیرا همه آنچه امروزه در علوم رایج تجربی و انسانی غرب و شرق جاری و رایج است ,فلسفه علمی است که به عنوان گفتمان مسلط بر جهان علم ,آن چنان شمولیت و حیطه ساختاری را به خود پوشانده است که حتی وقتی تعبیر ساختارشکنی را بر آن بار می کنیم, منظور باز همان ساختار فلسفه علم غرب و ساختارشکنی مربوط به آن است.
وی در ادامه ای به نمونه ای از کلام امام علی اشاره کرده و توضیح داده است : در بررسی خطبه 191 امام علی، که تعریفی هستی شناسانه و حتی روش شناسانه بسیار والا و متین دارد و آن را حاوی نکاتی یافتم که حالا با اقتضای زمانه ما, ماهیتی ساختارشکن نیز دارد. البته این فراروایتی است که همواره از ماهیت ساخت شکنانه نسبت به معرفت معمولی نوع بشر برخورداراست ,زیرا جایگزینان فلسفه علم فعلی در ابتدا ساختارهای عرفی,هنجاری یا غلط بدوی بوده اند,لذا این بیان همواره در اوج بودن خود را حفظ می کند. امام در صفات دنیا می فرمایند:دروغ گوی خائن,ناسپاس ناحق شناس,دشمن دوری کننده,گریزان مضطرب,حالش تغییر و دگرگونی,جای قدم هایش سست و لرزان,عزتش خواری,کارهای جدیش شوخی,و بلندیش پستی و سرای جنگ و یغماگری و خرابی و هلاک است.اهل دنیا ناارام و در حال حرکت دیدارکننده و جداشونده هستند.
وی اظهار کرده است : این شرح تکان دهنده شرح باطن امر است که چارچوب هستی شناسی فلسفه علم متکی بر کمیت و تجربه و آزمایش را به چالش فرا می خواند. روش حیرت افزا از آن باب که مهر ابطال را بر هرچه تصدیق و تجربه روش های علم الاجتماع می زند,گریزگاه های پراز تنگنا از آن منظر که هیچ شناخت قطعی بر قضا و قدر الهی متصور نمی شودو هدف هایی ناامیدکننده که به رغم ذهن محاسبه گر بشر آینده اش چندان قابل تصور نیست و ده ها و صدهاراه و بیراه در سرنوشت هرکس پدیدار می گردد که همگی در تعریف فلسفه علم تعبیر به نامتعین بودن(indeterminacy)پدیده ها می شود.
متن کامل مطلب وی را اینجا بخوانید.
نظر شما