تحریمی که چندین سال است هواپیماهای ایرانی را با مشکل قطعاًت و دست به دامان شدن به هواپیماهای کارکرده کشورهای دیگر کرده است. خبرهایی که وزیر راه و ترابری تصمیم‌گیری درباره آن را به رئیس‌جمهور احاله داده بود اما دیروز جوانفکر مشاور مطبوعاتی رئیس‌جمهور تأکید کرد که دیپلماسی بوئینگ روابط با آمریکا را بازسازی نمی‌کند.
تحریم به تجربه‌ای سی‌ساله در ایران تبدیل شده است. تحریم اگرچه ممکن است گاهی به ضرر کشور معرفی شده به عنوان خاطی شود ولی قصد نهایی آن تأمین منافع کشور تحریم‌کننده است. ایران به عنوان کشوری که با شعار نه شرقی، نه غربی تلاش کرده است بدون وابستگی به شرق و غرب باقی بماند، در طول عمر انقلاب اسلامی تحریمهای وسیعی در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، نظامی و حتی علمی را تجربه کرده است. شاید در نگاه اول تحریم‌ها مخصوصاً در حیطه اقتصادی به علت اینکه ایران یک کشور متکی به نفت و وارد‌کننده است به ضرر ما تمام شود ولی باید گفت که اعمال تحریم علیه ایران فرصت مناسبی برای کمک به استقلال و رفع ضعف‌های موجود کشور بود. بعد از انقلاب اسلامی در ایران که به خاطر تأثیرات بسیار آن بر کشورهای منطقه و قطع دست سلطه غرب به‌خصوص آمریکا مورد پسند این کشورها واقع نشد، تحریم‌ها دستاویزی برای انتقام‌ها شد. در این راستا غرب بسیاری از تعهداتش با ایران، منعقد شده در زمان رژیم پهلوی را به بهانه‌های واهی نادیده گرفت و همزمان در جنگ تحمیلی با همپیمان شدن با رژیم صدام به تحریم نظامی علیه ایران دست زد.
اولین تحریم رسمی علیه ایران بعد از انقلاب اسلامی به تسخیر لانه جاسوسی توسط دانشجویان پیرو خط امام ورهبری و گروگانگیری پنجاه و دو تبعه آمریکا بازمی‌گردد. در این ماجرا پس از اعلام گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا در ایران دولت کارتر در اقدامی شتاب زده با اعلام تعلیق روابط دیپلماتیک با ایران، تمامی دارایی‌های دولت و سازمانها و شرکتهای دولتی ایران در بانک‌های آمریکایی و شعبه‌‌های خارجی آن را مسدود کرد. در سال 59 پس از میانجیگری دولت الجزایر ترتیبات و تعهداتی اتخاذ شد تا همگام با آزادی گروگان‌های آمریکایی، دولت آمریکا دارایی‌های ایران را که بالغ بر 10 میلیارد دلار بود، از انسداد درآورد. با وجود اینکه ایران به تعهد خود مبنی بر آزادی گروگان‌ها عمل کرد ولی با روی کار آمدن دولت رونالد ریگان در ایالات متحده آمریکا کارشکنی‌هایی صورت گرفت. آمریکا که قرار بود دارایی‌های ایران را در دو نوبت آزاد و به بانک مرکزی ایران پرداخت کند، از تحویل بخش‌هایی از آن به بهانه نظامی بودن، خودداری کرد و تاکنون این امر به وقوع نپیوسته است، هرچند که تلاش شد در معاملاتی، قدری جبران شود. بعد از این حادثه همچنان آمریکا سردمدار و پیشقراول اعمال تحریم علیه ایران به بهانه‌های خودساخته همچون مبارزه با تروریسم، تأمین امنیت ملی، عدم توسعه سلاح‌های کشتار جمعی و. . . بود.
از سوی دیگر سازمان ملل متحد نیز به علت وابستگی سیاسی به آمریکا همراه و همگام با سیاست‌های مداخله‌جویانه این کشور قطعنامه‌هایی علیه ایران به تصویب رسانده است که دستاویزی برای تشدید تحریم‌ها علیه ایران باشد. در سالهای اخیر با همت دانشمندان ایرانی در عرصه‌های مختلف مسیر تحریم‌ها به نفع ایران رقم خورده است و پیشرفت‌های علمی گواهی بر این مدعاست. اما نکته‌ای را نباید از نظر دور داشت که گاهی به علت عدم مدیریت مناسب در برخی حوزه‌ها موجب شد که اقتصاد کشور زخم‌های مهلکی از تحریم‌ها بر تن داشته باشد.
نظر شما