فرشته ها هم به این زیبایی نیستند

نه اینکه نمیخواست ،نمیتوانست با چشم خشم وکینه به دیگران نگاه کند.
نه اینکه نمیخواست،نمیتوانست با چشم انتقام به دیگران نگاه کند.
نه اینکه نمیخواست ،نمیتوانست از لذت عفو ،گذشت،محبت و دوست داشتن خودرا محروم کند.َ
نه اینکه نمیخواست ،نمیتوانست آن لحظه که قادر به انتقام گیری ازکینه توز ترین دشمنانش بود،اما این کاررا نکردواورا در آغوش کشید و گفت: شاید یادم نرود اما می بخشم و عفو میکنم.
ولی نکته آنجاست که اگر هم میتوانست این کارها را نمیکرد.......ماندلا را میگویم.
نمیدانم !فرشته ها هم اینگونه اند؟ آیا فرشته ها هم به این زیبائی اند؟ که ماندلا امروز بود و گاندی دیروز؟.
ماندلا به دلیل مبارزاتش ،زجر کشیدن هایش،اسطوره شدن درمیان آزادیخواهان، رهبری مبارزات ضد نژاد پرستی ،پایان دادن به عصر آپارتایدو......شناخته نشد و کسی اورا صرفا به این دلایل تمجید نکرد. بلکه ماندلا ماند چون نامش در دایره المعارف وجدان ماندگار بشری مترادف وهم معنا شد با گذشت، عشق،محبت، عفو ودوست داشتن همه بدون توجه به رنگ،آیین،نژاد،دین ،مذهب و ایدئولوژی آنهاو نیز انتقام نگرفتن از دشمنان.
ماندلا حتی پیروزی را به بهای تحقیر و کوچک شمردن آشکار و پنهان دشمنانش نخواست و دنبال نکرد.او در لحظه پیروزی ،دشمنانش را در آغوش گرفت و دست آنها را بالا برد و به دنیا اعلام کرد، تحقیردیگران خود نوعی شکست است و شکست شایسته من آزادیخواه نیست. ماندلا حتی جشن نوبل خود را با دشمن برگزار کرد و نگفت چون اوهست من نیستم.قرن بیستم بایدخوشحال باشد چون گاندی را در کالبد خود داشت ،قرن بیست و یکم نیزباید بر خود ببالد که ماندلا را در خود داشت.اما گاندی دیروزرفت و ماندلا امروز.مادر عشق زمان ،کی چون آنها را خواهد پروراند؟وبه بشریت خواهد داد؟ماندلا رفت اما عشق ، محبت،گذشت،ندیدن،نگفتن،فراخ نگریستن و در یک کلمه چگونه پدر بودن را به یادگار و میراث گذاشت....
او چون گاندی، اینک آرام در دل میلیاردها انسان از هر نژاد و ملیت و آیین و.....اما اشک ریز به آرامی خفته است.......سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز.matinmos@gmail.com