گروه از کارشناسان ژاپنی و غیر ژاپنی که تعدادشان به 50 نفر می رسد، دل به دریا زده و با رادیو اکتیو و آتش و انفجار دست و پنجه نرم می کنند تا جلوی بلای ناگهانی بعدی را بگیرند. آیا آنها می توانند ژاپن و ژاپنی ها را نجات دهند؟ قرار گرفتن داخل لباس سنگین فضایی مانند با کپسولهای اکسیژن و سخت نفس کشیدن در تاریکی زیر نور کمرنگ روی کلاه ایمنی وضعیت مشقت باری است که کسی آرزوی قرار گرفتن در چنین موقعیتی را نمی کند.
رآکتورها ذوب می شوند اما نه ذوب کامل و این 50 نفر که نامشان معلوم نیست با آب شدن زندگی شان می خواهند جلوی ذوب کامل رآکتورها را بگیرند.
آنها با خزیدن داخل راههای پر پیچ و خم و در تاریکی، هر ثانیه منتظر انفجار بعدی هستند که نمی دانند کی به وقع می پیوندد؟ گاز هیدروژن در تماس با اکسیژن همه نقشه های انها را خراب می کند. تنفس سنگین از طریق مخازن حجیمی که پشت کولشان است، اوضاع را بدتر می کند. لباسهای بدور درز که باید مانع از نفوذ مواد الوده رادیو اکتیو به بدنشان شود، بعد از مدتی بر تنشان سنگینی می کند. این فرشتگان ناشناس باید آب را از دریا پمپاژ کرده تا جلوی داغ شدن رآکتورها را بگیرند. امروز چهارشنبه تلاش کردند تا با بالگرد این کار را انجام دهند اما باد پر سرعت مانع از این کار شد. این باد و ابری که از آن درست می شود، بوی مرگ می دهد.
نه تنها مردم توکیو که به جنوب این کشور در حال حرکت هستند، بلکه کشورهای مجاور مانند چین و سنگاپور و تایوان نیز اعلام وضعین فوق العاده داده اند. چرا که این ابرها اگر ببارند، مستقیم رادیو اکتیو را روی بدن ساکنین این کشورها خواهند ریخت. و بعد استفراغ و تب و بیماری و ... همان بلایی که بر سر مردمان چرنوبیل آمد.(و خدا نکند چنین شود)
ذوب هسته راکتور یعنی انتشار رادیو اکتیو و بعد دیگر هیچ! پمپهای متعلق به نیروی آتش نشانی تا کی می تواند آب را از دریا گرفته و روی رآکتور بریزند؟ چه زمانی رآکتورها خنک شده و دیگر مواد رادیو اکتیو منتشر نخواهند کرد؟
سازمان بین المللی انرژی هسته ای انفجار رآکتور چهارم را در روز چهارشنبه فاجعه بار خوانده و اعلام کرده مواد رادیو اکتیو مستقیما وارد جو شده است.
/56
نظر شما