اما هنگام رخداد ( منا) و ناپدید شدن فرزندش ، چه لحظات سخت و سنگینی را سپری می نمود. در کنارش بودم و هر لحظه خبری می رسید و چه سخت آن لحظات سپری شد. هنگامی که خبر شهادت فرزند را شنید ، مظلومانه می گریست و لب به شکرانه درگاه الهی گشوده بود.
و آن هنگام که در صحن مطهر حضرت أبا عبد الله ع در کربلا ، خود بر پیکر فرزند شهیدش نماز می خواند ، چنین احساس می نمودم که جان از بدن تهی خواهد کرد، اما او به پیروی از جدًش سالار شهیدان ، در حالی که سر تا پایش را غمی جانکاه در بر گرفته بود . نماز را با اشک و سوز خواند و ما در پس او از دو سوز می گریستیم.
و از آن پس با سپردن پیکر فرزند شهیدش به سرزمین وادی السلام ، و او را که در پناه أمیر المومنین ع و اجداد طاهرینش ، در سرزمین عشق و شور حماسه و سر زمین دل ها قرار داده بود ، آرامشی را در خود احساس می نمود و لب جز به ثنای پروردگار نگشود.
و امروز که ناگهان در لحظاتی دل های ما با پرواز و آسمانی شدن روح گسترده او با ناباوری روبرو گردید ، با استقبال فرزند شهیدش در آستانه بهشت ، به سوی اجداد طاهرینش ، و پروردگار ارحم الراحمین شتابان عروج نمود.
آری او به سوی پرواز و آسمانی شدن ، لحظه ای درنگ ننمود و تمام این جریان و رخداد ، دقایقی بیش به درازا نکشید که روی در نقاب کشیده و دنیای باقی را بر دنیای فانی ترجیح داد.
آری او به سوی پرودگار أرحم الراحمین عروج کرد و تردید ندارم که حیات طیبه خویش را پس از هفتاد و پنج سال زندگی پاک و درخشان در جهان فانی ، آغاز نمود.
و حال امروز من با نیم قرن خاطره از او ، لحظاتم را سپری می کنم. اللًهم إنی لا أعلم منه إلا خیراً . روحش شاد و یادش گرامی باد.
نظر شما