کتاب «دا» جدای از راوی و نویسنده؛ حاصل روش و منش در خاطره نویسی است و استقبال تا این حد از کتاب طبیعی به نظر می‌رسد. به نظرم این کتاب هنوز هم جای رشد و خوانده شدن دارد و این نتیجه‌ای است طبیعی از کتابی که با روش و منش درست به تحریر رسیده است. تقریباً عددی نزدیک به شش هزار جلد کتاب با موضوع جنگ داریم که بسیاری از آنها هم با روایت زنان و خاطرات آنها از جنگ همراه است.
اما اینکه دا توانسته به چنین موفقیتی دست پیدا کند و مرز انتشارش از عدد هفتاد بگذرد به خاطر کاری است که بر اساس تحقیق و پژوهش، مصاحبه دقیق و تدوین عالمانه صورت گرفته و حاصلش نیز چنین نتیجه‌ای است. زمان فراوانی صرف شد تا مطالب از دل و سینه راوی بیرون بیاید و منسجم شود. این حرکتی بود حاصل روش؛ دا تمام شاخصه‌های کتاب خاطره‌گوی مستند را در خود دارد.
با رعایت این شاخصه‌ها و متکی بودن به مصاحبه روش‌مند بود که مرز بین رمان و خاطره شد. کتاب دا داستانی نیست که همراه باشد با تخیل و داستان‌پردازی؛ این کتاب راوی صادق واقعیت است و مواجهه مخاطب با امر واقع است که توانسته این حجم مخاطب را با کتاب همراه کند. واقعیت همه را با خود همراه می‌کند. کتاب دا این روزها یک سالگی‌اش را تجربه می‌کند. او هنوز موجودی نوپاست و باید زمان بگذرد تا بیشتر و بیشتر خوانده شود و به دل خانواده‌ها راه پیدا کند. کتاب دا به معنای اولین و آخرین کتاب به این روش نیست. قطعاً اگر همراهی بیشتر باشد نظیر کتاب دا بسیار خواهیم داشت.
نویسنده کتاب «دا»
نظر شما