سحابی سیاره‌نما وقتی تشکیل می‌شود که ستارگان سبک‌تر از 1.4 برابر خورشید در پایان عمر خود، سوخت هیدروژنی را به پایان رسانده و وارد مرحله گداخت هسته‌ای هلیوم و تولید کربن شوند. انرژی زیاد تولیدشده در این مرحله موجب انبساط ستاره تا شعاع هزار برابر و تبدیل شدن آن به یک غول سرخ می‌شود. فاصله زیاد لایه‌های دورتر از هسته ستاره سبب می‌شود گازهای داغ از کمند گرانش ستاره گریخته و ساختار سحابی را تشکیل دهند. درخشش هسته برهنه برجامانده که با اندازه زمین و دمای سطح 10هزار کلوین، کوتوله سفید خوانده می‌شود، این لایه‌های گاز را به درخشش وا می‌دارد و یک سحابی سیاره‌نما را به‌وجود می‌آورد.
سحابی سیاره‌نمای ساعت‌شنی یا MyCn18 نیز به چنین شکلی ایجاد شده است، هرچند که دانشمندان می‌گویند ساختار ساعت‌شنی آن به دلیل انبساط بادهای ستاره‌ای بسیار پرسرعت درون ابری با سرعت گسترس کمتر ایجاد شده که چگالی آن در نواحی میانی بیشتر از قطب‌هایش است. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
5353
نظر شما