به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ پروفسور پرویز کردوانی، کارشناس ارشد مجیط زیست، کویرشناس و استاد برجسته ایرانی جغرافیا یکی از مخالفان همیشگی طرح های انتهاری برای حل مشکلات زیست محیطی است. طبعتا باید انتظار مخالفت او با انتقال پایتخت را هم داشت.
پروفسور کردوانی که پیش از این گفته بود تهران همه چیز را برای خود کرده است و باید برای آن فکری کرد، اکنون درباره انتقال پایتخت می گوید: آلودگی هوا، ترافیک و تمام شدن منابع آبی، کمترین هدایایی هستند که شهر تهران به سایر شهرستانها داده است و به همین دلیل برخی به فکر انتقال آن به نقطه دیگری از کشور افتاده‌اند و این در حالیست که این کار یک اشتباه بسیار بسیار بزرگ است.
به گفته او تهران همه جای کشور را نابود کرده و حالا خودش قرار است فرار کند: زمانی تجریش ریه تهران بود، اما الان زمین‌خواری و ساخت و سازها این ریه را گرفته و علاوه بر آن، مناطق خوش آب و هوای کرج و سایر شهرستانهای اطراف از جمله ورامین و شهریار را نیز فرا گرفته است.
کردوانی به ایسنا گفت: رودهای هراز و جاجرود پنج سال است که حتی یک قطره آب نیز ندارد، از سویی افزایش جمعیت حیات را از رودخانه‌های کرج، قزل اوزن و شاهرود گرفته است، چرا که باید آب مورد نیاز این جمعیت فزاینده را به هر قیمت که شده، تامین کرد و حالا نیز شهر تهران به مناطق تنکابن و دیگر شهرهای شمالی که آب دارند، چنگ انداخته‌اند
او بخشی از خطراتی زیست محیطی که تهران را تهدید می کند، چنین بیان کرده است: 40 درصد از آب مورد نیاز تهران از منابع زیرزمینی تامین می‌شود، به دلیل بهره‌برداری بی‌رویه از منابع زیرزمینی، شهر تهران سالی 36 سانتیمتر و هر سه سال یک متر نشست می‌کند که باعث شکستن لوله‌های آب و گاز، ریزش ساختمان‌ها و عدم ذخیره بارندگی در سطح شهر می‌شود.
چرا قانون اجرا نشد؟
پروفسور کردوانی به قانون منع فروش خانه در تهران به مهاجران با سابقه کم اشاره کرد و گفت: در اوایل انقلاب اسلامی لایحه‌ای تصویب شد مبنی بر اینکه هر کس می‌خواهد در تهران آپارتمان داشته باشد، باید پیش از آن 10 سال در پایتخت زندگی کرده باشد که به این ترتیب بر اساس این قانون، از سیر مهاجران کاسته میشد اما این قانون هیچ‌گاه به اجرا درنیامد.
به عقیده او به دلیل اجرا نشدن این قانون، مردم مناطق دیگر ایران به سمت تهران سرازیر شده اند: اگر قانون اجرا میشد، تهران به این روز نمی‌افتاد و آدم‌های متنفذی که ساخت و ساز میکنند، بدون در نظر گرفتن قانون، وضع پایتخت جدید را به همان وضع تهران خواهند انداخت. در حال حاضر مردم مجبورند از تمام روستاها و شهرها برای دستیابی به بیمارستان، دانشگاه و ... به پایتخت مهاجرت کنند و در پی آن به جای متوقف کردن این عمل، مدام به امکانات این شهر افزوده شد که همین مسئله باعث افزایش مهاجرت‌ها نیز در طی سالیان گذشته شده است.
این استاد دانشگاه گفت: هر روز بلوارها و اتوبان‌های جدیدی احداث شده و به فضای سبز، موزه‌ها، امکانات رفاهی و تفریحی شهر تهران اضافه شد. از سویی مردم چون از اجاره دادن خانه‌هایشان سود می‌بردند، خانه‌های حیاط دار قدیمی تبدیل به آپارتمان‌هایی با چندین طبقه شدند و هر روز تعداد شهرک‌های اطراف این شهر اضافه شد.
او گفت: به دلیل اینکه طی سالیان دراز به روستاها و مناطق کشاورزی توجهی نشد، جمعیت از این مناطق به سمت شهرها گسیل پیدا کرد و حالا ما به عنوان یکی از بزرگترین واردکننده‌های مواد غذایی در جهان شده‌ایم.
یک نمونه معاصر شکست خورده
کردوانی به مجلس و دولت توصیه کرد: اشتباهاتی که تا به حال انجام شده، وضع را بسیار خراب کرده است که با انتقال پایتخت، بسیار بدتر خواهد شد.
او با اشاره به تجربه انتقال پایتخت سیاسی از تهران به ورامین که در زمان رژیم پهلوی انجام میشد، گفت: در آن زمان روزانه صدها ماشین هر روز صبح به ورامین می‌رفتند و بعدازظهرها بازمی‌گشتند که علاوه بر افزایش ترافیک، باعث اتلاف وقت و انرژی مردم نیز میشد؛ به گونه‌ای که بعد از مدتی این طرح متوقف شد. بنابراین نباید این تجربه تلخ مجددا تکرار شود. همچنین در دوران دولت نهم برای انتقال پایتخت سیاسی، سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به اصفهان انتقال داده شد که در نتیجه آن صدها کارمند سرگردان مانده و به دلیل نبود جا، هتل‌ها را اشغال کردند.
به عقیده کردوانی انتقال پایتخت سیاسی بدون آنکه محل زندگی افراد مشخص شده و اینکه قرار است کارمندان به کجا بروند و نیاز به چه تاسیسات و امکاناتی است، به هیچ عنوان ممکن نیست: زیرا زمانی که یک کارمند به شهر دیگری منتقل می‌شود، خانواده وی نیز ناچار به همراهی او هستند و باید برای اشتغال همسر این کارمند و مدرسه فرزندان او چاره‌ای اندیشید.
کردوانی گفت: با این ایرانی که من می‌شناسم به محض آنکه پایتخت جدید مشخص شود، با هجوم مردم برای ساخت و ساز، ظرف سه سال همانند تهران خواهد شد.
جایی برای انتقال پایتخت نداریم
او همچنین گفت: در کشورهایی که پایتخت منتقل شده، اول همه چیز را ساختند، سپس پایتخت را انتقال دادند. اما در کشور ما اول یک قانون تصویب می‌شود بعد به آن فکر می‌کنیم که چه کاری باید انجام داد و اصلا پایتخت باید به کجا برود. علاوه بر آن اصلا جزئیات این طرح مشخص نبوده و معلوم نیست اینکه می‌گویند پایتخت سیاسی باید انتقال داده شود، اگر دولت و مجلس از تهران برود، تکلیف وزرا و یا سازمان‌های متبوعه چیست؟
این کارشناس ارشد محیط زیست با بیان اینکه در ایران اصلا جای مناسبی برای انتقال پایتخت وجود ندارد، گفت: کشورهای خارجی که این کار را انجام داده‌اند، جای مناسبی برای انتقال پایتخت داشتند و اگر قرار باشد پایتخت جدید در نظر گرفته شود، باید به همه نقاط کشور راه داشته باشد.
او گفت: به دلیل کمبود زمین کشاورزی مرغوب، استان‌های شمالی مانند گیلان و مازندران اصلا نباید به عنوان کاندیدای انتقال پایتخت مطرح شوند. همچنین شهرهایی مانند کرج، تبریز، تهران و ... که خودشان به اندازه کافی آلودگی دارند نیز محل مناسبی نیستند.
به جای انتقال پایتخت به روستاها توجه کنید
پروفسور کردوانی اما چاره کار تهران را توجه به دیگر مناطق ایران می داند: پایتخت باید بر سر جای خود باقی بماند، مسئولین باید به کشورهای دیگر که بدون انتقال پایتخت وضعیت آلودگی محیط زیست خود را بهبود بخشیده‌اند، توجه کنند و برای تبدیل وضعیت تلاش کنند.
او گفت: حل مشکلات زیست محیطی شهر تهران از جمله آلودگی هوا منوط به توجه به روستاها و سایر شهرهاست. با توجه به روستاها و ایجاد اشتغال، دیگر از نظر تامین مواد غذایی و وابستگی به خارج نیز مشکلی نداریم. اکنون به دلیل توجه نکردن به روستاها، قرار است پایتخت را انتقال دهند. در حالی که همین وضع ادامه پیدا کند، هر جای دیگری هم که پایتخت شود، به دلیل عدم تعادل جمعیت و مهاجرت، این مشکلات باقی خواهد ماند.
کردوانی با تاکید بر اهمیت آگاهی مردم از شرایط نابسامان موجود، گفت: مسئولین باید به مردم بگویند که دیگر آب نداریم یا اینکه آلودگی هوا و محیط زیست چه تاثیری بر زندگی آنها خواهد داشت. در این صورت رضایت مردم جلب شده و خودشان برای بهبود شرایط تلاش میکنند.
۴۷۴۷
نظر شما