تأثیر توقیف و سانسور بر خصلت پرسشگری جامعه

این پژوهشگر تاریخ معاصر در مطلب خود نوشته است:
«یکی از خصلت‌های جامعه ما در زمان حال، پرسشگری است؛ پرسش از همه چیز. این ویژگی بسیار برجسته‌ای است. یعنی افراد خود را جدا از مسائل اطراف‌شان نمی‌بینند. بی‌تفاوت نیستند. دوست دارند بفهمند و آگاه شوند. اگر با این تمایل اجتماعی به درستی برخورد شود، نتیجه‌ای جز رشد و اعتلای جامعه نخواهد داشت و اگر درایت و دوراندیشی را در مواجهه با آن کنار بگذاریم، آن وقت خسارت بزرگی را باید تحمل کنیم که عواقب پرشماری هم با خود خواهد آورد. حال خوب است با طرح یک موضوع کلی شیوه برخورد با این خصلت را بررسی کنیم.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش می‌نویسد:
«آنچه مسلم می‌نماید این است که ما نمی‌توانیم با خصلت پرسشگری جامعه رویارویی کنیم. ما شاید بتوانیم از طریق تعطیلی نشریات، سانسور برخی شبکه‌های مجازی، اعمال ممیزی و برخوردهای قضایی، صورت مسئله را پاک کنیم و اعتقاد خود را به کرسی بنشانیم؛ و یا با طرح زیرکانة مسائلی بتوانیم اصولی چون همسویی دین و سیاست، ولایت فقیه، استقلال و ... را زیر سؤال ببریم، اما نمی‌توانیم پرسشگری را از بطن جامعه منها کنیم. منها شدنی هم نیست. اگر جامعه ما بیهوده سیاست‌زده نشود و مزاجش برای تحمل پرسش‌ها(حتی از اصول) تربیت گردد، آن وقت شادابی و طراوت فرهنگی سراپای این کشور را می‌پوشاند. مگر نه این است که ما نوادگان آن بزرگانی هستیم که از پرسش‌های بزرگی چون توحید و معاد استقبال می‌کردند و با رویی به گشادگی یک دشت سبز به آنها پاسخ می‌دادند. آیا این پرسش که: «چرا باید خدایی باشد؟» بزرگتر است از این پرسش که: «چرا رابطه ما با امریکا قطع است؟» اگر ملاک ما رفتار حضرت رسول (ص) یا منش امام جعفر صادق (ع) باشد، نه تنها از این پرسش‌ها برافروخته نخواهیم شد، که استقبال خواهیم کرد و با منطق به آنها پاسخ خواهیم داد.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.