حلق بخشی کار یزدان است و بس/ به انگیزه کنسرت پیش روی استاد ایرج

درآمد:هر زمان که صدای خوش و منحصر به فردی را می‌شنوم یاد این بیت زیبای مثنوی در ابتدای دفتر سوم مثنوی می‌افتم
لقمه‌بخشی آید از هر کس به کس
حلق بخشی کار یزدان است و بس
این ابیات را مولانا در خطاب به حسام الدین چلبی می‌گوید که یکی از محرکان اصلی و بانیان تالیف و تدوین و پاگرفتن مثنوی شد که اکنون جهانی از برکات آن بهره می‌برند.
ای ضیاء‌الحق به حذق رای تو
حلق بخشد سنگ را حلوای تو

میانه:صدای استاد ایرج خواجه‌امیری به گواه اول گوش های هر شنونده‌ای که اندک بهره‌ای از آواز و موسیقی سنتی برده است و نیز اهل فن مصداق همان بیت مولاناست.حنجره و حلقی که تنها لطف و عنایت خداوند آن را نصیب کسی می‌کند.صدایی شش‌دانگ با تحریرهایی شیشه‌ای وشفاف که از عمق جان خواننده بر می‌آید. کافی است قطعه آوازی ایشان در دستگاه شور با سه‌تار استاد عبادی را بشنوید و تحریر منحصر به فردش در گوشه شهناز را بشنوید تا به زیبایی و طراوت و تکنیک نهفته در این صدا پی ببرید.
نگارنده البته این بختیاری را داشت که بعد از سال‌ها صدایی نظیر این صدا را بشنود که شاید در آینده نه چندان دور ورود این صدا به عرصه موسیقی سنتی و آوازی ایران خود آغازگر فصلی تازه برای برون رفت از رخوت باشد. صدای جوانی 24 ساله که اتفاقا در کارگاه استاد شجریان هم با فاصله‌ای شگفت با بقیه در گام اول ایستاده است و البته خود را در چنبره نام و تکنیک استاد محدود نکرد و به کند وکاو در آوازهای همه اساتید گذشته و حال پرداخت. صدایی که تا 24 نت موسیقی را به راحتی و بدون هیچ گره و و فشاری می‌خواند. این صدا را نخستین بار دوست گرامی وسه‌تار نواز چیره دست و ردیف‌دان نام‌آور، بهداد بابایی معرفی کرد. زمانی که به همراه زنده‌یاد محمد زهرایی (مدیر انتشارات کارنامه) و دکتر مصطفی تبریزی(روانشناس و پدر خانواده درمانی) در ویلای آقای دکتر در شمال و همراه بهداد بابایی بودیم که موبایل آقای بابایی زنگ خورد و از پشت خط آقای بابایی از خواننده خواست تا قطعه‌ای بخواند. او خواند روی شعر: "دست از طلب ندارم تا کام دل برآید"و همه آن جمع حیرت کردند از این صدا. آن هم با آن کیفیت و از کرج در پشت تلفن و بدون آمادگی قبلی.

انجام:در خبرهای امروز(دوم اسفند) خواندم که کنسرتی با حضور و همراهی استاد ایرج قرار است در روز هشتم اسفند در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار شود. خبر به گونه‌ای تنظیم شده است که خواننده نمی‌تواند دریابد که استاد ایرج قرار است در این اجرا بخواند یا اینکه تنها برای تشویق شاگردش (آقای صفایی فر) در روز کنسرت حضور خواهد یافت.
این نکته را از آن جهت یادآوری کردم که نگارنده صدای این روزهای استاد را نشنیده است ،‌اما صدای 7 یا 8 سال قبلشان را که کنسرتی در شیراز بود را شنید و اندکی متاثر شد. چرا که آن هیمنه و شکوه صدای ایرج تقریبا محو شده بود. اکنون هم بعید می‌دانم که صدای استاد بهتر از 7 سال قبل شده باشد. به همین دلیل به خود ایشان و بانیان این کنسرت پیشنهاد می‌کنم اجازه دهید خاطره آن صدای سحرانگیز و فراموش نشدنی در اذهان علاقه‌مندان بماند.