گروه اندیشه: در زمانی که امکان حمله مجدد اسراییل و آمریکا به ایران می رود، ناگهان با صدای غریبه مواجه شدیم. صدایی که در نظر نگرفت هدف تجزیه ایران است. مردم در مرحله نخست این حمله بیش از هزار نفر شهید از زن و مرد و کودک و نظامی و غیرنظامی، تقدیم ایران کرده اند. دکتر محمدمهدی مجاهدی در باره صدای این غریبه متن کوتاه زیر را نگاشته است:
این حکمت سیاسیِ متداول و پربسامد دست‌کم ۱۶۱ سال قدمت دارد، ولی هنوز برخی از ما می‌خواهند با آزمون و خطا چرخ تغییر سیاسی را با نسخه‌ی «رفراندوم یک نظام سیاسی مستقر در هنگام جنگ درباره‌ی موجودیت خود» از نو اختراع کنند.
آبراهام لینکلن در ژوئن ۱۸۶۴ هنگام پذیرش نامزدی مجدد حزب متبوعش برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در پاسخ به نامه‌ای از سوی کمیته‌ی ملی حزب، چنین گفت:
“I do not allow myself to suppose that either the Convention or the League have concluded to decide that I am either the greatest or the best man in America, but rather they have concluded it is not best to swap horses while crossing the river.”*
«من به خود اجازه نمی‌دهم فرض کنم همایش یا اتحادیه [حزب] به این نتیجه رسیده‌اند که من بزرگ‌ترین یا بهترین مرد آمریکا هستم؛ بلکه ترجیح داده‌اند که اسب را هنگام عبور از رودخانه عوض نکنند.»
این حکمت روشن و استوار از آن هنگام به درون‌مایه‌ی یکی از امثال سائره در علوم سیاسی تبدیل شده است.
در هنگامه‌ی جنگ که بقا و یک‌پارچگی ارضی و مرزی کشور در خطر است، جای سخن گفتن از رفراندوم و برپایی مجلس مؤسسان و دیگر پیشنهادهای زمان‌نشناسانه و تهی از بینش و دوراندیشی سیاسی نیست.
* Basler, Roy P. (ed.). The Collected Works of Abraham Lincoln, Volume 7. Rutgers University Press, 1953. P. 384. (Letter Accepting the Republican Nomination for President, June 9, 1864).
نظر شما