گرچه جرقه خيزش هاي مردمي در جهان عرب در تونس زده شد ، با اين وجود نمي توان از تحولات بسيار مهم و اثرگذار سرزمين فراعنه در سال 2011 غفلت ورزيد. تلاش هاي رژيم مبارك براي حفظ ديكتاتوري كه با پشت گرمي و حمايت هاي بي دريغ غرب و اسراييل به دليل نقش مهم قاهره در حفظ منافع راهبردي آنها و نيز ايفاي نقش ميانجي ميان اعراب و اسراييل صورت مي گرفت با حركت هاي شتابان گروه هاي سياسي مصر به ويژه جوانان و تاكيد بر حقوق دمكراتيك و تبديل ميدان التحرير به نماد مقاومت در برابر ديكتاتور شرايط را براي تحول سياسي و سرنگوني مبارك فراهم نمود.
بعد از سرنگوني مبارك هم تاكيد بر مطالبات انقلاب و واگذاري قدرت به مردم از سوي نظا ميون بر ناامني ها و تنش در جامعه دامن زد ، تبعات اين كشمكش هاي سياسي مصر در منطقه نيز اثرگذار بود بطوريكه بعد از مبارك نيز اوضاع امنيتي اسراييل به دليل اقدامات معترضين در اشغال سفارت آن در قاهره و برخي از تلاشها براي بي اثر نمودن قرارداد كمپ ديويد وخيم تر شده است. در اين مسير ، قدرت يابي اخوان المسلمين به دليل پيروزي انتخابات پارلماني عمده ترين نگراني اسراييل و غرب است. جدال ميان نظاميون حاكم بر مصر به رهبري مارشال طنطاوي مهره اصلي مبارك و انقلابيون اين فرصت را براي اسراييل و امريكا ايجاد كرده است كه با استراتژي پيشگيرانه نسبت به حفظ حداقل امتيازات در مصر اميد وار باشند ، تشريك مساعي با نيروهاي مختلف صاحب نفوذ در ميان نظاميون و حتي سكولارها براي حفظ قرارداد كمپ ديويد از جمله اين طرح ها است.
در صورت پيروزي قطعي اخوان المسلمين و نيز هم پبماني اين گروه اسلام گراي ميانه رو با گروه هاي سلفي براي يكپارچه سازي قدرت و خارج نمودن آن از دست نظاميون و سكولار ، اسراييل آماده مقابله با شرايط اضطراري و بازگشت مجدد به طرح هاي نظامي عليه مصر خواهد بود. در داخل مصر نيز بدليل مقاومت نظاميون در قبال خواسته مردم مبني بر كناره گيري ازقدرت روند منازعه وتنش هاي سياسي ادامه خواهد داشت.
*عضو هیئت علمی پژوهشکده مطالعات میان فرهنگی دانشگاه آزاد
نظر شما