سال 93، سال تحول علمی در ایران؟!

این عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در آغاز مطلبش نوشته است:
«سال فرهنگ می تواند سال تحول علمی در ایران باشد، اگر علم را اساس فرهنگ بدانیم و البته مولفه های دیگر فرهنگ چون اخلاق و دین را هم در کنارش بگذاریم. حد هر چیزی را نگاه داریم و ضعف علمی مان را که یک مشکل ملی است، برطرف کنیم. هرچه می بینی محدویت است. هر کجا می روی سرت به سنگ می خورد. انگار در این کشور هیچ کس گوشش بدهکار علم نیست. تا وقتی که تکلیف این علم روشن نشود، کاری از پیش نخواهیم برد. آنچه در حال حاضر داریم، یک مشت تجربه است که کشور را اداره می کند.»
این عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در بخشی از مطلبش آورده است:
«وقتی کسی که سی سال است در تلویزیون درس می دهد، بدون آشنایی با مبانی علمی حوزه و دانشگاه بگوید نصف این چیزهایی که می خوانند اضافی است آدم چه باید بگوید؟ وقتی همه چیز سرسری گرفته می شود، هر کسی بدون تخصصی در سیما درباره هر علم و دانشی سخن می گوید، وقتی کتابهای درسی دانشگاهی مثل کتابهای بچه دبیرستانی ها عرضه می شود، وقتی هنوز که هنوز است یک کتابخانه دیجیتال قابل اعتماد وجود ندارد که به راحتی دانشجو بتواند مطالبی را که می خواهیم بیابد، چه باید کرد؟ آخر یک نگاهی به همین چین و دانشگاه ها و کتابخانه هایش بکنید. چه کسی باید کتابخانه های بزرگی را که صدها هزار جلد کتاب دارند و با خون دل فراهم آمده، مجبور کند دست از محدودیت ها بردارند و تنها آنها را در اختیار افراد معدود نگذارند؟‌ چه کسی باید مطالبات به حق دانشجویان و دانش پژوهان را از این کتابخانه ها جدی بگیرد؟‌ به خدا این قدر که می گویند یارانه نگیرید، اگر می گفتند علم بیاموزید، مطالعه کنید، کتابخانه ها را باز بگذارید، آثار جدید را بخرید و در اختیار دانشجویان قرار دهید، بهترین مجلات را تهیه کنید، از نخبگان دفاع کنید... تاثیرش زیادتر بود. علم است که اندیشه را عوض می کند، علم است که ثروت می آورد، علم است که می تواند حلاّل این همه مشکل باشد... تاسیس دانشگاه در محیطی که هیچ استادی نیست، دادن مجوز تاسیس دکتری در محلی که هیچ خبری از علم نیست، با چه هدفی صورت می گیرد؟»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.