1- مساله پژوهش و نگاه علمی اولا نگاهی سامان یافته با روش علمی و بر مبنای "واقعیت"و برپایه داده عینی و غیر جانب دارانه به هر حوزه ای از زندگی و دنیای امروز می طلبد. در این میان هرگاه راه حلی معجزه آسا، ناگهانی و راه حل تمام مشکلات سخن گفته شود، و روش علمی بر مبنای ذکر منبع و مدل شفاف نباشد، و زمان بندی مشخص بر پایه انجام میزان خاصی از فعالیت مشخص نباشد، در آن صورت "علمی" نیست.
2- زمان بندی برای اجرای برنامه پژوهشی با نگاهی راهبردی معمولا نگاهی بلند مدت، می طلبد. پروزه پزوهشهای ژرف در پهنه گسله سان اندریاس در ایالت کالیفرنیا در ایالات متحده، SAFOD که از بزرگترین پروژه های پژوهشی در زمینه علوم زمین در جهان است، از سال 1984 در دوره ریگان آغاز شده و در مدت حدود 30 سال، با آمدو رفت دولتهای مختلف در این کشور این پروژه متوقف نشده است. همکاری های بین المللی یک موضوع اساسی در اجرای برنامه های پزوهشی مهم در کشور است.
3- ریسک وآسیب پذیری کشور در مقابل زلزله و سوانح طبیعی اولا با دیدی علمی و راهبردی قابل کاهش است. برای بهبود وضع در این زمینه در کشور تلاشی متفاوت و بسیار فراتر از آنچه که تاکنون در کشور انجام شده لازم است. ضمنا با توسعه ای که در کشور ایجاد می کنیم، و با نیت خیری که مثلا تولید مسکن انبوه و ارزان برای اقشار کم درآمد کشور است، نباید در محلهای خطرناک از نظر خطر زلزله شهرسازی گسترش یا ادامه یابد و ضمنا بناهایی ساخته شود که محلهای با ریسک تلفات و خسارت بالا در اطراف شهرهای موجود در زلزله های مهم در دهه های بعدی باشد. یادمان باشد که نسلهای بعدی (که اکثر مهاجرانی هستند که روستاها و شهر های کوچک را برای یافتن امکان زندگی و کار و بهداشت بهتر به قصد حاشیه شهرهای بزرگ ترک می کنند) در محل و ساختمانهای خطرناکی دارند ساکن می شوند که مسئولیتش با ماست.
4- در شهر های بزرگ کشور توسعه نامتوازن، وضع این شهر ها را از نظر ریسک زلزله بدتر کرده است. از این میان شاید بتوان به شهر های تهران، کرج، تبریز و مشهد به عنوان مهمترین شهرهای با جمعیت بیش از 1 میلیون نفر که در دو دهه اخیر وضعشان از نظر ریسک زلزله بدتر شده، اشاره نمود. دولت بعدی مسئول کم کردن بار جمعیت در شهرهای بزرگ در طی یک برنامه سامان یافته (و نه ضربتی و کوتاه مدت) و توزیع امکانات شهری در همه کشور است. از نظر وضع پایتخت نیز به نظر نگارنده اولویت باید تغییر پایتخت، با احداث یک پایتخت جدید (ایمن و مدرن بر پایه فرهنگ و تمدن ایرانی-اسلامی)برای کشور باشد. این پایتخت جدید نباید در نزدیکی هیچیک از شهر های موجود قرارداشته باشد و در منطقه ای با ریسک پائین تر زلزله و در نواحی کمتر لرزه خیز ایران احداث شود. دولت بعدی می تواند حداقل شروع کننده این برنامه باشد و اگر چنین کند خدمتی بزرگ در تاریخ ایران از خود به جای خواهد گذاشت.
نظر شما