بهروز احمدی: فابیو جان‌واریو که در نقل و انتقالات، شایعه بازگشتش به اردوی آبی‌ها به گوش می‌رسید، به یک‌باره با خبر خداحافظی‌‌اش از دنیای فوتبال همه را مات و مبهوت کرد اما او تصمیمش را گرفته بود و حالا در زادگاهش مشغول گذران زندگی در کنار خانواده و بیزینس است. گرچه در همین شرایط هم از پیگیری اخبار فوتبال ایران و استقلال غافل نشده. در آستانه دربی پایتخت بد ندیدیم با هافبک برزیلی سابق استقلال که نزد طرفداران این تیم هم محبوب است، گپی بزنیم.
*فابیو روزگار بدون فوتبال حرفه‌ای چگونه می‌گذرد؟
خیلی سخت، اوایل که واقعاً عذاب‌آور بود اما به هر شکلی بود خودم را با کار و زندگی سرگرم کردم تا عادت کنم.
*چرا این تصمیم را گرفتی آن هم در شرایطی که هنوز می‌توانستی یکی، دو سال دیگر در سطح اول فوتبال ایران بازی کنی؟
باور کنید تصمیم آسانی نبود اما با تمام سختی‌هایی که داشت، باید این تصمیم را می‌گرفتم و الان هم خوشحالم که بهترین تصمیم را گرفتم.
*یعنی مصدومیتی که گریبان تو را گرفت، این‌قدر بد بود؟
بدترین حادثه‌ای بود که می‌توانست در عمر فوتبالی برایم رخ بدهد. از همه چیز بدتر این بود که در برهه بسیار حساسی رخ داد و تمام آرزوهایم را بر باد داد.
*کدام آرزو؟
قهرمانی با استقلال در آسیا. فصل قبل با این هدف به این تیم آمدم تا تنها افتخاری که در کلکسیونم کم بود را پر کنم و در نیم‌فصل اول هم با تمام مشکلاتی که داشتم، یکی از بهترین دوران فوتبالی‌ام را سپری کردم. گل زدم، پاس گل دادم و از همه مهمتر نقش کوچکی در قهرمانی استقلال ایفا کردم اما حیف که نتوانستم تا آخر ادامه بدهم.
*در تهران می‌ماندی و جراحی می‌کردی، بهتر نبود؟
راستش را بخواهید، شرایطم به گونه‌ای نبود که بخواهم احساسی تصمیم‌گیری کنم. از یک سو خانواده و آینده زندگی اجتماعی‌ام قرار داشت و از سوی دیگر عشق به فوتبال. به همین خاطر دیدم در شرایط سنی‌ای که دارم، بهترین تصمیم جدایی از استقلال و بازگشت به برزیل است به خصوص با شرایط مالی‌ای که باشگاه با آن درگیر بود و نمی‌توانست خواسته‌های من را برآورده کند. از همین‌رو وقتی از استقلال رفتم و این مصدومیت بدموقع هم دست از سرم برنداشت، ترجیح دادم فوتبال حرفه‌ای را کنار بگذارم و بچسبم به زندگی و کسب و کار.
*امسال هم که استقلال خیلی شدید دنبال تو بود؟
امیر قلعه‌نویی همواره به من لطف داشته و من هر جا که باشم، خودم را به او مدیون می‌دانم اما نمی‌توانستم به پیشنهاد او و استقلال پاسخ مثبت بدهم چون انصاف نبود با این شرایط بیایم و چند ماهی نتوانم استقلال را همراهی کنم. من هیچ‌وقت پولی نگرفتم که برایش زحمت نکشیده باشم. دروغ چرا خیلی وسوسه شده بودم که بیایم چون می‌خواستم در قهرمانی استقلال در آسیا سهیم باشم اما وجدانم اجازه نداد تا این کار را انجام بدهم و خداحافظی از دنیای فوتبال را علنی کردم تا به نوعی برایم مسکن این درد بزرگ باشد. البته جا دارد از لطف علی دایی و پرسپولیسی‌ها هم تشکر کنم که آنها هم به من پیشنهاد دادند تا برگردم ایران که گفتم اگر بنا باشد برگردم، فقط برای استقلال توپ خواهم زد.
*از قهرمانی در آسیا حرف می‌زنی، استقلال توانایی رسیدن به این عنوان را دارد؟
استقلال در حال حاضر همان شرایطی را دارد که ما در سپاهان هم داشتیم تنها با این تفاوت که شنیدم هنوز مشکل مالی دارد. خیلی برایم عجیب است با این همه هوادار و پتانسیل چرا کسی فکری به حال مشکلات مالی استقلال نمی‌کند. باور کنید اگر تیمی مثل استقلال در برزیل بود الان به یکی از بهترین باشگاه‌های دنیا بدل شده بود. در ارتباط با قهرمانی آسیا هم استقلال هم ستاره‌هایش را دارد و هم از مربی کاربلد و حرفه‌ای سود می‌برد که راه و روش قهرمانی را خوب بلد است. تا اینجا هم در بازی رفت، بوریرام را برده و فکر می‌کنم راه رسیدن به نیمه‌نهایی را هموار کرده است.
*اما غیبت مجتبی جباری در این تیم کاملاً مشهود است.
رفتن مجتبی از استقلال بزرگترین شوکی بود که بعد از خداحافظی اجباری از دنیای فوتبال به من وارد شد. حیف بود بازیکنی در آن حد این‌گونه از استقلال برود و در قهرمانی آسیا نقشی نداشته باشد.
*همه منتظر بودند که تو بیایی و جای مجتبی را پرکنی؟
جای مجتبی را هیچ‌کس نمی‌تواند پرکند جز خود جباری. باید اعتراف کنم بازی کردن در کنار او و نویدکیا بزرگترین دستاوردی بود که فوتبال ایران برای من داشت البته جا دارد از بازیکنانی همچون ساموئل، نکونام و فرهاد مجیدی به عنوان یک کاپیتان بزرگ هم به نیکی یاد کنم.
*این روزها تب و تاب دربی تهران داغ شده، از دربی حرفی داری برای ما بزنی؟
هیچ‌وقت یادم نمی‌رود اولین بار که می‌خواستم در این بازی به میدان بروم، استرس داشتم چون خیلی چیزها از دربی شنیده بودم. پژمان منتظری در آن روزها خیلی کمک کرد تا بتوانم شرایط این بازی را درک کنم. دربی تهران بزرگترین بازی لیگ ایران است؛ چالشی بزرگ با موجی از حساسیت و کرکری. در این 90 دقیقه می‌توانی به نوک قله فوتبال برسی و همین‌طور برعکس که خدا را شکر من همواره در نوک قله بودم تا...
*گفتی لیگ ایران را کامل پیگیری می‌کنی. با شرایطی که دو تیم دارند، فکر می‌کنی برنده این دربی کدام تیم باشد؟
پاسخ این سؤال دو جنبه دارد؛ جنبه اول اینکه شرایط دو تیم در این بازی اصلاً در رقم خوردن سرنوشت بازی تأثیرگذار نیست. آرامش و تمرکزی که ستاره‌های دو تیم در مستطیل سبز دارند، می‌تواند سرنوشت را روشن کند چون دربی، بازی لحظه‌هاست. جنبه دوم برمی‌گردد به اینکه من قلبم برای استقلال می‌تپد و همین قلبم می‌گوید که تیم محبوبم برنده دربی خواهد بود.
*دوست نداشتی در این دربی حضور داشته باشی؟
فکر نمی‌کنم فوتبالیستی پیدا کنید که دوست نداشته باشد در دربی تهران به میدان برود. این درست که من در استقلال حضور فیزیکی ندارم اما با وجود هزاران کیلومتر دور بودن از تیم محبوبم، روح و روانم در اردوی این تیم است و شک نداشته باشید با هر گلی که استقلال در دربی بزند، تا روزها شادی خواهم کرد.
*تیم‌ملی ایران هم همان‌طور که تو پیش‌بینی کرده بودی، مسافر برزیل شد تا در جام‌جهانی حضور داشته باشد.
وقتی این اتفاق افتاد آنقدر ذوق‌زده شده بودم که دوستان و بستگانم وقتی شادی‌هایم را می‌دیدند، پرسیدند مگر برزیل قهرمان جام‌جهانی شده که این‌قدر خوشحالی. (با خنده) اولین کاری که می‌توانستم انجام بدهم، این بود که تبریکات صمیمانه‌ام را به ملت خونگرم ایران بفرستم. واقعاً حیف بود در چنین فستیوال بزرگی در برزیل فرهنگ کهن ایرانی و پارسی حضور نداشته باشد. می‌توانم با افتخار بگویم در جام‌جهانی من طرفدار برزیل و ایران هستم.
*اگر ایران با برزیل همگروه شود، دوست داری کدام تیم برنده شود؟
دوست دارم اتفاقی خوشایند رخ بدهد همین. مسلماً از باخت تیم کشورم به ایران ناراحت نمی‌شوم و اشک نمی‌ریزم. (باخنده)
251 41
نظر شما