روزها به شتاب از پی هم می‌آیند. نخستین فصل سال در روزهای پایانی خود‌است و حالا نوبت اردیبهشت‌است که بیاید و هوای اردیبهشتی خود را در جان‌ها بدمد اما این همۀ ماجرا نیست ، برای گروهی اردیبهشت تنها یک فصل زیبا و سرشار از منظره‌های زیبا و دلپذیر نیست. برای گروهی اردیبهشت ، مهم ترین فصل سال‌است.
این گروه، کسانی هستند که به فعالیت‌های فرهنگی و قلمی‌وابسته‌اند. از طریق تالیف ، ترجمه یا تصویرگری کتاب ارتزاق می‌کنند و یا در انتشاراتی‌ها و چاپخانه‌ها به کار مشغول‌اند. با تثبیت برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در دومین ماه سال در دهه‌های اخیر، این زمان به زمان طلایی فعالیت‌های فرهنگی در کشور بدل شده‌است و فعالان این عرصه، ساعت خود را با این زمان تطبیق می‌دهند. سال نوی اهل قلم از اردیبهشت آغاز می‌شود و آنان، برنامه ریزی خود را برای عرضۀ تازه‌ترین نتایج فعالیت‌هایشان برای این دوره از سال انجام می‌دهند.
اهل ادبیات نیز که هنوز بیشترین عرصۀ مواجهه و همراهی شان با مردم ،عرصۀ فعالیت مکتوب و چاپ و نشر‌است ؛ این زمان را بیشتر از دیگران به خاطر دارند و برنامه ریزی‌هایشان برای عرضه و چاپ کتاب، خواه ناخواه به نمایشگاه گره خورده‌است.این در حالی‌است که وضعیت چاپ و انتشار کتاب در این عرصه سال به سال بد و بدتر می‌شود و بخصوص امسال یکی از سخت ترین سال‌ها برای ناشران است.
نمایشگاه کتاب امسال علاوه بر همۀ ویژگی‌هایی که نمایشگاه‌های سال‌های گذشته دارد، ویژگی منحصر به فردی نیز دارد که آن را هم برای شاعران و داستان نویسان و اهل قلم مهم کرده‌است و هم برای ناشران و مخاطبان کتاب. این ویژگی ، شرایط جدیدی‌است که ناشران با آن روبرو شده‍‌اند و این وضعیت تازه آنقدر در آیندۀ صنعت چاپ و نشر کشور تاثیرگذار‌است که نگاه نگران همۀ فعالان این عرصه بخصوص مولفان و مصنفان و کسانی که در خط نخست تولید اثر فرهنگی‌اند به این رویداد بزرگ فرهنگی دوخته شده‌است.
نمایشگاه امسال ، با کتاب‌هایی که به شکل مشخصی گران‌تر شده اند و تاثیر افزایش چشمگیر و کمر شکن بهای کاغذ و مواد خام چاپ در آن‌ها دیده شده‌است ، روشن می‌کند که آیا همچنان باید چشم انتظار مخاطب میلیونی کتاب بود؟ آیا شعر و داستان همچنان گروه زیادی از خریداران کتاب را به دنبال خود می‌کشد و یا باید به فکر شیوه‌ها و راه‌های تازه ای برای جلب و جذب مخاطبان بود.
5757
نظر شما