هرچند چهار سالی می‌شود که مرکز همایش‌های برج میلاد به مقر دائمی برگزاری جشنواره فیلم فجر و به اصطلاح کاخ جشنواره بدل شده اما طی این چهار دوره و به جز دوره اول، یک جور بی‌نظمی در دعوت از مهمانان جشنواره به چشم می‌خورد.
این بی‌نظمی که هر سال شدت بیشتری می‌گیرد و امسال نیز به اوج خود رسیده است سبب ساز آن می‌شود که در ساعات انتهایی روز یعنی از حوالی شش عصر به بعد یک جور هرج و مرج بر جشنواره مستولی باشد.
طی سه سال قبل بار‌ها دیده بودیم که از نیمه جشنواره به بعد و به هنگام نمایش فیلم‌های کنجکاوی‌برانگیز مثلا آثاری که به دلیل مشکلات ممیزی در بخش خارج از مسابقه و در سئانس پایانی شب به نمایش درمی آمدند، ورود بیش از حد مهمان به کاخ جشنواره نوعی اغتشاش را در مرکز همایش‌های برج ایجاد می‌کرد؛ اغتشاشی که حتی مدیران انتظامات مرکز همایش‌ها هم از کنترل آن برنمی‌آمدند، اما امسال این بی‌نظمی نه فقط درباره فیلم‌هایی خاص که در مورد حتی معمولی‌ترین آثار و نه از نیمه جشنواره که از همان روز آغازین جشنواره هویداست.
صدور بی‌رویه کارت برای حضور در کاخ جشنواره از یک سو و ورود یک سری آدم غیرمرتبط با سینما به عنوان مهمان به کاخ جشنواره سبب ساز آن شده است که طی همین سه چهار روز ابتدایی جشنواره بسیاری از روزنامه نگاران و سینماگران برای تماشای فیلم محبور به نشستن روی زمین شده و از آن طرف صندلی‌های مرکز همایش‌ها با کودکان، نوجوانان و مادربزرگ و پدربزرگ‌هایی (!) پر شود که نه برای تماشای فیلم که بیشتر برای تفریح به کاخ جشنواره آمده‌اند.
در موردی عینی شب گذشته و به هنگام نمایش «برلین منهای 7» رامتین لوافی به صراحت دیدم که پدری دست در دست دو دختر و همسر خود به عنوان مهمان ویژه وارد کاخ جشنواره شده و بعد از تماشای فیلم نیز به همراه اعضای خانواده خود در صف شام ایستاد و بعد از صرف شام نیز به دخترانش قول داد که اگر از او حرف شنوی کافی داشته باشند فردا هم آن‌ها را به کاخ جشنواره خواهد آورد!
اینکه این پدر چگونه توانسته وارد کاخ جشنواره شود و به جای روزنامه‌نگار بیچاره‌ای که حقش نشستن روی صندلی است در بهترین نقطه مرکز همایش‌ها بنشیند مساله ما نیست! به هر حال کافی است فقط یکی از دربان‌های برج آشنایی مختصری با شما داشته باشند تا به سهل الوصول‌ترین شکل ممکن وارد کاخ شوید؛ مساله بر سر این است که اگر بنا بود که برای شلوغ کردن جشنواره درهای سالن باز شده و هر کس که کوچک‌ترین لابی دارد با اهل و عیال خود وارد جشنواره شود اصلا چرا به جای برج میلاد، مکانی مانند استادیوم آزادی را به عنوان کاخ جشنواره درنظر نگرفتند!!!
کافی بود چند عدد صفحه نمایش عریض در استادیوم آزادی نصب کرده و آن‌گاه به جای نهایتا ۴ هزار نفر، حدود ۸۰ هزار نفر یعنی ۲۰ برابر رقم فعلی مهمان دعوت کرد. تازه می‌شد از سهراب بوقی و حسن شلغم هم دعوت کرد تا در جایگاه مهمانان ویژه نشسته و به هنگام حضور کارگردانان سر‌شناس به بوق زنی و شعارسازی در حمایت از آن‌ها بپردازند.
بله، اگر هدف از اختصاص مکانی مثل مرکز همایش‌ها به کاخ جشنواره فقط و فقط شلوغ کردن جلسات نمایش فیلم‌ها و از آن سو افزودن بر حجم حواشی و بی‌نظمی‌های جشنواره بود، به جای برج میلاد، به سراغ استادیوم آزادی رفته و جشنواره را به جای بهمن در مرداد برگزار می‌کردید تا به واسطه سرباز بودن استادیوم، مهمانان از سرما یخ نبندند! اما اگر هدف از اختصاص این مکان، افزودن بر وجهه جشنواره بوده، مسیری که برای دعوت از مهمانان و پر کردن کاخ جشنواره درنظر گرفته شده، فقط و فقط اعتبار جشنواره را خدشه دار می‌کند. انصافا کجای دنیا دیده‌اید که یک نوزاد چند ماهه به همراه مادرش، مهمان ویژه جشنواره باشد؟ جالب است که دبیر محترم جشنواره امسال در همه امور مربوط به اهالی رسانه، تعدیل کمی هزینه‌ها را در دستور کار قرار داده اما در دعوت از مهمانان خانوادگی (!!) بالا رفتن آمار عددی مهمانان را سیاست اصلی خویش قرار داده‌اند احتمالا برای اینکه بعد از پایان جشنواره از یک سو، مدیریت خویش را عامل اصلی تعدیل هزینه‌ها قلمداد کرده و از سوی دیگر هم بگوید با وجود تعدیل هزینه‌ها اما باز هم همه روزه هزاران نفر از فیلم‌های جشنواره دیدن می‌کردند!
5819
نظر شما