آذر مهاجر: داوطلبان امسال نیز چون سال گذشته نگران نتیجه‌ای هستند که برمبنای بومی گزینی اعلام خواهد شد، چرا که نمی‌توانند نتیجه چنین گزینشی را حدس بزنند. ابراهیم خدایی معاون فنی و آماری سازمان سنجش درست به دلیل همین نگرانی‌ها و برای جلوگیری از تشدید آنها هرگونه گفت و گو در این باره را به بعد از اعلام نتایج موکول می‌کند و محمدرضا مخبر دبیرشورای عالی انقلاب فرهنگی هم فرصتی برای رفع ابهام‌ها درباره برنامه بومی گزینی ندارد.
دکتر توکلی یا همان آقای کنکور اما مانند همیشه در دسترس است و خبری که به ما می‌دهد درباره اصلاحیه قانون بومی گزینی و 13 رشته پرطرفداری است که امسال در برنامه بومی گزینی سهم کمتری دارند و ارائه اطلاعات بیشتر درباره سابقه و دلایل بومی گزینی را به دکتر خدایی می‌سپرد. اما خدایی علی‌رغم همه بحث‌هایی که درباره بومی گزینی درگرفته است، این قانون را مربوط به سال 1369 می‌داند و به «خبر» می‌گوید: «قانون بومی گزینی سال 1369 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده و تاکنون پذیرش دانشجو در کشورمان براساس همین قانون صورت می‌گرفته است».
البته وی اعتراضات گسترده کنکور 87 را به رسانه‌ای شدن آن مربوط می‌داند و معتقد است اعتراض به نتایج همواره در تمام سال‌ها بوده اما سال گذشته رسانه‌ها بازار این اعتراض‌ها را داغ کرده‌اند و البته برای پاسخ به چرایی تصویب قانون بومی گزینی، شورای عالی انقلاب فرهنگی را مرجع پاسخگو می‌داند و ارائه پیشنهاد مصوبه بومی گزینی از سوی سازمان سنجش را قویاً رد می‌کند. اینجاست که باید پرسیداگر قانون بومی گزینی که بر اساس آن 60 درصد پذیرش رشته‌ها در هر دانشگاهی به داوطلبان بومی همان دانشگاه اختصاص می‌یابند مربوط به سال 1369 است چرا وزارت علوم سال گذشته ناچار شد برای آرام کردن دانشجویان معترض و احقاق حق بسیاری از آنها ظرفیت پذیرش در بسیاری رشته‌ها و دانشگاه‌ها را تا 10 درصد، آن هم بعد از برگزاری کنکور افزایش بدهد و تعداد بیشتری را جذب کند؟ والبته بعد از 19 سالی که به زعم مدیران این قانون اجرا می‌شده است برای کنکور امسال تصویب شده که در 13 رشته پرطرفدار بومی گزینی با 20 صورت بگیرد تا درصد غیربومیانی که در این رشته‌ها پذیرفته می‌شوند به 80 برسد!
این رشته‌ها عبارتند از: رشته‌های مهندسی برق، مهندسی مکانیک، مهندسی کامپیوتر، مهندسی عمران، مهندسی معماری، مهندسی صنایع (در گروه آزمایشی ریاضی و فنی)، پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و دامپزشکی (در گروه آزمایشی علوم تجربی)، حقوق، روانشناسی و حسابداری (در گروه آزمایشی علوم انسانی).
موافق‌ها چه می‌گویند
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان دبیر مجموعه‌ای که بومی گزینی را به تصویب رسانده جهت‌گیری مصوبه بومی گزینی کنکور را صحیح می‌داند و به خبرگزاری‌ها گفته است: «نباید راضی شویم استعدادهای خوب و نخبگان، مناطق بومی خود را خالی کنند. وقتی حجم قابل‌توجهی از نخبگان به شهرهای دیگر مهاجرت کنند، دیگر به شهر خود باز نمی‌گردند بنابراین چرا باید قبول کنیم برخی از مناطقی که دارای استعدادهای خوب هستند از وجود این استعدادها پس از متخصص شدن محروم بمانند».
رئیس سازمان سنجش آموزش کشور هم معتقد است بومی گزینی داوطلبان کنکور سراسری در آزمون‌های سال‌های آینده نیز طبق مصوبه امسال شورای عالی انقلاب فرهنگی که بر اساس پیشنهاد سازمان سنجش نهایی شد، اجرا خواهد شد.
دکتر عبدالرسول پورعباس در گفت‌وگو با مهر اعلام کرده است که مصوبه بومی گزینی با مطالعه و تلاش بسیار سازمان سنجش تدوین شده به طوری که کلیه موازین آموزشی در آن رعایت شده است. پیشنهاد سازمان سنجش به شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره بومی گزینی که در نهایت به تصویب این شورا رسید پیشنهاد مطالعه شده‌ای بود.
طرح بومی گزینی دانشجویان در میان نمایندگان مجلس هم موافقان بسیاری دارد که از جمله دلایل موافقت این افراد برای تصویب چنین طرحی را می‌توان در سخنان دکتر محمود دولت‌آبادی عضو کمسیون آموزش و تحقیقات مجلس جست. دولت آبادی می‌گوید: «در گذشته وقتی گزینش تنها بر اساس حد نصاب نمره انجام می‌شد این احتمال وجود داشت که یک دانشجوی آذربایجانی در دانشگاهی در اصفهان پذیرش شود و یا داوطلبی از جنوب کشور در دانشگاهی در شمال کشور پذیرفته می‌شد. این مسئله آسیب‌های اجتماعی بسیاری را در پی داشت و مشکلات فراوان ایجاد می‌کرد بنابراین طرح بومی گزینی تصویب شد تا دانشجویان بتوانند در محل زندگی خود تحصیل کنند».
اما نکته اینجاست که پیش از تصویب این قانون هم دانشجویانی که علاقه‌مند به تحصیل در محل زندگی خودشان بوده‌اند می‌توانستند رشته‌ها ودانشگاه‌های بومی خودشان را انتخاب کنند و آنها هم که امکانات متعدد در اختیار داشتند و می‌توانستند در شهرهای بزرگتر و دانشگاه‌های معتبر‌تر تحصیل کنند، با ممنوعیتی برای استفاده از این امکان روبه‌رو نمی‌شدند. گویی به عبارتی دولت با این مصوبه مسئولیت‌های خود را برای تأمین امکاناتی چون خوابگاه دانشجویی و امنیت برای دانشجویان سبک کرده است.
دکتر دولت آبادی در این باره نظر دیگری دارد. او معتقد است که وزارت علوم با بودجه و اعتباراتی که در اختیار دارد به جای خوابگاه‌سازی و ایجاد امکانات اینچنینی، می‌تواند رشته‌های جدید ایجاد کند و سطح کیفی آموزش را بالا ببرد. وی حتی معتقد است هیچ اشکالی هم ندارد این طرح به سبک شدن مسئولیت‌های دولت انجامیده باشد.
پاسخ این عضو کمسیون آموزش و تحقیقات مجلس به این سؤال که چنین طرحی باعث مهاجرت خانواده‌ها به شهرهای بزرگ می‌شود تا فرزندانشان بتوانند در دانشگاه‌های معتبر‌تر درس بخوانند، این است که چنین مواردی استثناست و از طرفی هر طرحی که تصویب شود مطلقاً درست نیست و برای خودش مشکلاتی را به دنبال خواهد داشت.
حالا می‌شود پرسیدآیا بهتر نیست به جای تصویب قوانینی چون بومی‌گزینی، امکانات در شهرستان‌ها چنان گسترش یابد که افراد به میل خود در محل زندگی به تحصیل ادامه بدهند یا اگر در هر شهر یا استان دیگری مشغول تحصیل هستند آنقدر امکانات در اختیار داشته باشند که به دوری از شهر و خانواده بیارزد؟
جالب اینجاست که دکتر دولت آبادی این دو مسئله را از هم جدا می‌داند که دخلی به هم ندارند!
مخالفان چه می‌گویند
بسیاری از دانشجویان، اساتید دانشگاه‌ها، انجمن‌های دانشجویی از جمله انجمن‌های اسلامی دانشکده‌های فنی و پزشکی از مخالفان بومی‌گزینی در کنکور هستند. در این باره سیدمحمد حسینی قائم مقام وزیر علوم هم پیشنهاد کرده است که بومی گزینی برای دانشگاه‌های مادر حذف شود.
این مخالفان معتقدند که بومی گزینی در دانشگاه‌ها علاوه بر مهاجرت خانواده‌ها به شهرهای بزرگ لااقل در سال آخر دبیرستان فرزندانشان، مسائل دیگری هم به دنبال خواهاد داشت. به عنوان نمونه باعث می‌شود که بسیاری از جوانان به‌خصوص جوانانی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند از رشد اجتماعی و همراه شدن با جریان‌های علمی کشور دور بمانند. همچنین این مخالفان طرح بومی گزینی را نوعی دخالت در امور خانواده‌ها دانسته‌اند؛ چرا که پیش از این مصوبه، هر خانواده‌ای بر اساس مصلحت‌ها و اعتقاداتش آزاد بود فرزندش را به دانشگاه‌های بومی یا دانشگاه‌های شهرهای دیگر بفرستد.
طبیعتاً محدودیت‌هایی که این طرح برای دانشجویان ایجاد می‌کند تنها سلب اختیارات از بخش فعال جامعه است که قانوناً این حق را دارند در انتخاب‌های بزرگ و سرنوشت کشورشان سهیم باشند، اما گویی درباره انتخاب محل تحصیل قدرت درست تصمیم‌گیری ندارند و باید برایشان قانون‌های تعیین‌کننده مصوب شود.
نظر شما