دلیل اینکه افراد زیادی نمی‌توانند از جاذبه‌های این بهشت رویایی استفاده کنند این‌است که ۷۵% از این جزایر زیبا که ۳۵۰ کیلومتر از ساحل شمال‌شرقی برزیل فاصله دارند، از سال ۱۹۸۸ به‌عنوان پارک ملی و پناهگاه دریایی ملی تصویب شده‌اند و روزانه فقط ۴۲۰ نفر اجازه بازدید از این منطقه را دارند.
با وجود اینکه در حال حاضر این منطقه بسیار مورد استقبال گردشگران قرار گرفته است و آن‌ها تمایل بسیاری برای بازدید از این مجمع‌الجزایر نشان می‌دهند، ولی در گذشته وضعیت این‌گونه نبوده است. بین قرن‌های ۱۸ تا ۲۰ این مجمع‌الجزایر به‌عنوان زندان برای نگهداری خطرناک‌ترین جنایتکاران برزیل استفاده می‌شده است.
این مجمع‌الجزایر اولین بار در قرن شانزدهم توسط دریانورد پرتغالی «فرناندو دِ نورونها» کشف شد. سپس توسط نیروهای نظامی هلندی و پرتغالی مورداستفاده قرار می‌گرفت و در دهه‌های پایانی ۱۷۰۰ میلادی به زندان تبدیل شد.
کاربری زندان مجمع‌الجزایر «فرناندو دِ نورونها» تا سال ۱۹۵۷ ادامه داشت و در این سال برای همیشه کاربری زندان مجمع‌الجزایر پایان یافت. با این حال بعضی از زندانیان تمایلی به ترک این منطقه نداشتند و تصمیم گرفتند خانه‌های خود را در همین محل احداث کنند. هنوز هم عده‌ای از نوادگان آن‌ها در مجمع‌الجزایر «فرناندو دِ نورونها» ساکن هستند.
امروزه بازدیدکنندگان می‌توانند قسمتی از بقایای زندان را زیر لایه‌های سبزی که بر روی آن‌ها روییده است، مشاهده کنند. نکته جالب اینکه زمانی که در سال ۱۸۲۲ برزیل استقلال خود را از پرتغال اعلام کرد، رسیدن خبر استقلال به مجمع‌الجزایر «فرناندو دِ نورونها» حدود ۲ سال طول کشید.
این مجمع‌الجزایر به‌عنوان میراث جهانی یونسکو معرفی شده است و جزء بهترین مکان‌های غواصی و گشت‌وگذار در آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. مجمع‌الجزایر «فرناندو دِ نورونها» همراه با آب‌هایی گرم و زمردین، تنوع حیات‌وحش شامل: خرچنگ، لاک‌پشت و ماهی‌های گرمسیری به همراه بالاترین جمعیت دلفین‌ها در جهان به عنوان بهشتی در دسترس شناخته می‌شود و به همین دلیل توسط «گاستاو پنالوا» (Gastão Penalva) نویسنده سرشناس برزیلی به‌عنوان «فورا دو موندو» (Fora do mundo، جایی خارج از این دنیا) نام‌گذاری شده است.
نظر شما درباره سفر به چنین جزایر رویایی و بهشتی چست؟ آیا شما جزایر بهشتی دیگری سراغ دارید که به‌عنوان مقاصد جذاب گردشگری شناخته شوند؟
منبع: لست سکند
۲۱۲۱
نظر شما