وقتی به تاریخچه بازیهای المپیک می نگریم پی خواهیم برد که نبردهای تن به تن و بدون سلاح که به نوعی پدر کشتی امروز می باشد از پربیننده ترین مبارزات این بازی ها بوده است ووجودآن به نوعی با وجود بازی های المپیک و المپیادهاعجین شده است .مبارزات قهرمانان و ورزشکاران در این رشته ورزشی بیانگر حاکم شدن روح پهلوانی و سلحشوری بر بازی ها بوده است.
مسابقات کشتی که عمری به اندازه خود المپیک دارد، همه ساله در بازی ها ادامه یافت و تعداد شرکت کنندگان و کشورهای مشتاق آن دوره به دوره افزایش پیدا کرد.
البته کشتی و قوانین حاکم بر آن طی سالهای متمادی بازی ها، دچار تحولات زیادی شدند از تغییر زمان کشتی تا تغییر در اوزان و تعداد شرکت کنندگان حتی تغییراتی در نحوه مبارزه روی تشک.
تمامی این تغییرات حاکی از این بود که این ورزش پهلوانی پرببینده ترو پرشورترشود، سرعت آن افزایش یابد و تماشاگران آن شاهد صحنه های زیبا و اجراهای فنی قهرمانان خود باشند.
در ایجاد این تغییرات گاهاً اعمال سلیقه حاکم بوده است؛ خصوصاً توسط نمایندگان کشورهایی که در کشتی صاحب نفوذ بوده اندو کرسی های تصمیم گیری در مجامع بین المللی ورزش در اختیارشان بوده ، ولی هیچ یک از این تغییرات و تحولات بعضاً تحمیلی باعث نشده است که تلاش کشورهای عضوIOC برای شرکت در مسابقات کشتی کاهش یابد. برهمین اساس تاریخ بازی های شاهدحضور ستاره هایی بود که در رشته کشتی حتی برای چندمین دوره متوالی برای کشورهایشان افتخارآفرینی کرده اند، قهرمانان اسطوره ای مانند غلامرضا تختی ، امامعلی حبیبی، عبدالله موحد، الکساندرمدوید، آرسن فادزایف، جان اسمیت و ستارگان دیگری که اسطوره های ورزش کشورشان تلقی می شدند.
در این میان کشورهایی مانند ایران، شوروی سابق، امریکا، ژاپن ، ترکیه ، سوئد و در دهه های اخیر کوبا، کره جنوبی ، مجارستان ، آلمان (شرقی و غربی) و جمهوری های تازه استقلال یافته از روسیه سهم حائز اهمیت در تعداد مدال های توزیع شده در بازی ها را داشته اند.
مردم این کشورها همواره با خاطرات قهرمانان خود که به نوعی سمبل مبارزه با ناهنجاری های اجتماعی نیز بوده اند سال های سال زندگی کرده اند ، ولی امروز خبری به گوش آنان رسیده است که می تواند پایان این دوران طلایی برای کشتی و آن هاباشد.
شوک بزرگ:
همان گونه که اشاره شد گذشت زمان تغییر و تحولات زیادی را در ورزش کشتی رقم زدولی هیچکدام از آن ها نتوانسته عشق این ورزش را نزد علاقمندان آن از بین ببردولی طی هفته گذشته خبری از سوی رسانه ها به سراسر جهان مخابره شد ، که کمیته بین المللی تصمیم دارد ورزش کشتی را در بازی های 2020 از لیست بازی های المپیک حذف نماید!!
انتشاراین خبر را می توان به نوعی بزرگ ترین شوک تاریخ این ورزش در دوران بازی های المپیک مدرن دانست.
جدا از ادله ای که مسوولین کمیته بین المللی المپیک برای اتخاذ این تصمیم داشته اند، این سوال در ذهن علاقمندان نقش خواهد بست که وظیفه کشورهای عضو فیلا (فدراسیون جهانی کشتی) برای مقابله با چنین پیشنهادی چیست؟و یا چگونه بایستی آنان را متقاعد کرد که این پیشنهاد که می تواند در مجموع آینده کمیته المپیک به درستی گذاشته شود، پیشنهاد غیر منطقی است.
کشورهایی که در این رشته ورزشی صاحب سبک و صاحب مدال هستند، کشورهایی که در دهه های اخیر بر روی مبارزات این رشته تمرکز کرده اند و به دنبال سرمایه گذاری هستند چه استراتژی مشترکی برای مباررزه دارند؟
در این میان مردم یک کشور شاید بیشترین دل نگرانی را داشته باشند ، مردمی که مدال گرفتن قهرمانان کشتی برای آنان در طی بازی های المپیک و مسابقات جهانی حتی از نان شب نیز واجب تر بوده است. مردمی که خواستگاه اکثر قهرمان کشتی از بین آنان بوده است ؛ با پیروزهای شان شاد و باشکست های شان اندوهگین شده اند.
ایران به عنوان زادگاه کشتی از کشورهای تعیین کننده برای فعالیت در این زمینه می باشد، کشوری که می تواند سر درمدار یک تلاش هوشمندانه در مقابل مقامات کمیته بین المللی المپیک باشد.
تاریخ ورزش کشورمان شاهد آن بوده است که بیشترین افتخارات المپیکی که به دست توانمند قهرمانان کشتی آزادو فرنگی ثبت شده است و همواره از آن به عنوان ورزش اول کشورمان یاد می کنیم ، پس موظیم برای دفاع از ماندگاری آن تمامی تلاش خود را به کار گیریم ، این کمترین تلاشی است که می توانیم انجام دهیم ولی چگونه و با چه سلاحی باید به جنگ این تصمیم رفت و آیا راه هایی برای ایجاد تغییر وجود دارد یا نه؟
خوش بختانه پس از انتشار خبر اظهارنظرهای قوی از سوی کشورهای روسیه، ژاپن و ترکیه نسبت به آن صورت پذیرفت و همین اظهارنظرها رئیس کمیته بین المللی المپیک را برآن داشت که واکنش اولیه ای را نسبت به موضوع نشان دهد و این خود گواه آن است که شانس تغییر این پیشنهاد وجود دارد ولی با تدبیر.
سازمان ها ی معظم بین المللی بالاخص آن دسته که عام المنفعه می باشند و تلاش های آنان بر مبنی بر دست یابی به اهداف صلح طلبانه ،توسعه سلامتی و بهداشت ، اشاعه دوستی و دفاع از کرامت انسانی شکل گرفته است و کمیته بین المللی المپیک نیز یکی از آن ها محسوب می شود به آسانی پا بر روی خواسته های ذی نفعان خود نمی گذارند. چون برای آن ها تاسیس شده اند ولی نکته ظریف و کلیدی موضع این است که آن ها همواره در ارایه پیشنهادات و اخذ تصمیمات به باز خوردهایی که از سوی مردم به آنان ارایه می شود توجه خاصی دارند و بسیار مشاهده شده است که نسبت به چشم پوشی و یا تغییر تصمیم اتخاذ شده اقدام نمایند.
این بازخوردها یا به طور مستقیم به این گونه مجامع داده می شود و یابه طور غیر مستقیم توسط رسانه ها انتقال پیدا خواهد کرد.
در ارتباط با پیشنهاد کمیته بین المللی المپیک مبنی بر حذف مسابقات کشتی بازی های المپیک 2020 با توجه به زمان نه چندان زیادی که تا تشکیل مجمع این کمیته مانده است بایستی بازخوردهای عظیم ، موثر و منسجمی راسازماندهی نمود.
این بازخوردها بایستی در قالب یک حرکت بین المللی و جهانی به صورتی سازماندهی شود که قدرت اثر گذاری بر مقامات مسوول را داشته باشد، این راهکارها بایستی عملیاتی باشد وآنان را مجبور به واکنش مثبت در زمینه تغییر بکند.
راهکارهای پیشنهادی اینجانب در خصوص تلاش برای متوجه نمودن مقامات مسوول می تواند در قالب های زیر قابل بررسی باشد، چون می خواهم سهم بسیار ناچیزی در ایجاد تغییر در این تصمیم غیر منطقی داشته باشم.
1- با توجه به این که ایران بیشترین لطمه را عدم حضور قهرمانان خود در بازی ها خواهد خورد بایستی در این زمینه اقدامات موثری انجام دهد.
اولین گام برای ایجاد یک گردهمایی در کشور و دعوت از کلیه روسای فدراسیون های کشتی جهان می باشد . بررسی نقطه نظرات آنان و جمع آوری اطلاعات لازم دراین زمینه و ایجاد همگرایی می تواند راهکارهای مناسبی را برای اعمال قدرت بر کمیته المپیک وارد نماید. تهیه یک مدل SOWT و رسیدن به نقطه نظر مشترک برای شکل دهی مبارزه ای که در پیش است بایستی هر چه سریع تر انجام شود.این گردهمایی با محوریت ایران ابعاد تکصدایی قضیه را منتفی و موضوع را در ابعاد جهانی مطرح می نماید.
2- ایجاد یک کمپین تبلیغاتی در سطح جهان
با توجه به تجارب گرانبهایی که کارشناسان و اصحاب رسانه درداخل و خارج از کشور ازآن برخوردارند می توان با تشکیل گردهمایی و اخذ نظرات کارشناسی آنان نسبت به تشکیل یک کمپین تبلیغاتی و رسانه ای بسیار قدرتمند در سطح جهان اقدام کرد.قدرت رسانه ای و تبلیغاتی نیروهایی که در حیطه ورزش فعالیت می کنند و می تواند به صورت یک قدرت بالقوه تلاش گسترده ای رابرای متوجه نمودن مسوولین کمیته بین المللی المپیک سازماندهی نماید.
نظر به ابعاد بین المللی موضوع وجود افراد کارشناس که بعضاً نیز دررشتههای تخصصی کشتی در خارج از کشور فعالیت دارندجدا از هرگونه گرایش سیاسی و اجتماعی و حزبی می تواند در این زمینه تاثیرگذارباشد. اینجاجایی است که برای حفظ منافع ورزش ملی هم مبارزه کنندآن هم حول یک محور یعنی اتحاد . با تلاش های این گروه داخل و خارج ممکن است بتوان کمپینی با80 میلیون امضاء سازماندهی نمود تا آنان از اهمیت این ورزش در سطح جهان آگاهی بیشتری پیدا کنند و دست از تلاش بیهوده برای حذف کشتی بردارند.
3- استفاده از فضاهای مجازیو صفحات اجتماعی
با توجه به نفوذ فضاها و صفحات اجتماعی نمی توان از نقش تاثیرگذاری آن برای این گونه مبارزات چشم پوشی کرد . ایجاد این گونه فضاهای موجود در صفحات اجتماعی موجود در محیط مجازی و استفاده گسترده از همه آن ها، با یک هدف مشترک یعنی مخالفت با تصمیم کمیته بین المللی المپیک در جهت حذف کشتی بازخوردهای فراوانی را برای آنان در برخواهد داشت. به هر حال یکی از اساسی ترین هدف هایی که این فضاها دنبال می کنند رساندن صدای آزاد مخاطبین و علاقمندان بدون هیچ گونه قید وشرط به سازمان هایی مانند کمیته بین المللی المپیک است جایی که مانند آن را نمی توان هرگز یافت تا آن ها را متوجه آرا مخاطبین نمود.
4- جلوگیری از ساده انگاری و جدی تلقی نمودن موضوع
یکی از مهم ترین موضوعات و مباحث حاکم در این بحران این است که مسوولین ذی ربط متوجه آن باشند که این تهدید بسیار جدی است و کم اهمیت جلوه دادن آن حذف کشتی از المپیک خواهد بود مخصوصاً اگر این موضوع توسط مسوولین عالی رتبه ورزش انجام شود. مثلاً سرپرست فدراسیون کشتی نباید از اظهارنظرهای سطحی دراین زمینه استفاده کند . ساده انگاری و دست کم گرفتن موضوع توسط ایشان که در صف مقدم مبارزه است تیشه به ریشه کشتی در المپیک خواهد زد.
5- جلوگیری از اظهارنظرهای سیاسی (سیاسی نکردن موضوع )
ورزش ما به اندازه کافی آلوده سیاست شده است . هجوم سیاستمداران و جولان آن ها در ورزش به خودی خود باعث ایجاد اختلال در سیستم ورزش کشور بوده و خواهد بود.
ولی در این مورد خاص و بحرانی بهتر است دستگاه های عالی ورزش کشور تلاش نمایند در ورود افراد سیاسی به موضوع حتی الامکان جلوگیری نمایند. یکی از خطرات مهمی که می تواند تاثیرات نامطلوبی در دیدگاه های پیشنهادکنندگان داشته باشد، سیاسی کردن موضوع است.
دراین آوردگاه ورود سیاسیون و اظهارنظرهای سیاسی نه تنها سودی نخواهد داشت بلکه باعث تخریب کلیه فعالیت هایی خواهد شد که افراد کارشناس و متخصصین فن به دنبال انجام آن خواهند بود.
پیوند دادن موضوع به سیاست کاملاً منتفی وغیر قابل قبول است و اثرات مخربی در پی خواهد داشت به هرحال اظهارنظر سیاسی بازخوردسیاسی خواهد داشت و باعث ایجاد دیدگاه های سیاسی توسط آنان خواهد بود.
6- استفاده از چهره های برتر ورزش کشور به ویژه قهرمانان المپیک
معمولاً در چنین حرکت هایی که با اهداف بین المللی انجام می شود هر چقدر چهره های بین المللی یک کشور حضور فعال و گستردهای داشته باشند موضوعیت بحث توسط طرفین جدی تر تلقی خواهد شد و حضور این افراد باعث خواهد شد موضوع بازخوردهایی که از آن ها باعث شد با اهمیت تر بررسی شود.
مبارزه بین المللی زبان بین المللی و چهره های بین المللی می طلبد و خوش بختانه قهرمانان غیور و دلاور ما نیز در این کارزار کم نیستند کسانی که ما به مباهات ایران در حیطه های فعالیت خود می باشند. اسطوره های جهانی و بین المللی کشور حتی در عرصه های غیر ورزشی و اجتماعی اعم از کارگردانان سینما ، بازیگران سینما ،شاعران ، چهره های علمی مانند قهرمانان المپیادهای علمی.
در این گونه فعالیت ها توسط اسطوره های هر کشور را هر ساله شاهد هستیم ، مثلاً برای میزبانی بازی های المپیک ، مبارزه با مواد مخدر ، مبارزه با ایدز و دیگر موضوعات اجتماعی.
7- جلوگیری از حرکت های تک محور و خود محور
تکصدایی و اعتراض انفرادی در یک مبارزه بین المللی نمی تواندبه اندازه مبارزه گروهی موثر باشد. تحصن ، اعتراض ، بعضاً خودسوزی و دیگر اعمالی که به صورت افرادی انجام می شود تاثیر گذاری مطلوبی ندارد و یا ندیده گرفته می شود یا اثرات آن ، آنی و زود گذر است ودراین رهگذر چنان چه حرکت هایی صورت گیرد بایستی به صورت گروهی باشد هرچقدر تعداد این گروه زیادتر باشد و هرچقدر افراد این گروه وابستگی بیشتری با موضوع داشته باشند تاثیرات آن فراوان تر است . حضور کلیه قهرمانان المپیک و جهان ، مربیان ، دست اندرکاران کشتی در چنینی حرکتی بسیار ارزشمند است به شرط این که حرکت های مسالمت آمیز و عاری از هرگونه حرکت سیاسی یا غیر اصولی باشد.
8- حرکت همدل و هم سوی متولیان ورزش کشور
اصولی ترین نحوه مبارزه در حال حاضر جهت جلوگیری از نهایی شدن تصمیم اتخاذ شده اتحاد همه جانبه در سطح داخل و خارج از کشور می باشد.
با این که اخیراً شاهد چالش هایی بین مقامات کمیته ملی المپیک کشورمان و مقامات وزارت ورزش بوده ایم و آخرین موضوعی هم که در این ارتباط مشاهده کردیم عدم حضور صمد سجادی در جلسه هم اندیشی کمیته المپیک بود ولی وقت آن رسیده است که برای رسیدن به هدف نهایی دراین زمینه آقایان مشکلات شخصی را کنار بگذارند و مانند ید واحد با انسجام کامل مبارزه کنند.
آنان باید بدانند دریک برهه حساس و تاریخی از ورزش کشورمان قرارگرفته ایم که کمترین کوتاهی ، کم اندیشی و یا بداندیشی، اختلاف سلیقه ، و یا منازعات دیگر می تواند تیشه به ریشه کشتی در المپیک بزند.
مدیریت بحران وظیفه شرعی و عرفی هر دو سازمان و مقامات آن می باشد مردم گناه کسی که بخواهد با غرور و نخوت در این زمینه کارشکنی کند را نخواهند بخشید آن ها نمی توانند تحمل کنند که خاطرات خوش آن ها هم یک جا در بستر زمان مدفون شود می خواهند همچنان قهرمان المپیک داشته باشند آن هم در کشتی در ورزش اولشان.
با توجه به این متولیان هردوسازمان از بدنه دولت آمده اندپس به حساسیت موضوع کاملاً اشراف دارند و به نحوی از عواقب نهایی شدن این پیشنهاد مطلع هستند پس با تعامل ، همدلی و بصیرت و البته اخذ راهکارهای کارشناسان نسبت به بحران در پیش مدیریت نمایند. آن ها اجازه ندارند با دامن زدن به اختلافات آشکار و نهان خود مردم را از عشق خود محروم نمایند.
شاید روزی از آنان در ورزش کشور به واسطه تلاش امروزشان به نیکی یاد شود.
* قهرمان اسبق وزنه برداری آسیا ، مدیر پیشین باشگاه ذوب آهن و کارشناس ارشد تربیت بدنی
4141
نظر شما