معلوم می شود مسئله احسان به پدر و مادر، بعد از مسئله توحید خدا، واجب ترین واجبات است همچنانکه مسئله عقوق بعد از شرک ورزیدن به خدا از بزرگترین گناهان کبیره است، و به همین جهت این مسئله را بعد از مسائله توحید و قبل از سایر احکام اسم برده و این نکته را نه تنها در این آیات متذکر شده، بلکه در موارد متعددی از کلام خود همین ترتیب را به کار بسته است.
این روزها مقارن با سالگرد عروج آسمانی پدر بزرگوارم حاج غلامرضا فاتح است. اینجانب در برابر عظمت شخصیتی و معنوی، به ویژه اتکال به خداوند و عزت نفس ایشان کلامی برای عرضه ندارم. پدرانی از جنس نور که دقت در تربیت دینی و اخلاقی، تاکید بر لقمه ی حلال و سبک زندگی سالم و معاشرت با نیکان به ویژه ضعیفان شاخصه های منحصر بفردشان بود.
علامه می فرمایند: رابطه عاطفی میان پدر و مادر از یک طرف و میان فرزندان از طرف دیگر از بزرگترین روابط اجتماعی است که قوام و استواری جامعه انسانی بدانها است. پدر همین گونه می اندیشید و از این روی در پشتیبانی و روابط عاطفی با فرزندان، یک الگوی تمام عیار بود.
این حقیر تا آخرین لحظه به رغم مساعی صورت گرفته، توفیق حضور بر بالین مبارک ایشان را نیافتم و حسرت به دل باقی ماندم. متاسفانه بسیاری از ایرانیان هستند که از این حق طبیعی محروم مانده اند. دلیل عمده این مسئله را فراموشی تعالیم اخلاقی و عدم درک این گونه موضوعات مهم انسانی در روابط خانوادگی و اجتماعی نزد بسیاری از تصمیم گیران می دانم و لذا چندین بار تاسیس منطقه آزاد انسانی برای حل مشکل بسیاری از خانواده ها و ایرانیان دور از وطن پیشنهاد شد و امید دارم عزیزانی آن را روزی پیگیری نمایند.
ساده گرفته ایم، اما ریشه ی بسیاری از تلاطم ها و از هم پاشیدگی های امروز اجتماعی در همین نادیده گرفتن و سست شدن اخلاق و مناسبات انسانی و عاطفی در سطح خانواده و جامعه است که متاسفانه سیاست دنیا زده نیز به آن دامن زده است. به یاد می آورم در همین صدا و سیما پدری یا مادری را می آوردند تا علیه فرزندش سخن بگوید تا فلان مقصد یا رفتار سیاسی توجیه یا نقد شود. غافل از آن که بنیان ها و چفت و بست های خانواده و جامعه از بنیاد زده می شد. شنیده بودم که سیاست پدر و مادر ندارد. مبادا گرفتار چنان سیاستی شده باشیم که عاطفه و وجدان ندارد و برای روابط عاطفی و پیوندهای عمیق انسانی در هیچ سطحی مجالی نمی گذارد.
یاد تمام رفتگان این جمع شریف به ویژه یکایک پدران و مادران و بزرگان کم نظیری که از میان ما رفته اند را گرامی می دارم و از خداوند منان علو درجات و رحمت و مغفرت واسعه برای ارواح طیبه ایشان مسئلت دادم. همچنین به خودم و همه برادران و خواهرانم با آن که می دانم همه وقوف دارید، در کمال خضوع عرض می کنم تا فرصت هست قدر پدران و مادرانمان و بزرگانمان را بدانیم و بکوشیم چون ایشان، تکرار خداباوری، انسانیت، نوع دوستی، پاک زیستی، شرافت و شکیبایی و عطوفت باشیم. به خدا می سپارمتان.
نظر شما