چرا بخشی از تاریخ را نمی پسندیم؟

این پژوهشگر تاریخ معاصر در ابتدای مطلبش نوشته است:
«اگر تاریخ را یکی از نامهربان‌ترین رشته‌های علوم انسانی بدانیم، گمان درستی برده‌ایم، چرا که همه فرآیند نهفته در علم تاریخ، رسیدن به حقیقت است؛ و از آنجا که حقیقت همواره شیرین‌کام نیست، دست‌آوردهای این علم را نمی‌توان رئوف و مهربان دانست. اصطلاح «حقیقت تلخ است» که در محاورات کاربرد دارد، از ویژگی‌های بارز تاریخ به شمار می‌رود. تاریخ نه خوش‌آمد محض است و نه بدآمد صرف؛ تا بخش اول آن جذب شود و بخش دوم، دفع. تا زمانی که این ویژگی به درستی درک نگردد، و بالاتر از آن پذیرفته نشود، تاریخ ابزاری خواهد بود برای ابلاغ «آنچه ما می‌پسندیم» و پوشاندن «آنچه ما نمی‌پسندیم». پس، دست‌آوردهای تاریخ، اگر نخواهد گزینشی و تقسیم‌بندی شده باشد، تنها راه، تجدیدنظر در «آستانه تحمل» است. اندازه آستانه تحمل فرد، گروه، جامعه، عاملی بس مهم در تعیین کارکرد تاریخ است. پاسخ این پرسش که تا چه میزان می‌توان در آشکار کردن حقیقت تاریخی پیش رفت، بستگی به ابعاد آستانه تحمل دارد.
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش نوشته است:
«چه عواملی در شکل‌دهی به آستانه تحمل دخالت دارند؟ جواب این سؤال چندان آسان نیست. هر جامعه‌ای بنا به مختصات فرهنگی مردم و مقتضیات سیاسی حاکمان، پاسخ‌های گونه‌گونی به این پرسش می‌دهد. اما آنچه مسلّم می‌نماید، چگونگی شکل‌گیری قدرت سیاسی، ارتباط مستقیمی در کشیدن طول و عرض آستانه تحمل دارد. پاسخ یک کشور تازه استقلال یافته‌ای که در تنظیم شناسنامه تاریخ خود معطل است؛ و یا یک نظام پادشاهی کوچکی که قدرت را میان شاهزادگان یک طایفه تقسیم کرده، با جواب کشوری که در تقسیم قدرت مجرب و آموخته است، یکسان نیست.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.