اگر یکی از هدف‌های این سفر را قانع کردن دیدگاه نظری مهمانان حاضر در این نشست بدانیم به گمان من این هدف برآورده شد. این نکته را از کف زدن‌های پایان سخنرانی و مهمتر از آن بازخوردهای این سخنان در همان لحظات نخست بعد از سخنرانی در توییت‌های مختلف مهمانان می‌توانستیم شاهد باشیم. شاید کف زدن‌ها را بتوان به پای تعارف نوشت،اما توییت‌ها و دیدگاه‌های اصحاب اقتصاد و سیاست و رسانه قطعا سر تعارف با کسی ندارند.بنا بر اخبار حدود 2500 تن از سران سیاسی و مدیران اقتصادی مهم جهان در این اجلاس حضور دارند و آقای روحانی هم نخستین سخنران این جلسه بود و از این منظر همه کنجکاو شنیدن نظرات او بودند تا ببیند که رئیس جمهوری که قبل از آمدن از رائه تصویر جدیدی از ایران گفته بود ، در اینجا چه خواهد گفت.
لحن کلی سخنان آقای روحانی آشتی‌جویانه بود و خواستار تعامل با تمامی جهان.حتی آنجایی هم که از آمریکا سخن گفت به شکلی ظریف و رندانه وعده داد که افق رابطه با آمریکا در درازمدت روشن خواهد بود. همچنانکه گفت رابطه با اروپا به وضعیت عادی باز خواهد گشت که البته افق های ان هم اینک نیز پدیدار شده است.
او به جای انکه یک ساعت و نیم سخن بگوید و ادعای رهبری جهان و حل مسائل جهان را بکند، در 15 دقیقه و با سرعتی تندتر از تمامی سخنرانی‌هایش که احتمالا نفس مترجمان راهم گرفت، به تمامی مسائلی که به نوعی ایران می‌تواند در آن نقش داشته باشد اشاره کرد. از بحث سوریه که دیدگاه منطقی اما سنتی خود را مطرح کرد تا بحث انرژی هسته‌ای و بحران خاورمیانه و ...
همین که جهانیان دریابند ما ایرانیان سر ستیز با کسی را نداریم و تاریخ و گذشته کشور ما هم نشان داد( نکته‌ای که در سخنان رئیس جمهور هم آمده بود)که همه گاه در دفاع از تجاوز به پا خواستیم نکته‌ای است که پیام آن به خوبی و روشنی منتقل شد.
سخنان و سوالات آقای کلاوس شوآب 76 ساله ( موسس مجمع جهانی اقتصاد یا همان داووس) هم اگر چه صریح بود اما پاسخ‌های ظریف روحانی را به دنبال داشت.
نکته مهم دیگر این سخنرانی لحن اطمینان بخش به جامعه جهانی بود بر این بنیاد که او ( آقای روحانی) نماینده کامل ایران است و سخنانش نشان دهنده صدای واحد در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و خارجی است. جامعه جهانی(به خصوص آنانی که در این نشست حضور داشتند و عمده آنها در پی سرمایه‌گذاری در ایرانند و منتظر تصمیم برای اقدام) چنین اطمینانی را می‌خواهد چرا که در تمامی این سال‌ها بحث وجود سیاست‌های دوگانه در ایران بسیاری از سرمایة‌گذاران را دچار تردید و دودلی کرد اما سخنان آقای روحانی حداقل در این مکان نشان داد که او در هماهنگی کامل با مجموعه نظام سخن می‌گوید و این البته پیامی هم به منتقدان افراطی( و نه منقدان مشفق و منصف)داده است که در انتقاد جانب انصاف را نگاه دارند.
بخشی مهم از سخنان آقای روحانی به مسائل اقتصادی ایران و نحوه تعامل اقتصادی با دنیا ارتباط داشت. مسئله‌ای که به گمانم در زمره اولویت‌های اصلی کار دولت اقای روحانی و هر دولت دیگری در آینده هست و خواهد بود و هدف اصلی او از حضور در این نشست هم آماده کردن ذهن‌ها برای سرمایه گزاری در ایران است ، چنانکه در سخنانش هم گفت که درهای اقتصاد ایران برای سرمایه‌گزاری به روی جهان گشوده است.
گفت که ایران می‌تواند و این ظرفیت را دارد که از توانایی‌های خود استفاده کند و در سه دهه آینده به جمع ده اقتصاد برتر جهان راه یابد. این آرزو البته دور نیست ، اگر چه فضای اقتصاد ایران سخت در گیر باند‌های ثروت و قدرت است و طبیعی است که آقای روحانی و تیم زیر نظرش قطعا راه دشواری را برای هموار کردن این مسیر در پیش خواهند داشت.
نظر شما