فروردین ماه سال 90 بود که به یکباره «محمدجواد محمدی‌زاده» رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست کشور اعلام کرد ببرهای روسی به جای «میانکاله» به منطقه «سمسکنده» می‌روند تا خطری برای گاوداران و زیستگاه‌های انسانی در میانکاله به‌وجود نیاید. محمدی‌زاده آن روز در پاسخ به سوال خبرنگار تهران‌امروز مبنی بر اینکه
چرا پس از صرف هزینه 200 میلیون تومانی در میانکاله به این نتیجه رسیده‌اید گفت:«اگر ببرها از روی دیوار زیستگاه‌ها پریدند و به مناطق مسکونی وارد شدند، چه کسی پاسخگوی اتفاق های ناگوار انسانی احتمالی است؟» البته آن روز سوال‌ها به همین جا ختم نشد. کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست از جمله «هوشنگ ضیایی» بارها اعلام کرده بود که نگهداری ببرهای سیبری در میانکاله بهانه‌ای برای حفاظت از این زیستگاه ارزشمند است تا به‌وسیله آن بتوان از ساخت و سازها در این محدوده جلوگیری کرد اما حالا که ببرهای سیبری از آمدن به میانکاله پشیمان شدند، بسیاری از خود می‌پرسند پس حفاظت این زیستگاه ارزشمند به کدام سمت می‌رود؟
توله ببرهای روسی به میانکاله می روند
محمدجواد محمدی زاده در روز خبرنگار، خبرنگاران فعال رسانه های سراسر کشور را به ساختمان سبز پردیسان کشاند تا شاه‌بیت حرف های او گله گذاری درباره برخورد مطبوعات با پروژه احیای ببرهای روسی باشد. او گله مند از اعتراضات به سازمان تحت مدیریت خود بود و از خبرنگاران پرسید چرا هیچ کس به دنبال جواب این سوال نبود که چطور می شود از کرمانشاه الاغ بیمار وارد باغ وحش ارم کرد و به خورد ببرها داد. سوالی که البته خود او هم پاسخی برای آن نداشت.
دفاع تمام قد محمدی زاده از پروژه
احیای ببرمازندران که به مرگ‌یک ببر روسی و 11 شیر باغ وحش انجامید،خبرنگاران را با سوال های بی پاسخ زیادی روبه‌رو کرد. اما تنها 5 روز بعد مشخص شد که محمدی‌زاده برای ورود 4 ببر روسی، باید خبرنگاران حوزه را آماده کند. اودر سال گذشته بیشترین اعتراضات رسانه ای درباره پروژه احیا را شاهد بوده است. هرچند هرگز به پاسخی که بتواند رسانه ها را قانع کند منجر نشد.البته در این جلسه سازمان حفاظت محیط زیست درحالی باغ وحش ارم و مسئولان آن را عامل مرگ ومیرها وهزینه های مادی و معنوی به محیط زیست می داند که هنوز حاضر نشده است ببر بیمار را از باغ وحش به مکان امنی ببرد!
محمدی زاده از بررسی میانکاله توسط کارشناسان روسی و موافقت آنها با این منطقه برای نگهداری ببرها سخن به میان آورده‌است. البته او هیچ صحبتی درباره احتمال تهدید گاوداران و زیستگاه های انسانی از سوی ببرهای روسی که می‌توانند از روی دیواری چهارمتری بپرند و به مناطق مسکونی وارد شوند، نمی‌کند
اما اقدام و اصرار سازمان حفاظت‌محیط زیست برای احیای ببر روسی و شیرایرانی به سوال های دیگری منجر شده که هنوز پاسخی به آنها داده نشده است! افکارعمومی می خواهند بدانند در حالی که گونه‌های حیوانی زیادی در کشور در معرض انقراض هستند، چرا سازمان حفاظت محیط زیست اصرار دارد گونه های غیر بومی را به جای گونه‌های منقرض شده احیا کند؟
چرا برنامه ها را روی نجات گونه‌های در معرض انقراض در داخل کشور متمرکز نمی کند؟ آنها می پرسند سازمان حفاظت از محیط زیست چطور به دنبال احیای‌ببر‌روسی است اما برنامه‌ای برای نجات آهوی ایرانی ندارد؟ آهویی که به دلیل خشکسالی با دست تغذیه می شود و بیماری «شاربون» که نتیجه خشکسالی های مداوم است او را به مرگ نزدیک کرده است!
از سوی دیگر با توجه به تناقض‌گویی‌های سازمان درباره میانکاله و تغییر تصمیم‌های مداوم پردیسان در انتخاب زیستگاه، چه تضمینی برای زنده ماندن ببرهایی که قرار است در سال جاری وارد کشور شود، وجود دارد؟ آیا یک بار دیگر محیط زیست ایران باید هزینه مادی ومعنوی یک برنامه بی سرانجام را تحمل کند ودر جوامع بین المللی زیر سوال رود؟ آیا زمانی که نمایندگان مجلس مقصر مرگ ببرهای روسی را مشخص کردند اما تاکنون هیچ کدام آنها محکوم ومجبور به پرداخت هزینه ها نشده اند چه کسی پاسخگوی تهدید و تخریب های احتمالی آینده است؟
آیا حال که سازمان حفاظت محیط زیست به جای سمسکنده دوباره به سمت میانکاله روی آورده، یعنی خطری برای زیستگاه های انسانی و گاوداری های منطقه وجود ندارد؟ یا قراراست دیوار های چهارمتری زیستگاه ببر روسی بلند تر ساخته شوند تا نسل ببر مازندرانی در یک زندان احیا شود.
30145
نظر شما