به گزارش خبرآنلاین، علیرضا سلطانی کارشناس مسائل بین الملل در کلاب هاوس خبرآنلاین در مورد اولویت ها در خاورمیانه در دولت سیزدهم گفت: مهمترین سیاستی که می تواند مورد توجه قرار گیرد تقویت متغیر دیپلماسی در منطقه است. بدین معنا که دعوای میدان و دیپلماسی حل شود و آشتی برقرار شود. موضوعی که سیاست خارجی ایران را تحت تاثیر قرار داده و هزینه های سنگین برای ما ایجاد کرده است. سیاست منطقه ای برای ایران از دیرباز یک پاشنه آشیل محسوب شده است. در همین راستا و پرداختن به این موضوع باید دستاوردهایی را در حوزه سیاست خارجی قبل و بعد از انقلاب متصور بود. پیروزی انقلاب باعث شد تمرکز بین المللی بر جلوگیری از گسترش قدرت یابی ایران متمرکز شود. نیروهای بین المللی با توجه به ایدئولوژی ایران و ماهیت صدور انقلاب مجاب به این شدند تا جلوی ایران را بگیرند. از همین رو در دوره ای دست به ابتکار عملی زد و در دوره آقای خاتمی تز گفتگوهای تمدن ها را مد نظر قرار داد و تلاش کرد در فضای تعامل با قدرت های بزرگ مناسبات بین المللی خود را بازتعریف کند آن هم در وضعیت و شرایطی که منطقه شاهد تضادی جدی بود.
اگرچه این حرکت مثبتی بود اما ایران نتوانست از مزایای این اقدام بهره مند شود. در ادامه در دوره آقای احمدی نژاد نیز چالش ها ادامه داشت که شاهد مواضع تند علیه اسرائیل بودیم و کشورهای عربی نیز سوظن زیادی نسبت به سیاست خارجی ایران داشتند.
در ادامه تیم آقای روحانی تلاش کرد منطقه و سیاست های منطقه ای را دور بزند و حساب تیم دیپلماسی را از منطقه جدا کند. عملا منطقه در اختیار میدان قرار گرفت با این هدف که سیاست را در جهت تعامل با قدرت های بزرگ دنبال کند و با آنها به توافق برسد و راهی برای چالش های منطقه ای پیدا کند. دولت روحانی تلاش کرد با آمریکا به توافق نسبی برسد و مسائل منطقه ای را حل و فصل کند. به نظر می رسد این راهبرد نامناسبی محسوب می شد. هر جا تلاش برای فعال کردن معادلات منطقه صورت گرفت متغیرها در برابر آن قرار گرفتند.
مانند متغیرهای منطقه ای مثل اسرائیل و اعراب و تحرکات در قبال برجام؛ حساس شدن فعالیت های منطقه ای در داخل نیز موجب دعوای میدان و دیپلماسی شد؛ مورد بعدی نیز مربوط به لابی های عربی و اسرائیلی بر می گردد که از هیچ تلاشی دریغ نکردند.
نتیجه این سه مورد، ناکامی در مناسبات بین المللی در فقدان متغیرهای منطقه ای بود. همچنین نیروهای منطقه ای فعال در تقابل با ایران قرار گرفتند. تا سیاست های منطقه ای ایران حل نشود و به ثبات نرسد مناسبات بین المللی ایران تنظیم نخواهد شد. ایران به دنبال هژمونی منطقه ای است در حالی که در گذشته نظامی بوده و در چند دهه اخیر ایدئولوژی نیز به آن اضافه شده که چالش هایی به وجود آورده است.
ایران باید تکلیف خود را با منطقه و کشورهای دنیا مشخص کند. به طور کلی تفکیک میدان و دیپلماسی کار اشتباهی است که آقای رئیسی باید آن را از بین ببرد و یک آشتی بین این دو مهم ایجاد کند.
312 310
نظر شما