مریم صدرالادبایی : این کارمند ایرلندی سازمان ملل، اکنون یک سال و نیم است که در ایران خدمت می کند. آن هم به عنوان نماینده کمیساریای عالی پناهندگان در سازمان ملل متحد. با این حال، دویل در گفتگو با خبرآنلاین تایید کرد سیاست کشورهای غربی درباره ایران حتی کمکهای بین المللی را نیز تحت تاثیر قرارداده و مانع از رسیدن درست و حسابی این کمکها به پناهندگان در ایران می شود.
این دیپلمات کهنه کار که 20 سال از عمر خود را در نهادهای وابسته به سازمان ملل گذرانده، درباره بیمه درمانی پناهندگان در ایران نیز اظهار کرد طرحی را شروع کرده که تاکنون در هیچ کشوری سابقه نداشته و برای اولین بار در جهان است که کلید می خورد. به گفته دویل، برای کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ایران 32 میلیون دلاربودجه در نظر گرفته شده ، ولی این هزینه، تنها بخش اندکی از هزینه های دولت ایران در این بخش را شامل می شود. مشروح گفتگوی خبرآنلاین با این مقام بین المللی را می خوانید که بدون کمک خانم جلالی، مترجم پرحوصله او امکان پذیر نبود.
در بحث پناهندگان همیشه به نکته ای اشاره می شود که باورش برای مردم سخت است ،این که ایران دومین کشور پناهنده پذیر در دنیاست ؟
این واقعیت دارد مه در سی سال گذشته بسیاری ار افغان ها از ایران رفته اند اما از این واقعیت هم نمی توان گذشت که ایران پذیرای دومین جمعیت بزرگ پناهنده در دنیاست البته این امار رادولت در اختیار ما قرار می دهد اما ما شک و شبهی نداریم که این آمار درست هستند .با این وجود درست است که در خیلی از مسائل خوب است که کشوری رتبه اول و دوم باشد اما در مورد این مسئله اینقدر مثبت نیست که فکر کنیم اتفاق خوبی است که کشوری پذیرای دومین جمعیت بزرگ پناهنده باشد.
البته نباید فراموش کنیم که ایران خدمات بسیار خوبی به این پناهندگان داده است که باید دیده شود و باید جامعه بین المللی از آن تقدیر کند .ایران در طول 30 سال گذشته پذیرای حدود 5 میلیون پناهنده افغان بوده است که البته در حال حاضر به 850 هزار نفر کاهش یافته است.
کمکهای بین المللی چگونه در اختیار پناهندگان ساکن ایران قرار می گیرد؟
بیشترین کمک را در ناحیه آموزش و بهداشت می کنیم. به عنوان مثال سال گذشته برای اولین بار با کمک دولت، طرح بیمه درمانی را برای پناهندگان آغاز کرده ایم. این یک کار بسیار جدیدی است که هیچ کشور دیگری در این باره طرح را انجام نداده است. آن مقداری که ما در اختیار دولت قرار می دهیم در مقیاس چیزی که دولت هزینه می کند بسیار کم است. به عنوان مثال امسال کل بودجه ای که برای این کار هزینه می کنیم در سال 2012 ، به میزان 32 میلیون دلار خواهد بود. ولی می دانیم که هزینه دولت در این زمینه متقبل می شود چندین برابر این رقم است.
ولی یکی از نقشهای عمده ما این است که کشورهای دیگر جامعه بین الملل را تشویق می کنیم که اهدای بیشتری در این زمینه بکنند.
بعضی مواقع نسبت به نگاه مردم به پناهندگان انتقاد های وجود دارد شما رفتار مردم ایران در ارتباط با پناهندگان را چگونه ارزیابی می کنید؟
من خیلی خوشوقت هستم وقتی به مناطق مختلف ایران سفر می کنم برای همین نگاه دست اول دارم از اینکه نه تنها دولت اینجا در تهران چه می کند، بلکه مردم عادی چه منشی در مقابل پناهندگان دارند. همه مردم در همه استانها بالاخره به یک صورتی کمک به پناهندگان، خصوصا پناهندگان افغان کرده اند.
ایرانیها تمام منابع تحصیلی، مدرسه ها و بیمارستانها خود را در اختیار پناهندگان قرار دادند و و با آنها سر کلاس نشستند و از شرایط تحصیل برابر استفاده کردند.
پس این خیلی مهم است به خاطر اینکه نه تنها در دولت به پناهندگان کمک شده، بلکه مردم عادی نیز امکانات خود را با پناهندگان تقسیم کردند. این چیزی است که باید ملت ایران به خاطرش تقدیر شوند.
چون یکی از مهمترین مسایل این است که بتوانند پناهندگان به آموزش و تحصیل دسترسی داشته باشند. اینکه توانستند در مدرسه ای که خود ایرانیها درس بخوانند، نشان می دهد مدارس ایران، از استانداردهای بالایی برخوردار بوده اند.
فکر می کنم دو دلیل مهم است که ایران چرا در مقابل تعهدات خود در مقابل پناهندگاذن عمل کرده است. دلیل اول درباره سنتها و دین و اخلاقیات و فرهنگ کشور ایران است و ایران جزء کشورهایی است که کنوانسیون 1951 پناهندگان را امضا کرده است. ولی همینطوری که قبلا هم اشاره کردم ایران جزء کشورهایی است که کمک کرده در نگارش این کنوانسیون.
این دو دلیل است که چرا اینقدر خوب به تعهدات خود به پناهندگانی که از کشورهای همسایه می آیند، عمل کرده، نقش عمده کمیساریا این است که بیشترین کمک را به دولت ایران برساند که برای تعهداتش خودش عمل کند.
تا جایی که به خاطر دارم ژاپن بیشترین کمک ها را به پناهندگان ایران انجام می داد ؛تحریم ها مشکلی برای کمک رسانی به پناهندگان ایجاد نکرده ؟
این درست است که برای ما نیز مانند همه سازمانهایی که از طریق سیستم بانکی کار می کنند مشکلات زیادی به دلیل تحریمها وجود آمده است. خصوصا درباره انتقال کمکهایی که دریافت می کردیم. ولی چون ما در زمینه بشردوستانه کار می کنیم این تحریمها مستقیما شامل حال ما نمی شوند. ولی بانکهایی که ما از آنها برای انتقال وجوه استفاده می کنیم ، تحریمها شامل حال آنها نیز شده است. برای همین انتقال این وجوه از دفتر اصلی از ژنو به ایران، خیلی مشکل و مسئله برانگیز شده است. حتی اگر مستقیما هم شامل حال ما نشده باشد، تاثیرش را روی ما گذاشته است. ساده ترین تاثیرش این است که اگر می خواستند بودجه ای را به حساب ما بریزند، به بانک می رفتند و ما روز بعدش این پول را در تهران داشتیم. ولی در حال حاضر با توجه به تحریمهای موجود، شاید چندین هفته پول بکشد که این انتقال صورت بگیرد. ولی تاثیری روی مقدارش نمی گذارد، فقط موضوع اداری این انتقال را خیلی پیچیده کرده است.
و البته این تاسف برانگیز است چرا که کار ما بشر دوستانه است و در حقیقت کارهای بشر دوستانه نباید وابسته به سیاست باشد .البته خیلی از کشور ها قادر هستند که این تفاوت را قائل باشند . یکی از مسایل مهم بنیادین سازمان ملل، همکاری و کمک کردن در بین ملتهاست. نقش عمده ما این است که ازهمکاری بین ایران و دیگر ملتها حمایت کنیم.
طرح آمایش افغانها در ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟
در حقیقت این شامل کار ما نمی شود و ولی از اخباری که از دولت می گیریم فکر می کنیم این یک کار توسعه ای مثبت است. هم از جهت افغانها بسیار مثبت است و هم از جهت دولت. به خاطر اینکه هیچ کشوری نباید یک جمعیت بسیار بزرگی از پناهندگان داشته باشد که در حقیقت غیر قانونی هستند و توسط دولت شناخته شده نیست که به میزان هستند.
کاری که انجام می شود، باعث شده دولت شناخت خوبی برای افرادی که به صورت غیرقانونی اقامت دارند، به دست بیاورد و اطلاعات بیشتری درباره تعداد و ارقام آنها داشته باشد.
از لحاظ افغانها نیز بسیار مثبت است چون برای اولین بار توانسته اند در چهارچوب قانونی، به امکانات کشوری دسترسی پیدا کنند. به عنوان مثال اجازه داده شده آنها به صورت قانونی کار، داشته باشند. در نتیجه وقتی که بخواهند کارهای خود را انجام دهند، زمینه قانونی وجود دارد. دولت ما را در جریان امور مربوط به همه کسانی که پناهنده هستند و کارت آمایش دارند قرار می دهد. در ارتباط با گروه دیگری که پناهنده محسوب نمی شوند، دولت ایران و افغانستان در حال همکاری هستند و این حوزه ای نیست که دولت ایران و کمیساریا بتوانند آن را پوشش دهند.
از طرفی این صحت دارد که برخی از استانهای کشور ایران، مناطق ممنوعه برای پناهندگان اعلام شده و این باعث می شود که در برخی از استانهایی که پناهندگان اقامت داشته اند مجبور هستند به مکانهای دیگر منتقل شوند. البته این دولت است که تعیین می کند پناهندگان در کجا اقامت داشته باشند و به ملاحظات خاص خودش این تصمیمات را می گیرد. ولی برای ما مهم این است که این به صورت درست انجام شود و پناهندگان وقت و زمان برای این داشته باشند که از استانی به استان دیگر بروند. برای این که می توانید تصور کنید مشکل است برای کسی که مدت طولانی در یک جایی اقامت داشته به صورت ناگهانی محل اقامت خود را تغییر دهد. مردم به زمان کافی احتیاج دارند برای اینکه بتوانند کارهای خود را برای انتقال خود و خانواده شان ترتیب دهند.
4545
نظر شما