در ادامه مهم ترین بخش گفت و گوی این کارآفرین کشور را می خوانید.
♦سال 1353 در شهر تهران یک واحد کوچک تولید پوشاک راه اندازی کردم. پس از آن در سال 1359 به پشنهاد دوستان با همدیگر به روستای قهرودی رفتیم و یک کارگاه کوچک با 35 کارگر تولید و سال 1360 کار را افتتاح کردیم.
♦این کارگاه که محل آن از 14 نفر خریداری شده بود هیچ امکانات رفاهی از برق، آب و گاز نداشت اما در کنار همه سختی ها و با کمک روستاییان کار تولید پوشاک را شروع کردیم.
♦همان سال جنگ شروع شد و در این کارگاه شروع به تولید لباس برای رزمندگان کردیم. درهمان سال تعداد کارگران به 300 نفر رسید.
♦همه کارکنان این کارگاه جوانان قهرودی بودند. در حال حاضر این کارگاه کوچک به یک کارخانه بزرگ تولید پوشاک تبدیل شده است.
♦از این کارخانه؛ لباس نوزاد برای خلیج فارس، لباس گرمکن برای روسیه و لباس گرم برای اروپا ارسال می شود. از سال 1370 تا 1386، 30 میلیون دلار صادرات در این کارخانه انجام شده است.
♦اصلی ترین راه موفقیت در این کارخانه تولید لباس با کیفیت و با سلیقه مردم متناسب با فرهنگ جامعه است، مردم با وجود اینکه قدرت خرید کمی دارند اما به دنبال پوشاک با کیفیت جنسی هستند.
♦همه پوشاک های تولید شده در این کارخانه ایرانی با کد رهیگیری ایرانی است.
♦به همه طراحان و مدیران فروش تاکید داریم که با مصرف کننده در ارتباط باشند تا بتوانیم پوشاک با خواسته و سلیقه مردم تولید کنیم.
♦اگر دولت سرمایه گذاران را حمایت کند، و در روستا ها اشتغال زدایی شود نیاز نیست جوانان برای یافتن شغل به شهر های بزرگ مهاجرت کنند.
1717
نظر شما