１. متاسفانه مسافرت در ایران، در زمین و هوا، فاقد امنیت و استانداردی مطلوب است و از این حیث ما سزاوار سرزنش هستیم. بسیاری نیز، در داخل و خارج کشور، ما را به دلیل این استاندارد پائین، که در این حادثه به متلاشی شدن زندگی های بسیاری انجامید، مورد ملامت قرار دادند. انصاف حکم می کند مسئولین در برابر این گونه نقد و نظرها سر پوزش فرود آورده، تجربه موفقتر کشورهای امن تر را ارج نهاده و با آموختن از آنان آینده ای بهتر برای سفرهای هوایی و زمینی فراهم نمایند.
２. همه نقد ها و نظرها، اما، از این جنس نبود و در این میان یکی واقعا پدیده ای استثنایی و درخور توجه بود: بلافاصله پس از اعلام و اعتراف فرماندهان مسئول در خصوص هدف قرار گرفته شدن اشتباهی هواپیمای مسافربری، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر إسرائیل در جلوی دوربین ها ظاهر شد و گفت: ایران دروغ گفت. همانطور که درباره برنامه هسته ای سرّی خود دروغ گفتند، حالا دارند در خصوص سرنگون کردن هواپیمای اوکراینی دروغ میگویند. از اول میدانستند که خودشان آن را سرنگون کرده اند. میدانستند که ناعامدانه آنرا سرنگون کرده اند، اما عامدانه دروغ گفتند. تمام جهان را فریب دادند». نتانیاهو گفت «این دقیقا مغایر آن شیوه ای است که یک کشور متمدن می بایست عمل کند، و ما مراتب تسلیت خود را به قربانیان فریب و اهمال ایران ابراز می‌کنیم».
３. اگر در دنیای سیاست وقاحت وجود نداشت إسرائیل باید آخرین کشوری می بود که چنین موضعی می گرفت. نتانیاهو نماینده رژیمی است که مرتکب یکی از بدترین انواع جنایت و دروغ پردازی در حق هواپیماهای مسافربری شده که تاکنون در جهان ثبت شده است.
４. این رژیم (در ۲۱ فوریه سال ۱۹۷۳) پرواز شماره ۱۱۴ خطوط هوایی لیبی را – که توسط ایرفرانس اداره می شد – بر فراز صحرای سینا هدف قرار داد. إسرائیل – همان کشور متمدن مورد اشاره نتانیاهو – ابتدا مسئولیت خود در این فاجعه را انکار کرد. اما اطلاعات جعبه سیاه این هواپیما، زنده ماندن معجزه آسای کمک خلبان این هواپیما و تحقیقات بعدی نشان داد تصمیماتی جنایتکارانه، و نه اشتباه و خطا، این فاجعه انسانی را رقم زده است. بعدها روشن شد إسرائیل می دانست این هواپیما مسافربری و مملو از مسافر است. إسرائیل می دانست این هواپیما در حال خروج از صحرای سینا است و نمی تواند خطری، از هر نوع، برای إسرائیل به حساب آید. با این وجود مقامات اسرائیلی در عالی ترین سطح، رئیس ستاد ارتش إسرائیل (دیوید العازار)، دستور شلیک به هواپیما را صادر کردند و دو فروند فانتوم نیروی هوایی إسرائیل پس از تعقیب این هواپیما آن را در روز روشن (حوالی ساعت دو بعد از ظهر) به رگبار بستند و سرنگون نمودند. در این جنایت ۱۰۸ نفر از جمله وزیرخارجه وقت لیبی، کادر فرانسوی پرواز و خانم سلوی حجازی مجری مشهور و محبوب مصری (و مادر چهار فرزند) کشته شدند. پس از روشن شدن حقیقت إسرائیل در ۲۴ فوریه (سه روز پس از وقوع حادثه) به این جنایت اعتراف نمود و آن را محصول قضاوتی خطاآلود نامید اما در عین حال مسئولیت این حادثه را نپذیرفت و خلبان فرانسوی هواپیما (ی بوئینگ ۷۲۷) را مقصر واقعی ماجرا دانست.
５. بنیامین نتانیاهو، که در حادثه هواپیمای اوکراینی زبان به ملامت مسئولین ایرانی گشوده است، نه تنها نماینده رژیمی با این سابقه وحشتناک در کشتن مسافران هواپیمای مسافربری است بلکه خود شخصا نیز در عملیاتی شرکت نموده (عملیات هدیه) که طی آن کماندوهای اسرائیلی سیزده هواپیمای مسافربری مستقر در فرودگاه بین المللی بیروت را منهدم نمودند. این حادثه نیز در نوع خود جرمی بی سابقه در تاریخ هوانوردی جهان تلقی می شود.
６. دولت جمهوری اسلامی ایران و دستگاههای مسئول معصوم و مصون از خطا و اشتباه نیستند و در حوادث بسیاری، از جمله سقوط هواپیمای اوکراینی، شایسته سرزنش و ملامت هستند اما واقعا إسرائیل، با آن پرونده سنگین در ارتکاب أنواع جنایت، بی رحمی، قتل و غارت و دروغگویی واجد کمترین شایستگی برای انتقاد از این اوضاع و ایراد خطابه در مورد تمدن و انسانیت است. با این وجود، إسرائیل در دوره زمامداری نتانیاهو به رژیمی تبدیل شده که پیشقراول و سردمدار انتقاد و اعتراض به سیاستها و عملکرد جمهوری اسلامی است. این مهم جز از طریق سیاستی که عین وقاحت است امکان پذیر نیست.
*استاد دانشگاه تهران – دانشکده مطالعات جهان
310 310
نظر شما