بدون شک در حرفه مددکاری اجتماعی استاد فقید «دکتر سید احمد حسینی حاجی بکنده» از جمله این انسان ها بود. استادی که حدود نیم قرن برای افزایش دانش و مهارت مددکاران اجتماعی از جان خود مایه گذاشت و خالصانه تجربه هایش را در اختیار دانشجویان،کارشناسان و مدیران کشوری و محلی قرار می داد تا از این طریق سهمی درارتقاء کیفیت زندگی مردم داشته باشد.علاوه بر تلاش علمی شایسته، مرد عمل هم بود و در بسیاری از حوادث و بلایا هم حضور موثر، بی منت و پر رنگ داشت.
انجمن مددکاران اجتماعی ایران با باور به این موضوع که« آگاهی سر آغاز فرزانگی است و فرزانگی شایسته ملتی است که اندیشمندان خود را در صدر نشاند و اندیشه ناب ایشان را حرمت نهد» این افتخار را داشت که در زمان حیات ایشان، مراسم نکوداشت این استاد فقید را برگزار کرده وکتابی هم از زندگی نامه، تجربه ها و خاطرات استاد به همراه دل نوشته های همکاران، دانشجویان و علاقمندان به چاپ رساند. تاملی بر این نوشته ها نشان می دهد که به اذعان همه «مرد اخلاق» هم بودند.
تواضع، مردم داری، نوعدوستی، گذشت، صبر و بردباری، مدارا، مهرورزی، مسئولیت پذیری در قبال خانواده و مردم ، بی تکلفی و بی پیرایگی و.. از جمله ویژگی های اخلاقی این استاد فرزانه بود. همیشه می گفت که پیش از دانش حرفه ایی به عاشق بودن نیازمندیم که چندان هم ساده نیست:
حریم عشق را درگه، بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد
خبر درگذشت استاد بزرگوار همه کسانی که حتی یک بار با ایشان معاشرت داشتند(اعم ازایرانی و غیرایرنی) را بسیار متاثر کرد و تحمل دوری اش هم بسیار دشوار است اما باید پذیرفت که « بازگشت همه به سوی خداست». انجمن مددکاران اجتماعی ایران ضمن تسلیت درگذشت این استاد فقید و بی بدیل به خانواده محترم ایشان بویژه همسر مددکار اجتماعی، فرزندان، برادران و خواهران بزرگوارش، به جامعه علمی و مددکاری اجتماعی ایران هم این مصیبت بزرگ را تسلیت گفته و برای آن استاد فقید، غفران الهی و برای خانواده معززش و همه بازماندگان و خیل عظیم دوستدارانش صبر جمیل ازخداوند بزرگ آرزو می کند.
گرچه براین باوریم که نام نیک استاد فرانه همیشه در جای جای ایران عزیر ماندگار خواهد بود. بقول شاعر نام آشنای ایران زمین سعدی شیرازی:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز / مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.
یادش گرامی و روحش شاد.
* رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
نظر شما