تحولی تازه در دنیای موسیقی آنلاین

محبوبه عمیدی: اتفاق شگفت‌انگیزی در دنیای موسیقی آنلاین رخ داده که هیچ ارتباطی با سرویس جدید موسیقی گوگل که فعلا تیتر اول خبرهای دنیای موسیقی را به خود اختصاص داده، ندارد.

به گزارش نیوساینتیست، اگر گوگل را این روزها برای پیدا کردن اصطلاحات و اطلاعات مرتبط با موسیقی، مانند نام یک هنرمند، جستجو کرده باشید، بخشی از نتایج بدست‌آمده نشانی‌های اینترنتی هستند که شما را به شنیدن قطعات کوچکی از ترانه‌ها یا آهنگ‌های ساخته‌شده توسط این هنرمند رهنمون خواهند شد. استفاده از این سرویس آسان است، اما در مقابل تنها چندین سایت موسیقی آنلاین را به شما معرفی خواهد کرد. این سرویس سایت‌های متوسطی مانندLala و iLike را شامل می‌شود، اما به آرشیو سایت‌های بزرگی مانند Spotify یا Last.fm دسترسی نخواهد داشت و علاوه بر این تنها در ایالات متحده قابل دسترسی است. اما نکته مهم‌تر این است که سرویس تازه گوگل تنها به کاربران کمک می‌کند موسیقی مورد نظرشان را پیدا کنند، در حالی که هدف هر کاربر از جستجوی موسیقی شنیدن آن است.

اگر دوستی برای من ترانه‌ای را توییت کند، نمی‌خواهم ناچار باشم برای شنیدنش سایت‌های گوناگون را جستجو کنم. تنها انتظار دارم با یک کلیک به این ترانه گوش کنم. برایم اهمیتی ندارد که این ترانه روی کدام سرویسدهنده آنلاین ذخیره شده است، من فقط می‌خواهم با یک کلیک، ترانه ارسال‌شده را بشنوم. این در مورد ترانه‌ها یا آهنگ‌هایی که در نامه‌های الکترونیکی، وبلاگ‌ها یا هر گوشه دیگری از فضای آنلاین معرفی شده‌اند نیز صادق است.

سرویس تازه Playdar نیز دقیقا برای این منظور طراحی‌شده است. خالق آن ریچارد جونز، برنامهنویسی است که طراحی بخشی از فناوری سایت Last.fm را به عهده داشته است. هدف پیش‌بینی‌شده برای این سایت کاملا مشخص است: «نام قطعه مورد نظر را بگیر و راهی برای شنیدنش، آن‌هم همین الان پیدا کن».

زبانی تازه
می‌توان Playdar را مانند زبانی در نظر گرفت که به انواع پخش‌کننده‌های موسیقی مانند iTunes یا وب‌سایت‌های مرتبط اجازه می‌دهد با سایت‌های دارای آرشیو موسیقی مانند Spotify صحبت کنند. پخش‌کننده‌های موسیقی که قادر باشند با Playdar ارتباط برقرار کنند، قطعه مورد نظر را می‌توانند از آرشیوهای گوناگون درخواست کنند و اگر آرشیو، قطعه درخواستی را در اختیار داشته باشد، بدون در نظر گرفتن محل ذخیره آن، پخش‌کننده موسیقی به اجرای قطعه خواهد پرداخت.

فروشگاههای آنلاین موسیقی بسیاری وجود دارند. به‌طور مثال تنها سایت Spotify بیش از 6 میلیون قطعه موسیقی در اختیار دارد، علاوه بر این بسیاری از افراد چندین گیگابایت آرشیو موسیقی روی هارددیسک کامپیوترشان ذخیره کرده‌اند، برخی گروه‌های موسیقی هم ترانه‌هایشان را روی بعضی سایت‌های اجتماعی مانند مای‌اسپیس به اشتراک می‌گذارند و بعضی از وبلاگ‌ها هم به انتشار ترانه‌های کمتر در دسترس می‌پردازند. سایت Playdar تلاش می‌کند، راهی برای گردآوری تمام این منابع ایجاد کند و یک پخش‌کننده موسیقی به وسعت وب جهانی در اختیار کلیه کاربران قرار دهد.

سازندگان Playdar می‌خواهند در نهایت این سرویس را به یکی از برنامه‌های موجود موسیقی مانند آی‌تیون متعلق به شرکت اپل تبدیل کنند، اما شما در حال حاضر می‌توانید نسخه ابتدایی این برنامه را آزمایش کنید که اجازه می‌دهد با استفاده از Playlick برای به‌اشتراک‌گذاری فهرستی از موسیقی‌هایی که در اختیار دارید، استفاده کنید. پلی‌لیک به کاربران اجازه می‌دهد مجموعه‌ای از قطعاتی را که در اختیار دارند، آپلود کنند و آنها را در سایت‌های اشتراک موسیقی در صورت تقاضا به اشتراک بگذارند. در واقع این سایت، کمک می‌کند، آرشیو موسیقی‌تان را هر جا که بخواهید در اختیار داشته باشید.

سکوت یا اعتراض
پروتکل اصلی Playdar به پخش‌کننده موسیقی شما این اجازه را می‌دهد که قطعات موسیقی را از هر یک از منابع در دسترس این برنامه درخواست و اجرا کند، این منابع می‌توانند از یک رایانه شخصی تا یک سرویس آنلاین پخش موسیقی متغیر باشند.

ارائه این سرویس ممکن است از نظر قانونی مشکوک به‌نظر برسد و تهدیدی برای سایت‌های موسیقی فعلی به حساب بیاید، اما واقعیت این است که Playdar می‌تواند منافع این سایت‌ها را نیز برایشان حفظ کند. وب‌سایت‌هایی که به کاربرانشان اجازه می‌دهند موسیقی را آنلاین بشنوند، باید به ازای اجرای هر قطعه هزینه‌ای را به شرکت سازنده پرداخت کنند؛ اما اگر کاربران همان موسیقی را روی هارددیسک رایانه‌شان داشته باشند و با استفاده از Playdar آن‌را بشنوند، دیگر لزومی ندارد سایت چیزی بابت آن به شرکت تهیه‌کننده بپردازد و خود به خود این رقم ذخیره خواهد شد.

با این وجود، تاکنون هیچ یک از سایت‌های پخش آنلاین موسیقی در مورد Playdar اظهار نظری نکرده‌اند و هیچ‌کدام حتی اپل به تماس‌های خبرنگاران پاسخ نداده‌اند. شاید می‌خواهند مانع نگرانی شرکت‌های تولید‌کننده موسیقی از فراهم‌شدن امکان شنیدن ترانه‌ها از آرشیو دیگران، آن‌هم به صورت آنلاین و رایگان شوند.

با این وجود حتی بدون همراهی صنعت موسیقی هم Playdar می‌تواند شکل دسترسی ما را به قطعات موسیقی دگرگون کند. اگر این برنامه از محبوبیت بالایی برخوردار شود، می‌تواند صاحبان موسیقی را به تجربه شیوه تازه‌ای از ارائه موسیقی به دوست‌داران آن ناچار کند، درست مانند کاری که سایت‌های غیر‌قانونی اشتراک موسیقی انجام داده‌اند و در نهایت این‌که موفقیت Playdar بیش از آن‌که در گرو سیستم نرم‌افزاری و جذب مخاطب آن باشد، در گرو واکنش گروه‌های مخالف خواهد بود.