احسان حدادی:مردم توقع دارند اما قول مدال در المپیک را نمی دهم/برسم تهران به سعید علی حسینی کمک می کنم

میثم بهرامی – مرتضی رضایی : این گفت و گویی است متفاوت.گفت و گویی که مدت سه روز به طول انجامید! آن هم به این دلیل که احسان حدادی در ایران حضور ندارد و مشغول آماده سازی خودش در یکی از کمپ های آفریقایی برای شرکت در المپیک است.کمپی که بیشتر نامداران جهان در رشته های مختلف در آن حضور دارند.این مصاحبه به صورت اینترنتی انجام شد و احسان از راه دور برای همه مردم سرزمین ایران آرزوی موفقیت کرد.حدادی گفت که به همه مردم کشورش عشق می ورزد و آنها را دوست دارد.وقتی به او گفتیم که به مردم ایران قول کسب مدال در المپیک را می دهی؟او گفت:«من مردم را دوست دارم،نمی خواهم شرمنده آنها شوم.شما بنویسید احسان مقام خوبی می آورد.نمی خواهم قول مدال بدهم و بعد اگر اتفاقی افتاد و نتوانستم موفق شوم،مردم از من ناراحت شوند.»

 

پس از آنکه که مربی ام از ایران رفت ، تمریناتم بدون برنامه شد و تا حدودی در حاشیه بودم.باور کنید که نمی توانستم خیلی خوب تمرین کنم . به همین دلیل نتوانستم نتیجه خوبی در سال 2011 بگیرم . هرچند در مسابقات جهانی مدال گرفتم ولی نتوانستم رکورد خوبی پرتاب کنم . امیدوارم سال 2012 بتوانم نتیجه خیلی خوبی بگیرم. در حال حاضر تمرینات خیلی خوبی را انجام می دهم و خداروشکر دارم برای مسابقات آماده می شوم . 

این حرف را نمی توان هیچ وقت گفت به دلیل اینکه در ورزش دوومیدانی هر اتفاقی ممکن است بیفتد . شاید خیلی مشکلات پیش می آمد شاید هم مشکلی پیش نمی آمد و می توانستم آن رکورد ها را بزنم ولی اگر مربی ام بود قاعدتا می توانستم نتیجه خوبی بگیرم . به هر حال حضور مربی تاثیر زیادی روی عملکرد ورزشکاران دارد.

 در المپیک قبلی من آسیب  دیدگی داشتم و نتوانستم در آنجا خیلی خوب نتیجه بگیرم . امیدوارم در این المپیک هیچ مشکلی برایم پیش نیاید.آرزو می کنم که آسیب دیدگی به سراغم نیاید و همه چیز خوب باشد تا بتوانم بهترین نتیجه را بگیرم .

شاید خیلی ها توقع مدال داشته باشند ولی مهم این است که من قول هیچ مدالی را ندادم و فکر می کنم این کار من را راحت تر می کند که بخواهم راحت تر تمرین بکنم .این صحبت هایی که می شود استرس را بیشتر می کند.خدا راشکر  دارم تمریناتم را انجام می دهم و همه چیز هم  تا الان خوب بوده است .اما باز هم تاکید می کنم که من قول هیچ مدالی را نداده ام.

این حرف را من همیشه زده ام ، حتی بعد از المپیک 2008 پکن که به ایران آمدیم ، گفتم که مسئولین فقط به المپیک فکر نکنند.این اشتباه است که تا نزدیک به المپیک می شود به ورزشکاران رسیدگی می کنند.باید در کل این چهار سال و از این المپیک تا المپیک بعدی به ورزشکار نگاه ویژه ای داشته باشند و تمامی امکانات را در اختیارشان قرار بدهند تا آنها بتواند بهترین نتیجه را بگیرند.فکر میک نم مسئولین هم دوست دارند این کار ها را انجام دهند ولی افرادی هستند که نمی خواهند شرایط برای ورزشکاران فراهم باشد .

الان کسانی که پرتاب می کنند ، من و برادران صمیمی هستیم.ما تقریبا در یک رنج سنی هستیم و بعد از ما فرد دیگری نیست که این ورزش را ادامه بدهد، شاید حالا بعد ها کسانی بیایند ولی امیدورام با این پتانسیل که در ایران وجود دارد مسدولان به فکر آینده این ورزش باشند ؛ البته حالا حالاها ما در خدمت پرتاب دیسک هستیم و بعد از 10 -15 سال امیدوارم که در این زمینه پیشرفت کنیم .

انتظار خاصی ندارم فقط من همیشه گفته ام که باید آنقدر به ورزشکارانمان از تمامی جوانب رسیدگی کنیم که آنها هیچگونه دغدغه ای نداشته باشند.متاسفانه در ورزش ما اینگونه نیست و ورزشکار برای شرکت در المپیک دغدغه های زیادی دارد. منظور من این نیست که وزارت ورزش و فدراسیون ها فقط به ورزشکاران برسند . آنها می توانند قانونی را بگذارند که  ورزشکاران مانند کشورهای دیگر ، اسپانسر هایی داشته باشند که ورزشکاران را حمایت کنند.اگر این اتفاق بیفتد دیگر نیازی به به حمایت مستقیم آنه نیست و نیازی نیست که فقط فدراسیونها و کمیته ملی المپیک برای ورزشکاران هزینه کنند.الان بیشتر ورزشکارانی که حرفه ای تمرین می کنند آن قدر اسپانسر دارند که حتی هزینه مسافرت های بعد از مسابقات را هم به آنها پرداخت می کنند.همه این مبالغ را اسپانسرها می دهند و هیپ هزینه ای را فدراسیون ها آنها پرداخت نمی کند.آنطور که من شنیده ام اسپانسرها حقوق اندکی هم به آنها می دهند ولی متاسفانه به دلیل اینکه ما در ایران اسپانسر نداریم این مشکلات وجود دارد .بالاخره باید جور آن اسپانسرهایی را که نداریم ، فدراسیون و کمیته ملی المپیک بکشد .

 

ببینید؛خب آدم انتظار دارد.من دارم برای ایران،مردم ایران و سرزمینی که در آن زندگی می کنم افتخار می آورم.همین حضور مسئولان در کنار ورزشکاران می تواند انگیزه ها رازیاد کند.فکر نمی کنم من حرف بدی زده باشم.توقع زیادی هم ناشتم فقط از اینکه در فرودگاه فقط خانواده ام را دیدم کمی ناراحت شدم.به هر حال به آدم بر می خورد.

 

الان دیگر نه . آن 10 ماهی که سرپرست فدراسیون بود ، از جیب خودم هزینه می کردم ولی با آمدن آقای داوری همه چیز آرام شده است و ایشان پیگیر کارهای بنده هستند.امیدوارم که در المپیک بتوانم نتیجه خوبی بگیرم و شرمنده مردم و کسانی که برایم زحمت کشیدند نشوم .

گاهی اوقات این اتفاق پیش آمده است ولی بیشتر این موضوعات به 10 ماهی که سرپرست فدراسیون قبلی بود بر می گردد.من در آن زمان تصمیم گرفتم برای خودم تمرین کنم چون من همیشه برای دل خودم ورزش می کردم .اما زمانی هم که مقام آوردم این مقام برای مردم بود . شاید مردم فقط لحظه ای که ورزشکار روی سکو می رود را می بینند ولی پشت آن را هرگز، مخصوصا در رشته دوومیدانی که واقعا سختی های زیاد دارد.می توانم به جرات بگویم که سخت ترین رشته ورزشی که در حال حاضر وجود دارد دوومیدانی است . چون ورزشکار باید 8 ساعت در روز تمرین کند.مثلا من تمرینات فشرده خودم را از مهرماه آغاز کرده ام و همین روند را تا اواخر اردیبهشت ماه ادامه می دهد.پس از آن خودم را برای مسابقات آماده می کنم . دائم در حال تمرین و مسابقه هستم و خداراشکر الان انگیزه خوبی دارم.همه چیز هم خوب پیش می رود . امیدوارم مردم مثل همیشه دعا کنند تا احسان حدادی بتواند دوباره برای ایران افتخار بیاورد.

 

من هیچ قولی را نمی دهم و تمرین می کنم و هیچ چیزی کم نمی گذارم.در المپیک قبلی باید بهترین نتیجه را می گرفتم ولی آسیب دیدم و نتوانستم.امیدوارم در این المپیک بهترین نتیجه را بگیرم .

تقریبا پنج نفری هستیم که رکوردهایمان در یک اندازه است . هارتینگ از آلمان ، مالاخوفسکی از لهستان ، آلکنا از لیتوانی و کانتر از استونی .شک نکنید هر کس در آن روز بهتر باشد می تواند مدال بگیرد .

بیشتر پرتابگران پرتاب نیزه در اینجا هستند . هارتینگ در آفریقا هست ولی در یک شهر دیگر تمرین می کند. مالاخوفسکی و کانتر در پرتغال هستند و یک ماه دیگر به آفریقا می آیند و تمریناتشان را شروع می کنند . من پیگیر وضعیت آنها هستم و می دانم که دارند برای المپیک آماده می شوند.

نه،چون من در تمریناتم پرتاب بلند زیاد ندارم و بیشتر کارهای تکنیکی انجام می دهم به همین دلیل رکوردی نزده ام.

خداراشکر همه چیز دارد خوب پیش می رود.کارهای تکنیکی مان خیلی خوب انجام م یشود و همه چیز خوب است . 

سال 90 که سال خوبی بود ولی می توانست خیلی بهتر باشد.کلا سالی بود که من خیلی اذیت شدم ، شاید سخت ترین سال ورزشی ام بود .خدا را شکر که امسال به پایان رسید.

بله ، خبرش را شنیدم و خیلی خوشحال شدم که ایشان تغییر رشته داده اند و به سمت پرتاب وزنه و دیسک آمده اند.حالا اگر به ایران آمدم هر کمکی که از دست من بر بیاید برای ایشان انجام می دهم.امیدوارم آقای علی حسینی رقیب خوبی برای من باشند .

من فکر می کنم ما هرچه قدر توقع خودمان را بالا نبریم بهتر است . مثلا ما بگوییم که ورزشکارانمان تمرین می کنند و آمادگی خوبی دارند و هنگامی که ورزشکار در المپیک مدال بگیرد مردم بسیار شاد می شوند ولی اگر توقع مردم را بالا ببریم و مشکلی برای ورزشکار پیش بیاید همه می گویند که چرا فلان ورزشکار بد مسابقه داد . همیشه ما باید قسمت نیمه سیب را نگاه کنیم .

 

 خیلی خیلی تشکر می کنم از تمام مردم خوب و خبرنگاران عزیز. سال نو هم به آنها تبریک می گویم امیدوارم سال خوب و توام با موفقیت داشته باشند .دوست دارم همیشه همه را سلامت ببینم و همه مردم ایران را از صمیم قلب دوست دارم و به آنها عشق می ورزم .

 

251 43