دانشمند نوشته است: "این روزها واحدهای تولید بیش از هر زمان دیگری به نقدینگی نیاز دارند زیرا اغلب خریدهای آنان به صورت نقدی انجام می‌شود و امکان استفاده از تسهیلات پرداخت مدت‌دار برای بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی وجود ندارد... البته بانک‌ها راغب‌تر بوده‌اند تا به بخش‌هایی مانند بازرگانی و تجارت تسهیلات پرداخت کنند زیرا هم سودآوری این بخش‌ها بیشتر است و هم در صورت معوق شدن تسهیلات‌شان، به آسانی می‌توانند معوقات خود را باز پس گیرند در حالی که این امکان درخصوص بخش تولید وجود ندارد زیرا شرکت‌های بازرگانی توسط دو، سه نفر تشکیل و مدیریت می‌شوند و بانک‌ها به راحتی می‌توانند اموال آنها را مصادره و معوقات خود را دریافت کنند اما اگر بخواهند اموال صاحبان کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی را مصادره کنند با معضل بیکاری کارگران مواجه می‌شوند که پای نهادهای مرتبط با این موضوع را نیز به ماجرا باز میکند."
وی برای رفع این مشکل راه حلی را پیشنهاد داده است: " راه‌حل تامین نقدینگی مورد نیاز فعالان اقتصادی خرید دین است. استفاده از این ابزار تامین مالی مصوب شده اما هنوز عملیاتی نشده است. کارکرد خرید دین به این صورت است که یک واحد تولیدی کالای خود را به مغازه‌دار می‌فروشد و 20درصد آن را نقد و مابقی را به صورت سفته و مدت‌دار می‌گیرد. تولیدکننده می‌تواند این سفته‌ها را به بانک تحویل دهد تا بانک‌ها در قبال آنها، پرداخت‌های او را بر عهده گیرند. اگر خرید دین در نظام اقتصادی به کار گرفته شود، می‌تواند فروش محصولات تولید داخل را افزایش دهد. در نتیجه تولید کارخانه‌ها بیشتر شده و درآمد آنها افزایش می‌یابد. حتی قیمت تمام‌شده آنها نیز کاهش می‌یابد. "
متن کامل یادداشت وی را اینجا بخوانید.
نظر شما