در شرایطی که مذاکراتِ پس از جنگ در شهریور و آبان 1367، نتیجه ملموسی به دست نداده بود و حتی امکان شکست مذاکرات نیز وجود داشت، دبیر کل سازمان ملل پس از مشورت با شورای امنیت از این شورا درخواست کرد برای خروج مذاکرات از بن بست، اختیارات بیشتری به وی داده شود که شورای امنیت نیز با درخواست وی موافقت کرد.
در این راستا در 28 بهمن 67، مذاکرات سه جانبه مقامات ایران و عراق با حضور دبیر کل سازمان ملل در نیویورک صورت گرفت. در این مذاکرات که به خاطر اکراه عراقیها برای ادامه مذاکرات در نیویورک، به رغم پیشنهاد صریح دبیر کل و تأکید او، بسیار دقیق و کوتاه مدت صورت گرفت، نتیجه مطلوب اخذ شد.
بن بست در جریان مذاکرات بین ایران و عراق، تحت نظارت دبیر کل سازمان ملل و پس از استقرار آتشبس بین دو کشور، نشاندهنده تعلُّل عراق در اجرای مفاد قطعنامه 598، به رغم فشارهای بینالمللی بود.
/62
نظر شما