تداوم بیماری کرونا، اقدامات احتیاطی را در مدارس کشور حکمفرما کرده و امروز کشور در حال تجربه نوع جدیدی از آموزش است. طبق برنامه وزارت آموزش و پرورش سه منطقه با رنگ های سفید، قرمز و زرد در کشور بسته یه شیوع و گستردگی کرونا مشخص شده و در هر کدام از این مناطق شرایط تدریس و حضور معلم و دانش آموزان متفاوت است.
طبیعتا در شهرهایی با وضعیت قرمز، کلاس کاملا غیرحضور و با بهره گیری از نرم افزارهای مجازی مثل شاد برگزار می شود. در شهرهای با وضعیت زرد، دانش آموزان دو الی سه روز در مدارس حاضر می شوند و بقیه ایام را با استفاده از ابزارهای مجازی آموزش می بینند. در شهرهای سفید هم امکان حضور مداوم دانش آموزان در صورت تمایل وجود دارد و می تواند با حضور در کلاس اموزش های لازم را از محیط مدرسه اخذ کند.
در تحلیل این وضعیت باید به چند امر اساسی توجه داشت. نخست اینکه پیدایی چنین شرایطی در مدارس به خاطر حفظ سلامت دانش آموزان و مقابله نهایی با ویروس کروناست. از این جهت یک شرایط غیر طبیعی و حادث است که باید با همدلی و کمک همدیگر بتوانیم از وضعیت پیش رو به شکل مطلوبی هم برای امر آموزش و هم سلامت استفاده کنیم. از سوی دیگر باید توجه داشت که کرونا یک بیماری عالم گیر است و امروز همه کشورهای دنیا اعم از توسعه یافته و در حال توسعه با این ویروس و پیامدهایش مواجه هستند.
در همین مساله مدرسه در اروپا و به خصوص در ایتالیا و فرانسه و آلمان همین شرایط مشابه کشورمان حاکم است و در این کشورها مدارس با اولویت پروتکل های بهداشتی از جمله استفاده معلم از ماسک، حضور کمتر دانش آموزان و برگزاری کلاس در فضای مجازی در حال فعالیت است.
ذکر این نکته از این جهت است که باید با در نظر گرفتن جمیع شرایط و اوضاع و احوال به قضاوت سیاستگذاری آموزش و پرورش بپردازیم و سعی کنیم در جامعه فضای امید بخش و اطمینان آفرین ایجاد کنیم. اگر امروز آموزش و پرورش تصمیم به شروع سالتحصیلی جدید با این شکل و شرایط کرده با در نظر گرفتن شرایط این بیماری و اهمیت امر آموزش برای دانش آموزان بوده است. به هر روی آموزش امر تعطیل برداری نیست و باید برای رشد و توسعه کشور، چه بسا بتوانیم زیرساخت های آموزش را در حوزه های مختلف تقویت کنیم.
مایلم به عنوان عضو کوچکی از خانواده بزرگ آموزش و پرورش تجربه چند ماهه گذشته ام را با دیگر همکاران عزیزم به اشتراک بگذارم. اینکه چه بسا کرونا با همه تهدیدات و خطرهایش حامل فرصت هایی برای بازاندیشی در امر آموزش کشور و به روز شدن مان داشت. امروز یاد گرفتیم در دنیای اینترنت و فضای مجازی چه ظرفیت های بزرگی برای تربیت نسل آینده مان و ارتقای کیفیت آموزش و پرورش وجود دارد. آموختیم که با استفاده درست از این ابزارها می توانیم یک جامعه آنلاین و به روز داشته باشیم. دغدغه مان به توسعه اینترنت در جای جای کشورمان بسیار بیشتر از گذشته شده است. اگر تا دیروز محدوده ارتباط و تعامل معلم و دانش آموز صرفا در بازه زمانی چند ساعته در مدرسه بوده با امکانات مجازی این تعامل شبانه روزی است. مهم تر از همه اگر تا دیروز نوع تدریس و ارائه آموزش به دانش آموز از سوی معلم در یک فضای خصوصی و بسته بود. دیگر این فضای بسته معنا ندارد. نوع تدریس معلم در فضای مجازی امکان قضاوت و ارزیابی را بیشتر از قبل فراهم می سازد و در این میدان رقابت معلم هم چه بسا تقویت میشود.
کلام آخر اینکه اولیا در کنار آموزگار دو بال مهم آموزش و پرورش هستند. نباید احساس بی تفاوتی در جامعه نسبت به تحصیل دانش آموزان از سوی خانواده ها شکل بگیرد. در این شرایط خطیر خانواده ها باید برای تحصیل امر فرزندان شان اهتمام بیشتری بورزند و در نظر داشته باشند که امروز دولت با همه توان چه در حوزه زیرساخت های اینترنتی و چه در حوزه تامین بسته های آموزشی در بستر فضای اینترنت پای میدان آمده است.
*آموزگار و دوره دکتری تخصصی روانشناسی کودک و نوجوان
۴۷۲۳۱
نظر شما