چندین سال است که موضوع بومی‌گزینی در آموزش و پرورش مطرح شده، اما تاکنون اجرایی نشده است. این تأخیر نه تنها باعث نارضایتی معلمان شده، بلکه حوادث و مشکلات متعددی برای آن‌ها به همراه داشته است.
نمونه‌ای تلخ از این مشکلات، حادثه اخیر است که منجر به درگذشت یکی از همکاران عزیز شد. ایشان سال اول خدمت خود را در مدرسه شهید طاهری دورک آغاز کرده و محل سکونتشان روستای مسن بود. متأسفانه در مسیر رفت و آمد به محل کار، از جاده منحرف شده و جان خود را از دست دادند.
مشکل اصلی تنها کمبود بومی‌گزینی نیست. در بسیاری از شهرها و مناطق برخوردار، از نیروهای با سابقه بالا و حتی بازنشسته استفاده می‌شود، در حالی که مناطق محروم غالباً به نیروهای غیربومی و تازه‌کار سپرده می‌شوند. این معلمان تازه‌وارد، که انگیزه‌ای برای خدمت طولانی‌مدت در این مناطق دارند، بیشتر به چشم فرصت استخدامی و آینده شغلی دیده می‌شوند تا به عنوان نیروی انسانی اصلی و ارزشمند آموزش و پرورش.
نتیجه این سیاست، ایجاد فشار و خطرات مضاعف برای معلمان غیربومی است. آنان مجبور به سفرهای طولانی و دشوار به مناطق محروم هستند که ریسک حوادث جاده‌ای را افزایش می‌دهد. طبق آمار، در سال‌های اخیر تعداد زیادی از معلمان در مسیر رفت و برگشت به مدارس جان خود را از دست داده‌اند.
نمونه‌هایی از حوادث تلخ برای معلمان براساس منابع منتشر شده در سال‌های اخیر شامل:
-
درگذشت رضا بنی‌مسنی، معلم جوان دبستان شهید طاهری دورک در مسیر روستای مسن به مدرسه
-
تصادف مرگبار سه معلم شهرستان خانمیرزا در جاده صالحات-لردگان
-
تصادف در جاده جندق-معلمان که به جان باختن ۶ نفر منجر شد
-
تصادف در اتوبان معلم اصفهان با یک کشته و چهار مصدوم
اجرای طرح بومی‌گزینی می‌تواند این نابرابری را کاهش دهد، خطرات سفرهای طولانی را کم کند و آرامش و امنیت شغلی معلمان را تضمین کند. بی‌توجهی به این مسئله، نه تنها جان نیروهای آموزش و پرورش را به خطر می‌اندازد، بلکه انگیزه و کیفیت آموزش در مناطق محروم را نیز کاهش می‌دهد.
با عملیاتی شدن این طرح، معلمان می‌توانند در نزدیکی محل زندگی خود به فعالیت آموزشی بپردازند، خطرات سفرهای طولانی کاهش یابد و آرامش شغلی و امنیت جان آن‌ها حفظ شود. انتظار می‌رود مسئولان آموزش و پرورش هرچه سریع‌تر اقدام به اجرای این طرح کنند.
نظر شما