۰ نفر
۱ خرداد ۱۳۹۰ - ۰۸:۲۰

سید‌عبدالجواد موسوی

ظاهراً هنرمندان از این پس برای آنکه در قطعه هنرمندان دفن شوند باید پول بپردازند.

دفن رایگان هنرمندان در قطعه‌ هنرمندان بهشت‌زهرا (س) و بعد هم پولی شدن آن، در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی‌کند. در هر دو صورت آنچه مغفول است شأن هنر و هنرمند است و آنچه اصل مسلم است توهین به هنر و هنر‌مند.

نمی‌دانم به قطعه هنرمندان تا حالا سر زده‌اید یا نه. من علی‌رغم میل‌ باطنی‌ام چند بار مجبور شده‌ام آن طرف‌ها بروم. فلان موزیسین مشهور را در کنار قهرمان پرش با موتور سیکلت قرار داده‌اند و تو می‌مانی که معیار حضرات برای تشخیص هنرمند از غیر هنرمند چه بوده؟! و اصلاً این چه منتی است که بر سر هنرمندان می‌گذارند؟ طرف را تا زنده بوده نه خودش را و نه هنرش را به رسمیت نمی‌شناختند اما همین که سرش را بر زمین گذاشته و دار فانی را وداع گفته، چند متر از زمین خدا را با میل و رغبت در اختیارش می‌گذارند که برای همیشه از شرش راحت شوند و بعد هم در این جا هم مثل خیلی از جاهای دیگر معیار هنرمند بودن یا سیاسی است و یا بستگی به پارتی و آشنای شما در فلان وزارتخانه و بهمان اداره دارد. نویسنده و محقق و پژوهشگر گرانقدری را از موهبت رایگان دفن شدن محروم می‌کنند چراکه او را نمی‌شناسند و تصور‌شان از هنرمندان صرفاً هنر‌پیشه‌های سریال‌های دست چندم تلویزیونی است و در عوض از آن طرف آقای محترمی را که همه هنرش از آتش پریدن و سگ از چنبر جهانیدن است به عنوان هنرمند تأیید می‌کنند. پولی شدن ماجرا هم اوضاع را بدتر کرده که بهتر نکرده. از فردا هنرمندان آس‌وپاسی که همه دلخوشیشان این است که بعد از مرگشان لااقل خرجی روی دست خانواده و اطرافیشان نمی‌گذارند باید از الان نگران خرج کفن‌ودفن هم باشند و به احتمال زیاد بر تعداد کسانی که از هنر بهره کم‌تری دارند و در عوض پول بیشتر، در قطعه هنرمندان اضافه خواهند شد. مشکل ریشه‌ای‌تر از این حرف‌هاست. جایی را درست کرده‌ایم و حالا مانده‌ایم چه کنیم. پولی باشد یک مسئله داریم نباشد یک مسئله دیگر. خیر‌ سرمان می‌خواهیم به هنرمندان احترام بگذاریم اما چون اصل مسئله که همان هنر باشد برایمان موضوعیت ندارد هر طرفش را بگیریم طرف دیگرش مشکل‌ساز می‌شود.

هنرمندان اگر ارج و قربی داشتند نیاز به خاک و مقبره رایگان و صدقه‌ای نداشتند. هنرمند اگر هنرمند باشد و جامعه اگر جامعه هنر‌شناس، هنرمندش به قول شیخ اجل هر جا که رود قدر می‌بیند و بر صدر می‌نشیند. اما وقتی ماجرا صرفاً نمایشی باشد کار به همین جاها می‌کشد که می‌بینید. در پایان تنها توصیه‌ای که می‌توانم به دوستان هنر دوست داشته باشم این که: دست از سر مرده و زنده هنرمندان بردارید، لااقل بگذارید خودشان فکری به حال پیکر بی‌جانشان کنند و با این طرح‌های عجیب و غریب بدنشان را در گور نلرزانید.

به قول شاعر:
مرده هم فکر قیامت دارد
آرمیدن چقدر دشوار است

1726

 

 

کد خبر 152582

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 2 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • پرویز IR ۱۴:۰۰ - ۱۳۹۰/۰۳/۰۱
    0 0
    اگر منظورتان از کسی که از آتش می پرید و سگ ...,مرحوم پیمان ابدی بوده باشد,خیلی براتون متاسفم!
  • لاله IR ۰۴:۰۰ - ۱۳۹۰/۰۳/۰۲
    0 0
    حقيقتا كه حرف دل ما را زدي سيد!
  • سبحان از كرمان IR ۰۷:۰۳ - ۱۳۹۰/۰۳/۰۲
    0 0
    اي كاش مسئولان هم بخوانند